Μετά την καταστρεπτική φωτιά του 1995 η κατασκήνωση λειτούργησε το αμέσως επόμενο καλοκαίρι ως ΚΑΙΝΗ ΚΤΙΣΗ. Θα θυμόμαστε πάντα με ευγνωμοσύνη τους ανθρώπους, κληρικούς και λαϊκούς, που πρωτοστάτησαν στην ανοικοδόμηση της κατασκήνωσής μας.
1 σχόλιο:
Ανώνυμος
είπε...
Ευχαριστούμε ιστολόγε για τις αναμνήσεις.
Ήταν μια αξέχαστη περίοδος τότε, με αρκετή εργασία και...ήλιο!
Δεν μπορώ να μην μνημονεύσω τον αείμνηστο Στυλιανό Μάλλιαρη, δικηγόρο στο επάγγελμα, επιστήθιο φίλο μου και συνοδοιπόρο από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Ήμασταν τότε, αν θυμάμαι καλά, Θαλασσοπόροι με ομαδάρχη τον κ. Θεόδωρο Κωτσόπουλο (νυν π. Θεόδωρο προϊστάμενο στον Ι. Ν. Τιμίου Προδρόμου και Αγίου Ιωάννου Ρώσσου στην Τέρψη Πατρών).
Πέρασε μεγάλη δοκιμασία στα τελευταία χρόνια της ζωής του, αλλά ο ίδιος έδειξε απαράμιλλη υπομονή και υπακοή στο θέλημα του Θεού!
Είμαι βέβαιος ότι ο Θεός του ελέους τον αναπαύει από τους κόπους του και ήδη προγεύεται τη χαρά του Παραδείσου..! Ας είναι η μνήμη του αιώνια!
1 σχόλιο:
Ευχαριστούμε ιστολόγε για τις αναμνήσεις.
Ήταν μια αξέχαστη περίοδος τότε, με αρκετή εργασία και...ήλιο!
Δεν μπορώ να μην μνημονεύσω τον αείμνηστο Στυλιανό Μάλλιαρη, δικηγόρο στο επάγγελμα, επιστήθιο φίλο μου και συνοδοιπόρο από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Ήμασταν τότε, αν θυμάμαι καλά, Θαλασσοπόροι με ομαδάρχη τον κ. Θεόδωρο Κωτσόπουλο (νυν π. Θεόδωρο προϊστάμενο στον Ι. Ν. Τιμίου Προδρόμου και Αγίου Ιωάννου Ρώσσου στην Τέρψη Πατρών).
Πέρασε μεγάλη δοκιμασία στα τελευταία χρόνια της ζωής του, αλλά ο ίδιος έδειξε απαράμιλλη υπομονή και υπακοή στο θέλημα του Θεού!
Είμαι βέβαιος ότι ο Θεός του ελέους τον αναπαύει από τους κόπους του και ήδη προγεύεται τη χαρά του Παραδείσου..! Ας είναι η μνήμη του αιώνια!
Αν. Παν.
Δημοσίευση σχολίου