Κυριακή προ της Υψώσεως (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

 

... Μπορεῖ κάποιος νὰ πεῖ τίμια τὰ λόγια ποὺ εἶπε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σ’ αὐτὴ τὴν Ἐπιστολὴ, ἤ σὲ ἄλλο κείμενο ὅταν λέει ὅτι γιὰ ἐκεῖνον ζωὴ εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ζωή, ὅτι ἀνυπομονεῖ νὰ πεθάνει γιὰ νὰ εἶναι μ’ Ἐκεῖνον, ὅτι ἡ ζωὴ στὴ γῆ εἶναι χωρισμὸς καὶ ὅτι ἡ μοναδική του προσμονὴ εἶναι νὰ ἑνωθεῖ μαζί Του; (Φιλιππησίους 1:21).

Ἄς σκεφτοῦμε σοβαρά. Αὐτὰ τὰ λόγια τῆς Γραφῆς δὲν εἶναι γραμμένα γιὰ νὰ μᾶς κρίνουν, γιὰ νὰ μᾶς καταδικάσουν, ἀλλὰ εἶναι ἕνα κάλεσμα· ὁ Παῦλος λέει: «Γνωρίζω τὶ σημαίνει νὰ ἔχει κάποιος ἀνακαλύψει τὴν αἰώνια ζωή, τὶ σημαίνει νὰ ἔχει ἀνακαλύψει τὸν Χριστό, νὰ ἔχει ἀνακαλύψει ὅτι τὸ κάθε τι ἔχει ἀξία στὴ ζωὴ σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ πράγματα ποὺ ὑπηρετοῦμε δουλικά. Ἀνακαλύψτε τα, θὰ μᾶς ἔλεγε, ἐπιστρέψτε στὴ ψυχή σας, στὸ παρελθόν σας, στὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ ὁ Χριστὸς μπῆκε στὴ ζωή σας, στὴν καρδιά σας, τὴ στιγμὴ τοῦ θαύματος, τῆς χαρᾶς, τῆς ἐλευθερίας, καὶ τότε ζῆστε ἀπὸ αὐτὴν, ἀφήνοντας κάθε τι σκοτεινό, ἄψυχο, ἄσχημο! Διαλέξτε τὸ φῶς, τὴ ζωή, τὴ χαρά – ὅλα αὐτὰ ποὺ περικλείει τ’ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ. Ἀμήν.

Στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας δύο νέοι Αγιορείτες Όσιοι

 

Ο λόγος για τον Όσιο Διονύσιο Βατοπαιδινό από το Ιερό Κελλίον Αγίου Γεωργίου Κολιτσού και τον Όσιο Πετρώνιο, Δικαίο της Ιεράς Σκήτης Τιμίου Προδρόμου της Μεγίστης Λαύρας.

Η μνήμη του πρώτου θα τιμάται κάθε χρόνο στις 11 Μαΐου, ενώ του δεύτερου στις 24 Φεβρουαρίου. Η πράξη αυτή δεν αποτελεί μόνο μια τυπική καταγραφή, αλλά την επίσημη αναγνώριση της αγιότητας δύο μορφών που με την ταπείνωση και την αυστηρή άσκησή τους φώτισαν το Περιβόλι της Παναγίας.

Ο Όσιος Διονύσιος Βατοπαιδινός – Ο γέροντας της Κολιτσού

Καταγόμενος από τη Ρουμανία, ο Γέρων Διονύσιος προσήλθε στο Άγιον Όρος το 1926 και αφιέρωσε τη ζωή του στην προσευχή, την άσκηση και την πνευματική καθοδήγηση. Το Κελλί του Αγίου Γεωργίου στην Κολιτσού έγινε τόπος χάριτος και καταφυγίου για πλήθος προσκυνητών.

Η πνευματική του διδασκαλία διασώζεται μέσα από απλές αλλά βαθιές συμβουλές: «Η καλύτερη προσευχή γίνεται τη νύχτα μετά τον ύπνο, γιατί τότε ο νους είναι καθαρός». Ο ίδιος τόνιζε την αξία του προσωπικού κανόνα και της συμμετοχής στην εκκλησιαστική ακολουθία, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Οι δύο πτέρυγες του μοναχού είναι ο κανόνας και η ακολουθία – και οι δύο πρέπει να είναι χωρίς ελλείψεις».

Η ανακομιδή των λειψάνων του το 2022 συγκέντρωσε πλήθος πιστών και κληρικών, με τον Καθηγούμενο της Βατοπαιδινής Μονής, Γέροντα Εφραίμ, να μιλά με συγκίνηση για τον πνευματικό πατέρα που «άνοιγε την αγκάλη του σε όλους, όπως ο Πατέρας στον άσωτο».

 

Ο Όσιος Πετρώνιος – Ο ταπεινός Προδρομίτης

Ο πατήρ Πετρώνιος γεννήθηκε το 1914 στη Ρουμανία και από νεαρή ηλικία αφιερώθηκε στον μοναχισμό. Σπούδασε Θεολογία, ενώ παράλληλα καλλιέργησε αγάπη για τα Μαθηματικά και τη Φιλοσοφία. Το 1978 εγκαταστάθηκε στο Άγιον Όρος, συμβάλλοντας στην πνευματική αναγέννηση της Σκήτης του Τιμίου Προδρόμου.

Το 1984 εξελέγη Δικαίος της Σκήτης, θέση που υπηρέτησε με σύνεση και αγάπη μέχρι το 2011. Δύο φορές του προτάθηκε η θέση του Πατριάρχη Ρουμανίας, την οποία αρνήθηκε, δείχνοντας την ταπεινοφροσύνη που τον χαρακτήριζε. Όπως μαρτύρησαν οι σύγχρονοί του, «ο Πετρώνιος ήταν ο πιο ταπεινός από όλους».

Στις αγρυπνίες στεκόταν όρθιος όλη τη νύχτα, με πραότητα και σιωπηλή δύναμη. Οι Έλληνες και οι Ρουμάνοι μοναχοί τον συμβουλεύονταν, ενώ πολλοί πιστοί μιλούσαν για το φως και την εσωτερική γαλήνη που ανέδιδε η παρουσία του.

Η πράξη αγιοκατάταξης και το μήνυμά της

Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου με απόφασή της κατέγραψε τους δύο Γέροντες στο Αγιολόγιο, επισημοποιώντας μια τιμή που ήδη βίωνε ο λαός του Θεού στις καρδιές του.

Πηγή: vimaorthodoxias.gr

Δημογραφικὴ κατάρρευση

 

Πληθαίνουν οἱ κρούσεις τοῦ κώδωνα κινδύνου τὰ τελευταῖα χρόνια, σὲ σχέση μὲ τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα στὴ χώρα μας. Πρόσφατη μελέτη τοῦ Ἰνστιτούτου Δημογραφικῶν Ἐρευνῶν καὶ Μελετῶν τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Ι.Δ.Ε.Μ.) καταδεικνύει τὴν τραγικότητα τοῦ ζητήματος.

Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὶς σχετικὲς ἐπιστημονικὲς ἔρευνες, ὑπογραμμίζεται ἡ κατάρρευση τῶν γεννήσεων στὴν Ἑλλάδα τὰ τελευταῖα χρόνια. Συγκεκριμένα, τὸ 2023 οἱ γεννήσεις ἦταν 72.300, δηλαδὴ περίπου οἱ μισὲς ἀπὸ αὐτὲς ποὺ καταγράφονταν ἐτησίως κατὰ μέσο ὅρο τὴν εἰκοσαετία 1951-1970.

Μεταξὺ τῶν ἐτῶν 2011-2024 καταγράφον­ται ἐτησίως σταθερὰ λιγότερες γεννήσεις ἀπὸ θανάτους, μὲ ἀποτέλεσμα μέσα σὲ 13 χρόνια ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδας νὰ ἔχει μειωθεῖ κατὰ μισὸ περίπου ἑκατομμύριο. Ἤδη ἡ πατρίδα μας εἶναι μιὰ γηρασμένη χώρα, μὲ τὸ 23% τῶν κατοίκων της νὰ εἶναι ἄνω τῶν 65 ἐτῶν, ἐνῶ τὸ 2023 οἱ ἄνω τῶν 65 ἐτῶν βρέθηκαν σχεδὸν ἕνα ἑκατομμύριο περισσότεροι ἀπὸ τὰ παιδιὰ ἕως 14 ἐτῶν. Ἐπιπλέον ἡ μελέτη προβαίνει στὴν πρόβλεψη ὅτι κατὰ τὶς ἑπόμενες τρεῖς δεκαετίες θὰ συνεχισθεῖ ἡ μείωση τοῦ πληθυσμοῦ καὶ ἡ συνακόλουθη γήρανσή του, καθὼς ἡ Ἑλλάδα καταγράφει τοὺς χαμηλότερους δεῖκτες γονιμότητας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, μὲ 1,3-1,4 παιδιὰ ἀνὰ γυναίκα, τὴ στιγμὴ ποὺ τὸ ὅριο ἀναπαραγωγῆς γιὰ τὴ σταθερότητα τοῦ πληθυσμοῦ εἶναι 2,07 παιδιὰ ἀνὰ γυναίκα. Ἐπίσης παρατηρεῖται προοδευτικὴ αὔξηση τοῦ ποσοστοῦ ἀτεκνίας.

Ἡ σχετική μελέτη κάνει καὶ ἄλλες πρόσ­θετες ἐπισημάνσεις: ὅτι δηλαδὴ πολλοὶ νέοι Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες ἀποδημοῦν μαζικά, αὐξάνοντας ἔτσι τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα, ἐνῶ σὲ σχέση μὲ ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες, «στὴν Ἑλλάδα αὐξάνεται ἡ ἡλικία ἀποχώρησης ἀπὸ τὴν οἰκογενειακὴ ἑστία, ἡ μέση ἡλικία στὸν γάμο καὶ ἡ ἀντίστοιχη στὴν ἀπόκτηση παιδιῶν. Αὐτό, σωρευτικά, καὶ σὲ συνδυασμὸ μὲ ἄλλες ἀρνητικὲς παραμέτρους, ἔχει ἐπιπτώσεις ὄχι μόνο στὴ δημιουργία οἰκογένειας καὶ στὴν ἡλικία τεκνοποίησης, ἀλλὰ καὶ στὸν ἀριθμὸ τῶν παιδιῶν ποὺ θὰ ἀποκτήσουν οἱ νεότερες γενεές» («tovima.gr» 23-8-2025).

Ἀπογοητευτικές, πραγματικά, οἱ ἐπισημάνσεις τοῦ Ἰνστιτούτου Δημογραφικῶν Ἐρευνῶν καὶ Μελετῶν. Ἀνθρωπίνως σβήνουμε ὡς Ἑλλάδα. Καὶ δυστυχῶς δὲν βλέπουμε γενναῖες νομοθετικὲς ρυθμίσεις γιὰ τὴν ἀνάσχεση τοῦ φαινομένου.

Τὸ κυριότερο ὅμως εἶναι τὰ πνευματικὰ αἴτια. Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ παύσει νὰ ἰσχύει: «ἐλασσονοῦσι φυλὰς ἀμαρτίαι» (Παρ. ιδ΄ 34). Μάλιστα στὴ σύγχρονη Ἑλλάδα οἱ ἐλεύθερες συμβιώσεις, ἡ ἔκλυτη ἠθικὴ ζωή, ἡ ἀπαξίωση τῆς οἰκογένειας, ἡ νομοθέτηση καὶ ἄλλων μορφῶν συμβιώσεως ποὺ εἶναι ἄκρως ἀντίθετες μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐξ ὁρισμοῦ προορισμένες σὲ ἀτεκνία, ὅλα αὐτά, μαζὶ μὲ τὴ γενικευμένη ἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὰ ἐντάλματα τοῦ Εὐαγγελίου, συνθέτουν τὴ ζοφερὴ αὐτὴ εἰκόνα γιὰ τὴν πατρίδα μας.

Ἄραγε θὰ συναισθανθοῦμε ποῦ βαδίζουμε, γιὰ ν᾿ ἀλλάξουμε πορεία πλεύσεως μὲ τὴ μετάνοια;

Μετά τις φλόγες 30 χρόνια ΦΩΣ - H επετειακή εκδήλωση όπως προβλήθηκε από τον ΛΥΧΝΟ

 

Ἡ Πάτρα στὶς φλόγες

 

Ἡ πύρινη λαίλαπα ποὺ ξέσπασε κατὰ τὸ πρῶτο δεκαπενθήμερο τοῦ Αὐγούστου, ἔφθασε μέχρι τὴν ἄκρη τῆς Πάτρας καὶ ἀπείλησε νὰ εἰσέλθει καὶ στὴν ἴδια τὴν πόλη. Ὁ ὄγκος τῶν πυροσβεστικῶν δυνάμεων ποὺ ἐπιστρατεύθηκε ἦταν μεγάλος, ὅμως ἡ δύναμη τῆς φωτιᾶς, ἐνισχυόμενη ἀπὸ θυελλώδεις ἀνέμους, ἦταν ἀνεξέλεγκτη.

Ἐκκενώθηκαν Ἱδρύματα, Γηροκομεῖα, Νοσοκομεῖα, Μοναστήρια καὶ πλῆθος χωριῶν γύρω ἀπὸ τὴν πόλη. Τὸ παρήγορο εἶναι ὅτι, χάρη στὸ σύστημα εἰδοποιήσεων τοῦ ἀρι­θμοῦ 112, ἀποφεύχθηκαν τὰ χειρότερα, νὰ ὑπάρξουν δηλαδὴ νεκροὶ ἄνθρωποι.

Ὡς συνήθως, τὸ φοβερὸ γεγονὸς συνοδεύθηκε ἀπὸ πολιτικὲς ἀντιπαραθέσεις καὶ μάλιστα ὀξύτατες. Συνελήφθησαν μερικοὶ ὕποπτοι γιὰ ἐμπρησμό, κάποιοι ἀπὸ τοὺς ὁποίους φέρεται νὰ παραδέχθηκαν ὠμὰ ὅτι σκοπίμως ἔβαλαν τὶς φωτιές.

Τώρα γίνεται καταμέτρηση τῶν κατεστραμμένων περιουσιῶν καὶ ἑτοιμάζονται ἀποζημιώσεις γιὰ ὅσους εἶδαν τὰ σπίτια τους καὶ τὰ κτήματά τους νὰ γίνονται στάχτη.

Ταυτόχρονα ἀρκετὴ συζήτηση ἄρχισε καὶ πάλι γύρω ἀπὸ τὶς ἐπιπτώσεις τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς, ἐξαιτίας τῆς ὁποίας θεω­ρεῖται ὅτι οἱ πυρκαγιὲς ἔχουν γίνει πλέον ἀνεξέλεγκτες. Σύμφωνα μὲ ἀνακοίνωση τοῦ Πυροσβεστικοῦ Σώματος τῆς 12ης Αὐγούστου, τῆς ἡμέρας δηλαδὴ ποὺ ξεκίνησαν οἱ πυρκαγιὲς στὴν Πάτρα, ἄλλες 82 φωτιὲς εἶχαν ξεσπάσει σὲ ὅλη τὴν ἐπικράτεια.

Μέσα σ᾿ αὐτὴ τὴν πύρινη λαίλαπα, ποῦ νὰ πρωτοτρέξουν καὶ οἱ δυνάμεις τῆς πυροσβέσεως, παρόλο ποὺ ἡ Ἑλλάδα, συγκριτικὰ μὲ τὸ μέγεθός της, ἔχει τὸν μεγαλύτερο ἀριθμὸ πυροσβεστικῶν μέσων σὲ ὅλο τὸν κόσμο;

Ποιά, ἑπομένως, εἶναι ἡ λύση; Συνήθως προτείνεται περαιτέρω αὔξηση τῶν πυροσβεστικῶν μέσων καὶ δυνάμεων. Καὶ καλῶς.

Τὸ βασικὸ ὅμως ἐρώτημα, πέρα ἀπὸ τὴν ἀναμφισβήτητη κλιματικὴ ἀλλαγὴ καὶ τὶς διά­φορες θεωρίες συνωμοσίας, παραμένει ἀναπάντητο: Γιὰ ποιό λόγο, τόσο ἡ Ἑλλάδα, ὅσο καὶ ὅλος ὁ πλανήτης ἔχουν παραδοθεῖ στὴν ἀνεξέλεγκτη μανία τῶν στοιχείων τῆς φύσεως, εἴτε πυρκαγιῶν, εἴτε πλημμυρῶν, εἴτε ὁποιουδήποτε ἄλλου;

Γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη ἡ ἀπάντηση εἶναι ξεκάθαρη καὶ συμπυκνώνεται σὲ μία λέξη:

Ἀποστασία!

Ἔχουμε ξεφύγει ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ, γι᾿ αὐτὸ συμβαίνουν ὅλα αὐτά.

Ένταξη νέου Αγίου στο εορτολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας

 

... Εις την παράδοσιν της Ορθοδοξίας η αγιότης δεν νοείται ως ανθρώπινον κατόρθωμα, αλλά βιούται ως δώρον της Θείας χάριτος. Κάθε Άγιος είναι ζώσα και εύγλωττος μαρτυρία ότι μόνον ο Θεός σώζει και αγιάζει. «Ο άνθρωπος δέχεται την αγιότητα ως δωρεά του Θεού.

Και η συμβολή στο έργο του εξαγιασμού του έγκειται στο να καταστήσει τον εαυτό του κατάλληλο να δεχθεί τον αγιασμό, που προσφέρει σε αυτόν ο Θεός», σημειώνει ο Εντιμολογιώτατος Καθηγητής Γεώργιος Μαντζαρίδης (Οδοιπορικό θεολογικής ανθρωπο-λογίας, Ιερά Μονή Βατοπαιδίου – Άγιον Όρος, 2005, σ. 307).

Αυτήν την αλήθειαν, αυτάς τας τιμαλφεστάτας παραδόσεις εκπροσωπεί ο εν Αγίοις μακάριος ιερεύς του Υψίστου Δημήτριος Γκαγκαστάθης, ο χαρισματικός εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πλατάνου Τρικάλων, εν τω τιμίω προσώπω του οποίου καθίσταται απτή και προσιτή η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπον.

Ο νεοκαταταγείς Άγιος είναι ζώσα εικών ενός Θεού, ο οποίος δεν παραμένει κεκλεισμένος εις την απρόσιτον υπερβατικότητά Του, αλλά είναι «Θεός μεθ’ ημών», «Θεός σχέσεων», Θεός ενδοξαζόμενος εν τοις Αγίοις Αυτού, ο οποίος μας καλεί να καταστώμεν κοινωνοί της αγιότητός Του.

Διεκρίθη διά την απλότητα και την ταπείνωσίν του, «αριθμών εαυτόν μετά των εσχάτων», εν αγρυπνίαις και προσευχαίς, ενάρετος και ασκητικός, ρωμαλέω φρονήματι ομολογητής της Ορθοδοξίας, με προορατικόν χάρισμα, αγιάζων, θαυματουργών και ιώμενος τους πιστούς και μετά την κοίμησίν του.

Ήδη πριν εγγραφή επισήμως εις τας δέλτους των Αγίων, είχε το όνομά του εγχαραχθή χρυσοίς γράμμασιν εις τας ψυχάς των πιστών...

Η Α. Θ. Παναγιότης, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, 30.8.2025

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ

Δεν μπορείς να κάνεις και τα δύο! - ΓΕΧΑ Αιγίου

 

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός: Ένας δάσκαλος και 3 μαθητές

 

Στην Αντιόχεια του τρίτου αιώνα μ. Χ. διετέλεσε επίσκοπος ο άγιος ιερομάρτυς Βαβύλας, ο οποίος γιορτάζει στις 4 Σεπτεμβρίου. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας, άνθρωπος χωρίς ήθος, θυσίαζε ανθρώπους στα είδωλα και θέλησε να εισέλθει στον καθεδρικό ναό των χριστιανών, την ημέρα του Πάσχα, για να τον μετατρέψει σε ειδωλολατρικό. Ο άγιος Βαβύλας, ενδεδυμένος τα αρχιερατικά άμφια, στάθηκε μπροστά στον αυτοκράτορα και στους στρατιώτες του και τον εμπόδισε να εισέλθει. Εκείνος φοβήθηκε επανάσταση από την πλευρά των χριστιανών και έκανε πίσω. Την επομένη, συνέλαβε τον άγιο, τον οποίο ακολούθησαν στη φυλακή και τρία παιδιά, μαθητές του, ο Ουρβανός, ο Πριλιδιανός και ο Επολόνιος, οι οποίοι ήταν αδέλφια. Όλοι βρήκαν μαρτυρικό τέλος. Έναν αιώνα αργότερα, ο αυτοκράτορας Γάλλος μετέφερε το λείψανο του αγίου Βαβύλα από την πόλη της Αντιόχειας στο προάστιο της Δάφνης, όπου βρισκόταν ναός και μαντείο του Απόλλωνα. Χτίστηκε ναός. Όταν ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης θέλησε να επαναφέρει την ειδωλολατρία, το μαντείο  δεν μπορούσε να δώσει κανέναν χρησμό και το δαιμόνιο που επικαλούνταν οι ειδωλολάτρες ομολόγησε ότι το λείψανο του αγίου εμπόδιζε να επανέλθει ο παγανισμός. Ο Ιουλιανός διέταξε να φύγει ο Άγιος, τον οποίο οι χριστιανοί μετέφεραν στην πόλη λιτανεύοντάς το. Τότε κεραυνός έπεσε στο ειδωλολατρικό τέμενος και συνέτριψε το ειδωλείο και το άγαλμα του Απόλλωνα, με αποτέλεσμα, κατησχυμμένος ο αυτοκράτορας να φύγει από την Αντιόχεια. Σχετικό ποίημα έχει γράψει ο μεγάλος μας ποιητής Κ.Π.Καβάφης («Εις τα περίχωρα της Αντιοχείας»).

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι τρία παιδιά έγιναν μαθητές σε έναν δάσκαλο, ο οποίος δεν τους δίδασκε μόνο γράμματα, αλλά  «του Θεού  τα πράγματα». Τους έμαθε την αλήθεια της πίστης. Τους έμαθε να είναι ασυμβίβαστοι μπροστά στο ψέμα και το κακό. Να μην φοβούνται ούτε θάνατο, ούτε διωγμό, ούτε θλίψη, ούτε στενοχώρια, αρκεί να παραμένανε πιστοί στην αγάπη του Χριστού. Και οι μαθητές δέθηκαν με τον δάσκαλό τους τόσο, που τον ακολούθησαν στη φυλακή, στην ομολογία της πίστης, στο μαρτύριο, στη βασιλεία του Θεού και στην αγιότητα.

Μία τέτοια παιδεία θα ήταν αληθινή επανάσταση στους καιρούς μας. Παλεύουμε για την παιδεία της γνώσης, των δεξιοτήτων, της κοινωνικής αρμονίας, του ανθρωπισμού, της συμπερίληψης, αλλά δεν παλεύουμε για την παιδεία της αλήθειας, του νοήματος της ζωής που ξεπερνά το παρόν και την επιβίωση. Παλεύουμε για μια παιδεία διακρίσεων, όχι όμως για μια παιδεία ταπεινώσεως, προσφοράς, αγάπης. Παλεύουμε για μία παιδεία του παρόντος χρόνου, όχι όμως αναστάσεως. Και στο όνομα του σεβασμού της γνώμης και της ταυτότητας των άλλων, ξεχνούμε τη δική μας ταυτότητα και παράδοση, σαν να είναι κάτι ξεπερασμένο, απόμακρο, άχρηστο.

Μια τέτοια παιδεία προϋποθέτει δασκάλους με όραμα που να μην περιορίζεται στον τύπο και στο ωράριο, αλλά να περνά στην έμπνευση και την αγάπη για τα παιδιά και την κοινωνία. Αναζητητές πίσω από την εικόνα του κόσμου τού τι είναι αληθινό, συνδεδεμένους με μια πίστη ζωής και όχι στειρότητας. Με θάρρος απέναντι σε ένα σύστημα που μηρυκάζει αξίες, χωρίς να τις έχει χωνέψει και να τις ζήσει αυθεντικά.

Τέτοια παιδεία  προϋποθέτει γονείς που δεν θα περιορίζουν τον ρόλο τους στα σχολικά είδη και στην εξασφάλιση δραστηριοτήτων για τα παιδιά τους, αλλά θα επιμένουν μαζί τους για καλλιέργεια ψυχής, για σύγκρουση με το ψεύτικο και το ελλιπές, που θα δίνουν αίμα για να λάβουν Πνεύμα.

Μια τέτοια παιδεία προϋποθέτει μια Εκκλησία όχι ρητορείας, κηρυγμάτων ή απόρριψης του κόσμου, αλλά κατάθεσης με συνέπεια  της πρότασης της ελπίδας και της ελευθερίας, που η αγάπη του Χριστού προσφέρει.

Ας αφυπνιστούμε! 

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»

στο φύλλο της Τετάρτης 3 Σεπτεμβρίου 2025

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΑΤΡΩΝ: Συναυλία αλληλεγγύης για τους πυρόπληκτους της Αχαΐας

 

Η Ιερά Μητρόπολη Πατρών, σε συνεργασία με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, διοργανώνει και φέτος τη μεγάλη φιλανθρωπική συναυλία που έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου, στις 8 το βράδυ, στο Παμπελοποννησιακό Στάδιο Πατρών.

Όλα τα έσοδα από τη φετινή συναυλία θα διατεθούν υπέρ των πυρόπληκτων της περιοχής των Πατρών και της Δυτικής Αχαΐας, στηρίζοντας οικογένειες που δοκιμάστηκαν από τις καταστροφικές πυρκαγιές.

Τα κουπόνια για τη συναυλία διατίθενται στους Ιερούς Ναούς της Πάτρας, καθώς και στα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών (Βότση 34).

30 χρόνια ΦΩΣ

 

Σαν Κύριε με έστειλες

στον άγιο τούτο χώρο

Το ξέρεις... δώρο μού κανες

τον ίδιο τον Παράδεισό Σου

Γιατί Εσύ σαι η κατασκήνωση

Εσύ σαι η αγκαλιά της

Εσύ το γλυκοχάδι της

Εσύ το βίωμά της

Τι να Σου δώσω Κύριε

γι' αυτό το άγιο δώρο;

Ισάξιο τι θα βρω σαν κι αυτό

σε τούτον δω τον κόσμο;

Κανένα πράγμα ισάξιο,

καμιά στιγμή αντάξια

μπρος στο δικό σου το Θαβώρ

που ζούμε δω στον κόσμο

Μα... τώρα που το σκέφτομαι

Θαρρώ πως βρήκα κάτι

αντάξιο της χάρης Σου,

της κατασκήνωσής μου

Να κάνω κατασκήνωση

Χριστέ μου την ζωή μου

Εσένανε να μιμηθώ

Μαζί σου να σκηνώσω

Κι Εσύ το θέλεις έντονα

Χριστέ μου, ναι, το βλέπω

Να κάμω εμένα Άγκυρα

Κι εσένα το λιμάνι

Αυτό το αγκυροβόλιο

Το άγιο και βλογημένο

Αυτό είναι το δώρο μου

Για μένα και για Σένα

Η.

Η εκδήλωση "Μετά τη φωτιά 30 χρόνια ΦΩΣ" από τον ΛΥΧΝΟ!

Σήμερα Τετάρτη στις 10.30 μ.μ. ο τηλεοπτικός σταθμός ΛΥΧΝΟΣ θα μεταδώσει την εκδήλωση "Μετά τη φωτιά 30 χρόνια ΦΩΣ" που πραγματοποιήθηκε στην κατασκήνωση Άγκυρα στις 31.8.2025.

Χαιρετισμός του κ. Νικ. Χαλκιοπούλου, πρώην προέδρου ΓΕΧΑ Πατρών στην επετειακή εκδήλωση "Μετά τις φλόγες 30 χρόνια ΦΩΣ".

Σεβασμιότατε, αγαπητοί φίλοι,

Γιορτάζουμε σήμερα τα 30 χρόνια από την καταστροφή, που προκάλεσε στην Άγκυρά μας εκείνη η φωτιά του 1995. Γιορτάζουμε -θα πείτε- την καταστροφή; Ναι, γιατί εκείνη η καταστροφή έγινε αφορμή για την εκ θεμελίων αναδημιουργία της Άγκυρας. 

Με την ανύστακτη και πολύμορφη φροντίδα του σεβαστού πατρός Σωτηρίου Τσάφου και του πατρός Χαρίτωνος Αθανασόπουλου, τότε Γιώργου, την απολαμβάνουμε τώρα και μάλιστα στολισμένη με τον ολόλαμπρο Ιερό Ναό των αγίων Σαράντα Μαρτύρων. 

Εφέτος όμως συμπληρώνονται 66 χρόνια από τη γέννηση της Άγκυρας. Από τότε, δηλαδή, που ο μακαριστός πατήρ Χαρίτων Πνευματικάκης είχε την έμπνευση της απόκτησης και της δημιουργίας αυτού εδώ του επίγειου παράδεισου που ο ίδιος τον ονόμασε Άγκυρα!  

Δοξάζω τον πανάγαθο Θεό που με αξίωσε να πατήσω τα ευλογημένα χώματά της από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας της. Σκέφτομαι με απέραντη ευγνωμοσύνη προς τον Πανάγιο Θεό ότι, από το 1959 έως σήμερα χιλιάδες παιδιά έζησαν εδώ, έπαιξαν, χάρηκαν την αγνή χριστιανική συντροφιά και προπάντων διδάχτηκαν έμπρακτα τη γνήσια πνευματική, μυστηριακή ζωή του Ορθόδοξου Χριστιανού και Έλληνα. 

Προσευχή μας ισόβια... να είναι αιωνία η μνήμη του αγίου γέροντος αειμνήστου πατρός Χαρίτωνος Πνευματικάκη, ο οποίος εκοπίασε εν Κυρίω, έτρεξε  αδιάκοπα, έχυσε δάκρυα, πότισε με τις θερμές προσευχές του και στερέωσε την Άγκυρά  μας!!!  

Προσδοκία μας ... να δώσει ο Θεός να συνεχίζει η Άγκυρα για πολλά πολλά χρόνια να θερμαίνει με την εν Χριστώ ζωή πολλές γενιές παιδιών για να ζουν και να εμπνέονται από τον Χριστό και την Ελλάδα! 

Και μια προτροπή κυρίως προς τους νεότερους: Μην παραλείπετε να οδηγείτε τα βήματά σας, τα βήματα των παιδιών σας και αργότερα των εγγονών σας εδώ στην Άγκυρα, στο άγιο αυτό Αγκυροβόλιο!

Άγκυρα, 31.8.2025

Νικ. Χαλκιόπουλος

πρώην Πρόεδρος ΓΕΧΑ Πατρών

Χαιρετισμός από τον πρόεδρο της ΓΕΧΑ Πατρών στην επετειακή εκδήλωση «Μετά τις φλόγες 30 χρόνια ΦΩΣ»

 

Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες, φίλες και φίλοι, μικροί και μεγάλοι, 

Το 1990, μικρό παιδί τότε, έφτανα για πρώτη φορά σε αυτήν την κατασκήνωση. Από τότε την έβαλα στην καρδιά μου, είναι ένα μέρος της ζωής μου. Πιστεύω πως το ίδιο, λίγο πολύ, αισθανόμαστε όλοι μας. Όταν βρεθούν δύο ή περισσότεροι που έχουν ζήσει στην «Άγκυρα», αναπολούν με νοσταλγία αλλά και χαρά όλες τις στιγμές που έζησαν εδώ. Πώς μπορώ, λοιπόν, να σας καλωσορίσω σ΄ ένα μέρος που δεν μου ανήκει; 

Η κατασκήνωση είναι όλων μας, είναι δική μας. Όλων αυτών που πέρασαν και θα περάσουν από αυτόν τον ευλογημένο τόπο: κατασκηνώτριες, κατασκηνωτές, ομαδάρχισσες, ομαδάρχες, αρχηγοί, επιτελείο, κυρίες της κουζίνας και όχι μόνο, διαχειρίστριες, εργαζόμενες και εργαζόμενοι σε οποιαδήποτε εργασία τους ζητηθεί. Όλοι εθελοντές, όλοι αμισθί, αφήνοντας οικογένειες, στερούμενοι τον ελεύθερο χρόνο τους, στερούμενοι την καλοκαιρινή άδειά τους. Να ένα θαύμα που πραγματοποιείται 66 χρόνια τώρα: η λειτουργία της κατασκήνωσης!

Η Ένωση Γονέων η Χριστιανική Αγωγή, η ΓΕΧΑ όπως συνηθίζουμε να την προσφωνούμε, έχει ως  βασική αρμοδιότητα τη λειτουργία της Κατασκηνώσεως "ΑΓΚΥΡΑ" στην Παναγοπούλα. Όποιος σε βάθος μελετήσει την ιστορία της Άγκυρας και την πορεία της, όποιος δει τις κρυφές και φανερές στιγμές της κατασκηνωτικής ζωής και κυρίως όποιος κοιτάξει με ειλικρίνεια τα μάτια των παιδιών της, δεν μπορεί παρά να αναφωνήσει: «Τις Θεός μέγας, ως ο Θεός ημών».  

Από την Άγκυρα παρέλασαν χιλιάδες νέες και νέοι που χαλύβδωσαν τον χαρακτήρα τους, τον κόσμησαν πνευματικά και μεταλαμπάδευσαν στην Εκκλησία και την κοινωνία αρχές και αξίες αναλλοίωτες μέσα στον χρόνο και την υλιστική φθορά. Έλαβαν πνεύμα και αγάπη και μοίρασαν στις οικογένειές τους, στους επαγγελματικούς τους χώρους, στις συναναστροφές και τις παρέες τους, ελπίδα και δύναμη. Όπου και αν βρίσκονται, σε κάθε σημείο της γης, αναπολούν την ευλογημένη ζωή της Άγκυρας. Θυμούνται, δακρύζουν, ευγνωμονούν. Γιατί η ψυχή πάντοτε επιστρέφει εκεί που αναπαύεται. 

Φέτος συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από τις 22 Ιουλίου 1995, από την ολοσχερή καταστροφή της κατασκήνωσης μας, που ιδρύθηκε το 1959 από τον αείμνηστο ιεροκήρυκα και μετέπειτα ιεραπόστολο της Αφρικής, π. Χαρίτωνα Πνευματικάκη. Από τότε που τα όνειρα, οι προσευχές και οι ελπίδες έγιναν στάχτες. Δεν είχαν, όμως, περάσει παρά ελάχιστες στιγμές και το πιο ζωντανό κομμάτι της κατασκήνωσης, τα παιδιά της, είχαν δώσει το σύνθημα: «Πάνω στις στάχτες θα χτίσουμε ξανά, την Παναγοπούλα, για άλλη μια φορά...». Η κατασκήνωση αναγεννήθηκε από τις στάχτες της με πολλούς κόπους πολλών. Πρώτα πρώτα από τα ίδια τα παιδιά της που έτρεχαν να βοηθήσουν για την κατασκήνωση. Ερχόμασταν στην κατασκήνωση για δουλειά και όχι για παιχνίδι, όπως λέγαμε ο ένας στον άλλον. Και μαζευόμασταν τότε χωρίς ομάδες viber, χωρίς κοινωνικά δίκτυα, χωρίς κινητά. Επειδή αγαπούσαμε την κατασκήνωση αλλά και επειδή μας ενέπνευσαν και μας ενθουσίαζαν ο π. Σωτήριος και ο κυρ Γιώργης ο Αθανασόπουλος (νυν π. Χαρίτων).  Το τότε ΔΣ με τους αείμνηστους: Ευθύμιο Γεννάτο, Ανδρέα Φιλιππάτο, Γεώργιο Γεωργιόπουλο, Ηλία Γιαβρή και Κωνσταντίνο Γαλανό καθώς και με τους κυρίους Νικόλαο Χαλκιόπουλο και Χρήστο Παναγιωτόπουλο, αλλά και ο αείμνηστος Αθανάσιος Σκαρμόγιαννης, ο κ. Αναστάσιος Κωστόπουλος και πολλοί πολλοί άλλοι κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για την άμεση επαναλειτουργία της κατασκήνωσης. Και τα κατάφεραν ή μάλλον τα καταφέραμε. Την επόμενη χρονιά η κατασκήνωση λειτούργησε με πολύ κέφι και πολλή δουλειά έτσι ώστε το σύνθημα έγινε πράξη.

Το 2001 ο τότε μητροπολίτης Πατρών κυρός Νικόδημος εγκαινίασε τον νέο ναό επιλέγοντας να αφιερωθεί στους  Αγίους Τεσσαράκοντα μάρτυρες επειδή «νέοι πηγαίνουν στην κατασκήνωση όπως νέοι ήταν και οι άγιοι Σαράντα μάρτυρες». Αλλά και ο σεπτός μας ποιμενάρχης, ο σεβασμιώτατος κ. κ. Χρυσόστομος έχει αγκαλιάσει και αγαπήσει την κατασκήνωση καθώς δίνει την ευλογία του για τη λειτουργία της και την επισκέπτεται κάθε χρόνο για να ευλογήσει τα παιδιά και το έργο που εκεί επιτελείται. Το ανύστακτο ενδιαφέρον του για τη νεότητα και οι πνευματικοί λόγοι του αναπαύουν πολύ τις εφηβικές καρδιές. 

Η αποψινή συνάθροιση, κάτω από τα μοναδικά πεύκα που γλίτωσαν από τη φωτιά, είναι μια μικρή εξόφληση του χρέους, που όλοι οφείλουμε στον χώρο αυτό για τα πνευματικά αγαθά, τα οποία μας προσφέρει η κατασκηνωτική ζωή. Η αποψινή συνάθροιση είναι και γι΄ αυτούς που ήμασταν μαζί στη γη και είναι ήδη στον ουρανό. Η αποψινή επετειακή εκδήλωση είναι για να αναφωνήσουμε όλοι μαζί: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν»!

Άγκυρα, 31.8.2025

Μαρ. Παπαγεωργάκης

Πρόεδρος ΓΕΧΑ Πατρών

Καλή Ανάσταση Δημήτρη Λιόπετα!

 

Ένα ακόμα νέο παιδί, ο Δημήτρης Λιόπετας μόλις 27 ετών, έχασε σήμερα τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα στην πόλη μας.

Είναι ένα από τα πέντε παιδιά του Νίκου Λιόπετα, μουσικού και ιδιοκτήτη φωτογραφείου στην οδό Πατρέως και Κορίνθου στην Πάτρα.

Ο Δημήτρης και τα αδέλφια ήταν για χρόνια κατασκηνωτές της Άγκυρας.

Θα τον θυμόμαστε με αγάπη. Ο Θεός να τον έχει κοντά του και να χαρίσει παρηγοριά στους γονείς και τα αδέλφια του!

Καλό Παράδεισο Δημήτρη!

2011

Γη της Επαγγελίας: Κατασκήνωση αγοριών Γυμνασίου-Λυκείου 2025 - Φωτοστιγμές (VΙΙΙ)

 

Δεν μπορείς να κάνεις και τα δύο! - ΓΕΧΑ Αιγίου

 

Εορτάζει ο Άγιος Άνθιμος!