Θέματα Δύσκολα
Ολοένα και πιο δύσκολα μου βάζεις Κύριε.
Κι εγώ που νόμιζα πως διαβασμένος ήμουνα και θα περνούσα,
κοιτάζω ακόμα πιο αμήχανα τα θέματα
στο στόμα το μολύβι που κρατώ με λύσσα στρίβω.
Να φταίει τάχα πως ποτέ δεν πρόσεξα αρκετά στο μάθημα
ή μήπως στο διάλειμμα που είχα το νου μου για να παίξω;
Όπως και να 'χει, στραβά μάτια κάνεις στα σκονάκια μου
και στ' ανοιχτά βιβλία μου δεν αντιδράς διόλου.
Η άσκηση η δύσκολη αρχίνησε.
Ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά, ευχαριστημένος διατείνεσαι πως είσαι.
Αν κάτι με βαστάει στη θέση και δεν έφυγα,
-τι νόημα θα 'χε από εσένα να το κρύψω-
είναι το χέρι που ακουμπάς στον ώμο μου
και η φωνή η ψιθυριστή που ακούω:
- Μη φοβάσαι.
Ποτέ κανείς κι αν λάθεψε δεν κόπηκε.
Μονάχα το πτυχίο του λιποτάκτη στη στοίβα έχει ξεμείνει σκονισμένο.
Συνέχισε να γράφεις και μη νοιάζεσαι.
Μετράει για μένα που τα δάχτυλα δεν παραιτήθηκαν.
Τη λύση εγώ όποτε νιώσω θα σου εμπνεύσω.
Ο. Ν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου