Πήγα εκεί να δω το θαύμα σαν τον δύσπιστο Θωμά.
Το έβλεπα από φωτογραφίες και βίντεο αλλά μέσα μου έλεγα «πως γίνεται να σώθηκε;».
Πήγα εκεί να δω το θαύμα που μου περιέγραψαν.
Παντού καμένα. Μαύρο χώμα. Πινακίδες καμένες. Δέντρα μαύρα.
Μία διαδρομή 15 λεπτών μέσα στο μαύρο.
Πήγα εκεί να δω το θαύμα και το είδα.
Μία όαση πράσινου μέσα σε ένα καμένο τοπίο.
.png)
«Δόξα τω Θεώ» είπα ξανά και ξανά.
«Δοξάζεις τον Θεό που έκαψε σπίτια, περιουσίες, ανθρώπους για να σώσει την κατασκήνωση;» θα ρώταγε κάποιος.
Λεπτή η γραμμή της Δοξολογίας.
Όσο λεπτή ήταν και η γραμμή που χώρισε το καμένο έδαφος από το πράσινο δέντρο της κατασκήνωσης.
Όσο λεπτή ήταν και η γραμμή που άφησε ανέγγιχτο το μισό παγκάκι από την πύρινη λαίλαπα.
Όσο λεπτή είναι η γραμμή όταν σταματάει η ανθρώπινη λογική και ξεκινάει η Πίστη.
Η Δοξολογία δεν περιορίζεται στις προφάσεις του ανθρώπινου μυαλού.
Να Τον δοξολογείς χωρίς να βάζεις σε κουτάκια τους λόγους που δοξολογείς. Αυτό είναι Πίστη.
Πίστη είχαν και οι κάτοικοι τότε όταν η φωτιά έγινε ανεξέλεγκτη.
Δεν το έβαλαν κάτω.
Έμειναν εκεί ολόκληρες νύχτες και μέρες.
Δεν άφησαν την κατασκήνωση να καεί. Δώσανε ό,τι σταγόνα ελπίδας είχαν.
Σ΄ αυτούς τους ανθρώπους πήγα να πω τα κάλαντα!
Να τους πω ένα ευχαριστώ που στάθηκαν στα πόδια τους και για ακόμα μία φορά προστάτευσαν την κατασκήνωση μας.
Κάποιοι στάθηκαν στα πόδια τους
και κάποιοι λύγισαν τα πόδια τους,
γονάτισαν και προσευχήθηκαν γι΄ αυτό το θαύμα.
Φεύγοντας από το 2024
θα αφήσω μισάνοιχτη την πόρτα να βλέπω...
.png)
του Ελληνικού
1 σχόλιο:
Θαύμα θαυμάτων!
Δημοσίευση σχολίου