Μέ ζῆλο νά ἐργαζόμαστε τήν ἀρετή

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου,

Ὁμιλία λστ΄εἰς τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιον, 2, P.G. 59,20

 
Ἡ ἀπόλαυση τῆς κακίας εἶναι σύντομη καί ἡ λύπη συνεχής, ἐνῶ ἀντίθετα τῆς ἀρετῆς ἡ χαρά εἶναι ἀγέραστη, παντοτινή, καί ὁ κόπος γι' αὐτήν πρόσκαιρος. Καί ἡ μέν ἀρετή καί πρίν ἔρθουν τά στεφάνια τῆς νίκης προσφέρει ἄνεση σ' αὐτόν πού τήν ἔχει καθημερινό του ἔργο, διότι τόν τρέφει μέ τίς ἐλπίδες ἐνῶ ἡ κακία καί πρίν ἀπό τήν κόλαση τιμωρεῖ αὐτόν πού τήν διαπράττει, ἐπειδή προκαλεῖ ἄγχος καί φόβο στή συνείδησή του καί τόν κάμνει νά ὑποπτεύεται τά πάντα καί τούς πάντες.

Λύπη γιά τίς ἁμαρτίες μας

τοῦ ἰδίου, ΕΠΕ 19, 404

    Αὐτός πού λυπᾶται ἐπειδή ἀρρώστησε, ὄχι μόνο δέν διορθώνει τήν κατάστασή του, ἀλλά ἐπιδεινώνει ἀκόμη περισσότερο τήν ἀσθένειά του... Αὐτός πού λυπᾶται γιά τό ὅτι ἔχασε χρήματα, δέν ἐπιδιορθώνει τή ζημιά... Μόνο αὐτός πού λυπᾶται γιά τίς ἁμαρτίες του ὠφελεῖται περισσότερο ἀπό τή λύπη του· διότι ἡ λύπη αὐτή κατατρώει καί ἐξαφανίζει τίς ἁμαρτίες.

    Ἄς πονέσουμε ἐδῶ, στήν παρούσα ζωή, ψυχικά μέ τή μετάνοια γιά τίς ἁμαρτίες μας, γιά νά μή πονέσουμε ἐκεῖ, στήν ἄλλη ζωή, μέ τήν αἰώνια κόλαση.