... Τά ὑλικά ἀγαθά ὅμως δέν μποροῦν νά χορτάσουν τήν ψυχή μας. Διότι ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι μόνον ὑλικό ὄν. ῎Εχει σῶμα, ἀλλά ἔχει καί ψυχή ἀθάνατη. Εἶναι ποτέ δυνατόν νά χορτάσῃ ὁ ἄνθρωπος τήν ψυχή του μέ ὑλικά ἀγαθά; ῾Η ψυχή θέλει τό ἀνώτερο, τό πνευματικό, τό ἅγιο γιά νά χορτάσῃ, νά εὐτυχήσῃ. Οἱ πόθοι τῆς ψυχῆς εἶναι ἄπειροι καί μόνο μέ τόν ἄπειρο Θεό μποροῦν νά πληρωθοῦν, νά ἱκανοποιηθοῦν.
Ἀλλά ἐπιπλέον, μέχρι πότε μπορεῖ νά διατηρήσῃ κανείς τόν πλοῦτο του; Κι ἄν δέν τόν χάσῃ κανείς ὅσο ζεῖ, ἔρχεται κάποτε ξαφνικά καί ἀμετάκλητα νά τόν ληστέψῃ ὁ μεγάλος κλέφτης, ὁ θάνατος· ὅπως ἔγινε καί στόν πλούσιο τῆς παραβολῆς...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου