Εκεί που είχαμε την εντύπωση ότι εξέλιπαν τα αναχώματα και καταρρέουν τα πάντα, διαπιστώσαμε ότι εκατοντάδες λειτουργοί της Παιδείας και της Αγωγής “δεν έκλιναν γόνυ τω Βάαλ”. Σαν διψασμένα ελάφια έτρεξαν, για να ξεδιψάσουν από τον καθαρό και ανόθευτο λόγο της Αληθείας, όταν τον διακονούν άνθρωποι άξιοι, που υπηρετούν αξίες διαχρονικές. Δήλωναν δε με την ατμόσφαιρα που δημιούργησαν ότι η στροφή στις διαιώνιες αξίες δεν είναι οπισθοδρόμηση αλλά αναβαπτισμός στην πίστη και στην ελπίδα ότι, όποτε η Παιδεία εμφορείται από τις δοκιμασμένες στο χρόνο αξίες και τα καταξιωμένα πρότυπα, οδηγεί ολόκληρη την κοινωνία στην ανάταση και την πρόοδο.
Το γενικό θέμα του Συνεδρίου ήταν: “Η Πρόκληση της Σύγχρονης Παιδείας για Διαχρονικές Αξίες και πρότυπα”...
Διήκουσα έννοια του Συνεδρίου ήταν ότι στο πλαίσιο της αγωγής ο δάσκαλος, που συνδυάζει μόρφωση, δράση και ήθος, προσφέρεται ως ζωντανό πρότυπο τελειότητος. Γι΄ αυτό χαράσσει στον εαυτόν του μια εσωτερική πορεία πνευματικής αναζητήσεως και ασκήσεως, δαπανά για την επιτέλεση του έργου του ολόκληρο τον εαυτόν του, με θυσία και της ζωής του ακόμα. Το τέλειο όμως διαχρονικό Πρότυπο και την ύψιστη αξία συνιστά το Θεανθρώπινο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού, διότι η ζωή του είχε κάτι το μοναδικό:
Ήταν αναμάρτητος. Στο πρόσωπό του σαρκώνονται όλες οι αρετές, όλα τα αγαθά, όλες οι τελειότητες. Αυτός που κατέχει τον Χριστόν κατέχει τα πάντα, γιατί μόνο στο πρόσωπό Του συγκεντρώνονται όλα τα καλά. Και επειδή ο Χριστός δεν διαφέρει από τα δώρα του, τα δίδει σε απόλυτο βαθμό και ικανοποιεί όσα αναζητεί η ανθρώπινη ψυχή.
Ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς γράφει: “Επειδή ο Χριστός ως Θεανθρώπινον πρόσωπον είναι η υψίστη αξία, είναι ταυτοχρόνως και το ύψιστον κριτήριον όλων των αληθινών αξιών”. Αυτό επιβεβαιώνεται και την Κυριακή της Ορθοδοξίας, όπου το Απολυτίκιο της ημέρας, ενώ είναι ημέρα Θριάμβου των Αγίων Εικόνων, αναφέρεται μόνο στην εικόνα του Χριστού. Προσκυνώντας τις εικόνες των Αγίων ασπαζόμαστε τα άγια πρόσωπά τους ως αληθινές εικόνες του Υιού και Λόγου του Θεού.
Αυτό είναι και το τελικό συμπέρασμα του Συνεδρίου: Αν θέλουμε μια αγωγή που διαπλάθει τον αληθινό άνθρωπο, δεν μπορούμε να αγνοούμε Εκείνον που τον έπλασε και τον ανέπλασε.
Απόσπασμα άρθρου από
τον ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟ, 13.2.10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου