Μνήμη παρήγορη (+18-10-21)

 

(Ρεγγίνα Αραβαντινού)

Οκτώβρη ημέρα γιορτινή ψάχνουμε τη μορφή σου,

γιατροπορεύει ο ίσκιος σου λαβώματα και πίκρες.

Χαμόγελο π' ανάσταινε. Τ' ολόδικο σου γέλιο

όμοιος χαμάλης της καρδιάς το φόρτωμα να σπρώχνει.

Το βλέμμα σου αναθάρρεμα, παιάνας νέων αγώνων.

Πώς μας καμάρωνες! Ζωγράφιζες ελπίδα και κουράγιο!

Προσμένουμε απ' τη φούχτα σου συγχώρεσης μια στάλα,

στεγνή η πλάση ολάκερη, εσύ να τη δροσίσεις.

Λήθη–βοριάς ακάλεστος την πόρτα μας χτυπάει

και φοβισμένη η μνήμη μας να βρει ψάχνει απάγκιο.

Όσα εσύ ιστόρησες, γραμμένα στα κιτάπια

θα λύνουν τα αινίγματα που η Σφίγγα ολοένα βάνει.

Έλα, μονάχα μια στιγμή• φτερά οι αγγέλοι θα σου ράψουν.

Τριπλά θα σε προσμένουνε κεράκια. Μη φυσήξεις.

Σ’ άλλη ζωή - το ξέρουμε - πριν από μέρες κάποιες

σου ’χουνε ήδη ευχηθεί όλοι οι αγαπημένοι!

Εδώ εμείς τ' αφήνουμε γλυκά να μας φωτίζουν.

Ρίγος η λάμψη να σκορπά για τ' άκαιρο φευγιό σου.

Μνήμης γιορτή δε νιώθουμε ότι σ' εσένα αρμόζει.

Μνημόσυνο θα ταίριαζε σ' όσους λησμονημένους.

Ο.Ν.