Το 2010 είχαμε 115.000 παιδιά στην Α' Δημοτικού, τον Σεπτέμβριο που έρχεται θα πάνε για πρώτη φορά στο σχολείο περίπου 71.000 - δηλαδή 1.760 λιγότερες τάξεις...
18/8/25
Ημερίδα για παλαιούς κατασκηνωτές στην Άγκυρα
Κυριακή 24 Αυγούστου στην ΑΓΚΥΡΑ
07.30 π.μ. Όρθρος & Θ. Λειτουργία
11.30 π.μ. Ομιλία από τον θεολόγο κ. Θεόδωρο Ν. Χαλκιόπουλο με θέμα:
«ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»
13.00 μ.μ. Γεύμα
17.00 μ.μ. Απογευματινό
17.30 μ.μ. Ομιλία από τον Φιλόλογο κ. Ηλία Σκόνδρα, με θέμα:
«Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ»
19.00 μ.μ. Αναχώρηση
17/8/25
16/8/25
Χαίροις Άνασσα Δέσποινα».
Οι στίχοι είναι του Αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστή & η μουσική είναι του Ανδρέα Κατσιγιάννη.
Παντάνασσα, Μητέρα μου, γλυκιά μου Παναγία,
του κόσμου η Βασίλισσα & πάντων η ελπίδα,
Χαίροις Άνασσα Δέσποινα.
Η μόνη μου παράκληση, η μόνη σωτηρία,
πολυύμνητε Μαρία, γλυκιά παραμυθία,
Χαίροις Άνασσα Δέσποινα.
Του παραδείσου τ’ άρωμα και τ’ ουρανού λαμπρότης,
ο των Αγίων στολισμός & όλη η ωραιότης,
Χαίροις Άνασσα Δέσποινα.
Η των αγγέλων Άνασσα και πάντων ανωτέρα,
των Χερουβείμ και Σεραφείμ, όντως Τιμιωτέρα,
Χαίροις Άνασσα Δέσποινα.
Δώσε μου λόγια, Δέσποινα, πολύφωνος να γίνω
και λιγυρά να τραγουδώ τον πρέποντά σου ύμνο,
Χαίροις Άνασσα Δέσποινα.
ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΗΣ Μ.Φ.Η. "Η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ"
Την Τετάρτη 13 και την Πέμπτη 14 Αυγούστου η Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων "Η Αγία Σκέπη" δοκιμάστηκε από την ξαφνική πυρκαγιά που ξέσπασε στην ευρύτερη περιοχή.
Με τη βοήθεια του Θεού και την άμεση εφαρμογή του σχεδίου έκτακτης ανάγκης, όλοι οι φιλοξενούμενοι μεταφέρθηκαν εγκαίρως και με ασφάλεια στον προκαθορισμένο χώρο φιλοξενίας της Χριστιανικής Εστίας Πατρών, όπου και διανυκτέρευσαν, μακριά από κάθε κίνδυνο.
Το προσωπικό της Μονάδας επέδειξε εξαιρετική αφοσίωση υπερβαίνοντας κάθε τυπικό καθήκον με ψυχραιμία, ταχύτητα και άριστη συνεργασία.
Στάθηκαν δίπλα σε κάθε ηλικιωμένο σαν να ήταν δικός τους άνθρωπος.
Ο πρόεδρος της Μ.Φ.Η. και η εκτελούσα χρέη Δ/ντριας, ήσαν από το πρώτο λεπτό παρόντες και συντόνισαν σε αγαστή συνεργασία τις διαδικασίες προετοιμασίας και την επικοινωνία με την Πολιτική Προστασία, την Πυροσβεστική υπηρεσία και την Αστυνομία.
Ως Δ.Σ. της ΧΕΠ εκφράζουμε την απεριόριστη ευγνωμοσύνη μας σε όλο το προσωπικό.
Δοξάζουμε τον Κύριό μας, που με τις πρεσβείες της Παναγίας Μητέρας μας επέτρεψε να ολοκληρωθεί η εκκένωση και η επιστροφή των φιλοξενουμένων μας με απόλυτη επιτυχία, διαφυλάσσοντας τη ζωή και την υγεία τους.
Θερμές ευχαριστίες επίσης οφείλουμε στο τουριστικό Γραφείο Γεωργίου Παπακωνσταντίνου και το Γραφείο ταξί ΑΜΕΑ του κ. Νικ. Καλυβιώτη, για τη δωρεάν μεταφορά των φιλοξενουμένων μας.
Ακόμη οφείλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον π. Χριστοφόρο Μυτιλήνη, τον κ. Λεωνίδα Παπαρώδη και την κ. Ασημίνα Σταθούλια για την προετοιμασία του χώρου, την υποδοχή και τις συνεχείς διευκολύνσεις που μας παρείχαν, σε όλο το διάστημα παραμονής μας εκεί.
Επί πλέον ευχαριστίες οφείλουμε στους γείτονές μας και στα μέλη των οικογενειών των φιλοξενουμένων και των εργαζομένων μας, για την πολύτιμη βοήθεια και τη στήριξη, που μας παρείχαν.
Ο Κύριός μας να ευλογεί και να προστατεύει όλους.
14/8/25
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ.
Παιδιά μου εὐλογημένα,
Σήμερα ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ ἀγάλλονται καί, ὡδαῖς πνευματικαῖς, μακαρίζουν τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον Μητέρα τοῦ Ἐμμανουήλ.
Ὁ Ἱερός Ὑμνογράφος, ἐν χαρᾷ, μᾶς περιγράφει τό πανευφρόσυνον αὐτό κλῖμα, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ἀγάλλονται γηγενεῖς, ἐπὶ τῇ θείᾳ Σου δόξῃ κοσμούμενοι· προσπίπτουσι βασιλεῖς, σὺν Ἀρχαγγέλοις Ἀγγέλοις καὶ μέλπουσι· Κεχαριτωμένη χαῖρε, μετὰ Σοῦ ὁ Κύριος, ὁ παρέχων τῷ κόσμῳ, διὰ Σοῦ τὸ μέγα ἔλεος».
Ἑορτάζοντες σήμερα πανευφροσύνως τήν Παναγία Κοίμησή Της καί τήν εἰς οὐρανούς Μετάστασή Της, προσπίπτομε ἐνώπιον τῆς Παναγίας μορφῆς Της κατασπαζόμενοι τά πανάχραντα χέρια Της, πάνω στά ὁποῖα βαστάζει, Τόν τά πάντα βαστάζοντα Κύριον καί Τήν παρακαλοῦμε νά μεταφέρῃ πρός τόν Υἱόν καί Θεόν Της καί Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τά αἰτήματά μας, ὣστε νά ἐκπληρώσῃ τούς βαθυτάτους πόθους καί τίς ἐπιθυμίες τῆς καρδιᾶς μας.
Ὃσοι βρίσκονται στοῦ πόνου καί τῆς ἀρρώστιας τό κρεββάτι, δέονται γιά τήν θεραπεία τους.
Οἱ βασανιζόμενοι ἀπό τά κύματα τῆς ζωῆς, παρακαλοῦν γιά εὒδιο καί σωτήριο λιμάνι.
Οἱ γονεῖς ἱκετεύουν γιά τά παιδιά τους, πού ζοῦν σέ μιά δύσκολη, ἀλλά καί ἐπικίνδυνη κοινωνία.
Ὃσοι γεύονται τῶν θλίψεων τό πικρό ποτήρι, παρακαλοῦν γιά τήν παρηγοριά τους.
Οἱ ἁμαρτωλοί, καθικετεύουν γιά τήν συγχώρηση καί τόν δρόμο τῆς σωτηρίας τους.
Ὁ καθένας πρός τήν Παναγία μορφή Της ἐνατενίζει, εὐχόμενος γιά ὃ,τι τόν ἀπασχολεῖ καί τόν προβληματίζει προσωπικά καί οἰκογενειακά.
12/8/25
Μαύρο Βουνό Γραμματικού. Ένας απέραντος τάφος! (14.8.2005)
Κυριακή 14 Αυγούστου 2005. Παραμονή της Παναγίας. Όλη η Ελλάδα ανάσταση. Η Κύπρος για μια ακόμη φορά βυθισμένη στο πένθος. Ένα αεροσκάφος, προερχόμενο από τη Λάρνακα και με προορισμό την Αθήνα, μένει ακυβέρνητο και ύστερα από περιπλάνηση δύο και πλέον ωρών συντρίβεται στο Μαύρο Βουνό του Γραμματικού. Δεν έχει καμία σημασία ποια είναι τα αίτια, ποιος ευθύνεται, πώς συνέβη. Σημασία έχει ότι εκατόν είκοσι ένα άτομα, όλα μαζί, τέτοια μέρα, εντελώς άδικα και τραγικά άφησαν την τελευταία τους πνοή σε μια γωνιά της Αττικής.
Πληροφορήθηκα το γεγονός και ξεκίνησα με κομματιασμένη την καρδιά για τον πόνο του ατυχήματος. Έφτασα στις δύο παρά δέκα. Λίγο λιγότερο από δύο ώρες μετά το τραγικό ατύχημα. Προχώρησα βιαστικά. Δεν ήθελα να με αντιμετωπίσουν σαν επίσημο. Αναπόφευκτα όμως έγινε και αυτό. Ήλθαν οι αρμόδιοι να με ενημερώσουν. Βρήκα τρόπο να μην πολυασχοληθούν μαζί μου. Είχα την πεποίθηση ότι ήμουν ο πιο άχρηστος εκεί επάνω. Δεν ήθελα να γίνω και ο πλέον βλαβερός.
Εντυπωσιακή η κινητοποίηση. Δεκάδες ασθενοφόρα, στρατός, αστυνομικές και πυροσβεστικές δυνάμεις, πλήθος κόσμου, ένας πραγματικός πανικός. Μπροστά μας συντρίμμια από το αεροσκάφος, καπνοί και φλόγες από την πυρκαγιά που από άγνωστη αιτία ξέσπασε, πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα σε έντονη προσπάθεια κατάσβεσης της φωτιάς. Επιπλέον, σκόρπια πτώματα που, σαν να μην έφτανε η κακοποίησή τους από την συντριβή, έπρεπε να μεταμορφωθούν και σε στάχτες. Ανθρώπινα σώματα όχι μόνο νεκρά ούτε μόνον αλλοιωμένα, αλλά κυριολεκτικά εξαφανισμένα. Όχι μόνο μη αναγνωρίσιμα αλλά και μη ανιχνεύσιμα.
Μόλις βρήκα την ευκαιρία, κάθισα κάπως παράμερα. Περνούσαν οι ώρες και η φωτιά δεν έσβηνε. Τη μάχη την έδιναν λίγοι άνθρωποι: οι ειδικές δυνάμεις από τη γη και οι πιλότοι από τον αέρα. Οι υπόλοιποι θεατές. Ένας από αυτούς και εγώ. Όλοι οι άλλοι έτοιμοι, μόλις δοθεί το σύνθημα να βοηθήσουν. Εγώ δίχως καμία αιτιολογία της παρουσίας μου. Δεν έχω να προσφέρω τίποτα. Με πυρκαγιά όμως εσωτερική ανεξέλεγκτη. Το συναίσθημά μου κουρελιασμένο. Θλίψη, πόνος, παράπονο. Η σκέψη να τυραννιέται από την προσπάθεια προσδιορισμού των παραμέτρων της τραγωδίας αφ’ ενός και από το σφυροκόπημα των απαιτητικών ερωτημάτων αφ’ ετέρου. Η πίστη μου ξανά σε αμφισβήτηση. Της το επιτρέπω εγώ. Ίσως και να το προκαλώ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)