Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΤΩΝ
Ο Κύριος Ιησούς με το «εμοί εποιήσατε» τοποθετεί τον εαυτό του στη θέση του πεινασμένου, του διψασμένου, του ξένου, του ρακένδυτου, του άρρωστου, ακόμη και του φυλακισμένου! Είπε χαρακτηριστικά: «Επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με... εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με».
Δεν είναι σχήμα λόγου όλα αυτά. Οι άγιοι Πατέρες λένε: «Είδες τον αδελφόν σου; Είδες Κύριον τον Θεόν σου!». Πράγματι. Κάθε άνθρωπος είναι πλασμένος «κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν» Θεού. Συνεπώς στο πρόσωπο του κάθε άνθρωπου οφείλουμε πάντοτε να διακρίνουμε την εικόνα του Θεού. Αυτή την εικόνα του Θεού μάς καλεί ο Κύριος να διακονήσουμε στα πρόσωπα αυτών που πονούν και υποφέρουν μέσα από τις διάφορες δοκιμασίες της ζωής.
Στο βιβλίο των «Παροιμιών» γράφει ο σοφός Σολομών: «Δανείζει Θεώ ο ελεών πτωχόν» (Παρ. ιθ' 17). Δηλαδή, αυτός που ελεεί τον πτωχό αδελφό του, στην ουσία δανείζει στο Θεό. Ό,τι προσφέρει στον πτωχό, ό Θεός θεωρεί ότι το προσφέρει σ' Εκείνον. Έτσι ακόμη και η πιο μικρή καλή μας πράξη λαμβάνει άπειρη αξία, αφού τελικά απευθύνεται στον άπειρο Θεό. Κι η αμοιβή που την ακολουθεί είναι ό,τι ανώτερο μπορεί να ποθήσει ο άνθρωπος: η Βασιλεία των ουρανών!
Ο Κύριος Ιησούς με το «εμοί εποιήσατε» τοποθετεί τον εαυτό του στη θέση του πεινασμένου, του διψασμένου, του ξένου, του ρακένδυτου, του άρρωστου, ακόμη και του φυλακισμένου! Είπε χαρακτηριστικά: «Επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με... εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με».
Δεν είναι σχήμα λόγου όλα αυτά. Οι άγιοι Πατέρες λένε: «Είδες τον αδελφόν σου; Είδες Κύριον τον Θεόν σου!». Πράγματι. Κάθε άνθρωπος είναι πλασμένος «κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν» Θεού. Συνεπώς στο πρόσωπο του κάθε άνθρωπου οφείλουμε πάντοτε να διακρίνουμε την εικόνα του Θεού. Αυτή την εικόνα του Θεού μάς καλεί ο Κύριος να διακονήσουμε στα πρόσωπα αυτών που πονούν και υποφέρουν μέσα από τις διάφορες δοκιμασίες της ζωής.
Στο βιβλίο των «Παροιμιών» γράφει ο σοφός Σολομών: «Δανείζει Θεώ ο ελεών πτωχόν» (Παρ. ιθ' 17). Δηλαδή, αυτός που ελεεί τον πτωχό αδελφό του, στην ουσία δανείζει στο Θεό. Ό,τι προσφέρει στον πτωχό, ό Θεός θεωρεί ότι το προσφέρει σ' Εκείνον. Έτσι ακόμη και η πιο μικρή καλή μας πράξη λαμβάνει άπειρη αξία, αφού τελικά απευθύνεται στον άπειρο Θεό. Κι η αμοιβή που την ακολουθεί είναι ό,τι ανώτερο μπορεί να ποθήσει ο άνθρωπος: η Βασιλεία των ουρανών!
15.2.11
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου