Κάτω οι μάσκες!

.........

Μου άρεσε πολύ τούτος ο λόγος του συγγραφέα Ραλφ Έμερσον: «Η κοινωνία είναι ένας χορός μεταμφιεσμένων, όπου όλοι κρύβουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα, και ταυτόχρονα τον αποκαλύπτουν κρυπτόμενοι»! Το προσέξατε αυτό το τελευταίο; Δέστε κι αυτό που είπε ο Ιρλανδός συγγραφέας Όσκαρ Ουάϊλντ: «Ο άνθρωπος είναι λιγότερο ο εαυτός του, όταν μιλάει ως ο εαυτός του. Δώσ’ του μια μάσκα και θα σου πει την αλήθεια»! Άραγε το σκεφτήκαμε ποτέ αυτό, δηλαδή το πόσο αποκαλυπτόμαστε εκεί που νομίζουμε πως … με τη μάσκα κρυβόμαστε;

Κι ένας άλλος συγγραφέας, ο Ιταλός Τσέζαρε Παβέζε, τόνισε τούτη την αλήθεια: «Τα τελευταία χρόνια της ζωής, είναι σαν το τέλος ενός πάρτι μασκέ, τότε που πέφτουν όλες οι μάσκες»! Τι σας θυμίζει; Μα το ότι τίποτα τελικά δεν μένει κρυφό στα μάτια του Θεού, αυτός δεν εξαπατάται από τις ψευτιές και τις υποκρισίες μας, και στο τέλος, τότε που θα φύγουμε από τούτη τη ζωή, όχι μόνο όλα θα αποκαλυφθούν, αλλά και θα αμειφθούμε όπως και με ό,τι πρέπει.

... Ναι, η μορφή μας με όλα αυτά μπορεί να αλλάζει, όχι όμως και το βάθος του εαυτού μας, η ρίζα του, η φύση του. Και κάτι ακόμη. Ο Χριστός, εκείνο που στηλίτευσε μοναδικά ήταν η υποκρισία. Συγχώρησε κάθε αμαρτία, έδειξε κατανόηση σε κάθε αμαρτωλό. Όχι όμως και την υποκρισία, όπως εκείνη των Φαρισαίων. Γιατί απλούστατα ως αμαρτωλός, υπάρχει περίπτωση να καταλάβεις το σφάλμα σου και να μετανοήσεις. Ως υποκριτής, ποτέ!

Λοιπόν, αφού αυτή είναι η φύση της μάσκας, τότε γιατί τη χρησιμοποιούμε; Αφού μας «βολεύει» τόσο λίγο, όσο και το ψέμα, πόσο μας χρειάζεται πραγματικά; Αφού την φορούν όλοι και όλα, γιατί δεν είμαστε υποψιασμένοι, οπότε και μας εξαπατούν; Σαφώς με τις μάσκες, παίζεται το παιχνίδι της αμαρτίας, με τον πιο «ωραίο» και παραπλανητικό τρόπο ή είναι τελικά η ίδια η αμαρτία;

Κάτω οι μάσκες, λοιπόν! Θέλουμε να αναπνεύσουμε! Να απελευθερωθούμε από την υποκρισία και την μόνιμη ψευτιά! Είπαν: «Η πιο σημαντική ελευθερία είναι να είσαι αυτό που είσαι πραγματικά»!

Κωνσταντίνε, βγάλε γρήγορα και τις δικές σου…. Μπορείς;

Με … μάσκες; 

(Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)