Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης - SPORTIME
«Ο ιταλικός φασισμός βαδίζει προς τον θάνατο κι εμείς οι Έλληνες σκάβουμε τον τάφο του. Μπορεί να πεθάνουμε, αλλά θα πεθάνει κι αυτός. Θα τον σκοτώσει το ελληνικό πνεύμα, που έχει σκοτώσει εχθρούς μεγαλύτερους και φοβερώτερους απ’ αυτόν. Ελεύθεροι άνθρωποι όλων των εθνών, συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες, φιλόσοφοι, ιδεολόγοι, μην ξεχνάτε ότι η Ελλάδα πολεμά για τη μοίρα του κόσμου».
Αυτό είναι απόσπασμα από ένα επικό μανιφέστο που υπόγραψαν πολλοί από τους σημαντικότερους ανθρώπους του ελληνικού πνεύματος, όταν σήμανε η ιερή ώρα για το έπος του ’40. Ανάμεσά τους, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Ηλίας Βενέζης, ο Νικηφόρος Βρεττάκος, ο Μ.Καραγάτσης, η Έλλη Αλεξίου, ο Κωνσταντίνος Δημαράς, ο Γιώργος Θεοτοκάς.
Μία σεπτή αλήθεια ειπώνεται σε αυτές τις λέξεις. Καθαγιασμένη από ποταμούς αίματος ηρώων του γένους. Μια αλήθεια που σήμερα ατιμάζεται και διαστρέφεται, αλλά τότε ήταν ξεκάθαρη σαν το φως του ήλιου. Ποια είναι αυτή; Ότι το ελληνικό πνεύμα σκάβει τον τάφο του φασισμού και τον σκοτώνει για χάρη ολόκληρου του κόσμου. Το ελληνικό πνεύμα είναι φυσικός εχθρός του φασισμού. Όχι μόνο του Μουσολίνι, αλλά κάθε είδους φασισμού. Του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.
Με αυτή την πνευματική ρίζα δοξάστηκε η Ελλάδα. Έτσι αδερφώθηκε αυτός ο λαός, έτσι πορεύτηκε στις μάχες και έτσι γιόρτασε τις μεγάλες νίκες. Όμως για δυστυχία μας, σήμερα αντιστράφηκαν οι αξίες, το μαύρο έγινε άσπρο και το φως παρουσιάζεται ως σκοτάδι.
Σήμερα το αθάνατο πνεύμα της ελληνορθοδοξίας αντιμετωπίζεται σαν συνώνυμο του φασισμού. Και αντιφασίστες θεωρούνται όσοι σκάβουν το λάκκο της Ελλάδας, δηλαδή όσοι ξεπαστρεύουν το ιδεατό που σκοτώνει τον φασισμό. Τις αξίες που κράτησαν λεύτερη την Ελλάδα, τις έχουν σαν σκλαβιά. Γιατί αλλάξανε πατρίδα και σύνορα. Πατρίδα τους είναι πλέον το τομάρι τους και σύνορα τα ατομικά συμφέροντά τους.
Το ελληνικό πνεύμα είναι πια εμπόδιο στην «πρόοδο» τους. Κατά που προοδεύουν δεν μας λένε όμως. Τους αρκεί να ξεμακραίνουν από τη ρίζα τους και αυτό το ονομάζουν «πρόοδο». Προορισμό δεν έχουν κανέναν, πέρα από το να σέρνονται πίσω από το θέλημά τους. Τους φτάνει να απαρνούνται με αηδία την υπόσταση του Έλληνα, του Χριστιανού, ακόμα και του ανθρώπου.
Εντούτοις το πνεύμα των γραμμάτων του ’40 έλεγε ότι ο Έλληνας πολεμά για τη μοίρα του κόσμου. Και τώρα γίνεται το ακριβώς ανάποδο: ο κόσμος και οι «κοσμοπολίτες» πολεμούν την Ελλάδα, θέλοντας να σφραγίσουν τη μοίρα της. Οι παγκόσμιοι πολίτες πολεμούν ό,τι πρεσβεύει η ελληνορθοδοξία, για να μη στέκεται εμπόδιο στον παγκοσμιοποιημένο φασισμό. Στους νέους Χίτλερ, τους νέους Μουσολίνι και τους νέους Στάλιν, που έκρυψαν τις στρατιωτικές στολές και φόρεσαν σακάκια και γραβάτες. Που πλέον δεν κηρύσσουν γενική έφοδο μιλώντας σε συντάγματα, αλλά αγορεύοντας στα «σαλόνια» των παγκόσμιων συνεδρίων και των φόρουμ.
Το ελληνικό πνεύμα σκότωσε τον ιταλικό φασισμό στα βουνά της Ηπείρου. Κυβερνήτης, λαός και γραμματισμένοι, όλοι έγιναν μια γροθιά. Πολέμησαν με τη λόγχη και τη γραφίδα έχοντας την ίδια συνείδηση με τους προγόνους τους, ότι ο Ελληνισμός είναι οικουμενικός θεματοφύλακας της ελευθερίας. Αυτήν την ανυπότακτη δύναμη του «ΟΧΙ» προσπαθεί σήμερα να εξοντώσει η ξιπασμένη αυτοκρατορία των «ΝΑΙ».
