«Φράσον την παραβολήν των ζιζανίων»!
Η παραβολή των ζιζανίων του αγρού, την οποία δίδαξε σε μια ομιλία του ο Χριστός μας, προκάλεσε έκπληξη μεγάλη στους μαθητές του, και γι' αυτό, μόλις βρήκαν κάποια ευκαιρία, Του ζήτησαν να τους την ερμηνεύσει: «Φράσον ημίν την παραβολήν των ζιζανίων του αγρού», Του είπαν (Ματθ. ιγ' 36).
Στην παραβολή αυτή ο Χριστός μας είχε πει τα εξής: Η Βασιλεία του Θεού μοιάζει με γεωργό που είχε σπείρει σιτάρι πολύ καλής ποιότητας στο χωράφι του. Τη νύχτα όμως ένας εχθρός του πήγε και έσπειρε ανάμεσα στο σιτάρι ζιζάνια και αργότερα βλάστησαν και αυτά μαζί με το σιτάρι. Οι υπηρέτες του, όταν τα είδαν, ζήτησαν να πάνε να τα μαζέψουν, εκείνος όμως δεν τους άφησε. «'Άφετε συναυξάνεσθαι», αφήστε τα να μεγαλώσουν μαζί, τους είπε. Το ξεδιάλεγμα θα γίνει κατά τον καιρό του θερισμού.
Στην ερμηνεία τώρα της παραβολής ο Κύριος εξήγησε ότι γεωργός είναι ο Ίδιος (ο Κύριος), χωράφι είναι ο κόσμος, σιτάρι είναι οι κληρονόμοι της Βασιλείας του Θεού, ζιζάνια τα παιδιά του διαβόλου και θερισμός η Τελική Κρίση του κόσμου. Τότε ως άλλοι θεριστές οι άγγελοι θα μαζέψουν τους αμετανόητους σκανδαλοποιούς και θα τους ρίξουν στην άσβηστη φωτιά της κολάσεως, ενώ οι δίκαιοι θα λάμψουν σαν τον ήλιο στη Βασιλεία του Θεού.
Η παραβολή των ζιζανίων του αγρού, την οποία δίδαξε σε μια ομιλία του ο Χριστός μας, προκάλεσε έκπληξη μεγάλη στους μαθητές του, και γι' αυτό, μόλις βρήκαν κάποια ευκαιρία, Του ζήτησαν να τους την ερμηνεύσει: «Φράσον ημίν την παραβολήν των ζιζανίων του αγρού», Του είπαν (Ματθ. ιγ' 36).
Στην παραβολή αυτή ο Χριστός μας είχε πει τα εξής: Η Βασιλεία του Θεού μοιάζει με γεωργό που είχε σπείρει σιτάρι πολύ καλής ποιότητας στο χωράφι του. Τη νύχτα όμως ένας εχθρός του πήγε και έσπειρε ανάμεσα στο σιτάρι ζιζάνια και αργότερα βλάστησαν και αυτά μαζί με το σιτάρι. Οι υπηρέτες του, όταν τα είδαν, ζήτησαν να πάνε να τα μαζέψουν, εκείνος όμως δεν τους άφησε. «'Άφετε συναυξάνεσθαι», αφήστε τα να μεγαλώσουν μαζί, τους είπε. Το ξεδιάλεγμα θα γίνει κατά τον καιρό του θερισμού.
Στην ερμηνεία τώρα της παραβολής ο Κύριος εξήγησε ότι γεωργός είναι ο Ίδιος (ο Κύριος), χωράφι είναι ο κόσμος, σιτάρι είναι οι κληρονόμοι της Βασιλείας του Θεού, ζιζάνια τα παιδιά του διαβόλου και θερισμός η Τελική Κρίση του κόσμου. Τότε ως άλλοι θεριστές οι άγγελοι θα μαζέψουν τους αμετανόητους σκανδαλοποιούς και θα τους ρίξουν στην άσβηστη φωτιά της κολάσεως, ενώ οι δίκαιοι θα λάμψουν σαν τον ήλιο στη Βασιλεία του Θεού.
Ο αγρός είναι ο κόσμος, ο κόσμος στον οποίο ζούμε όλοι μας. Ένας κόσμος όμως γεμάτος ζιζάνια, κατάμεστος από σκάνδαλα και ποικίλους πειρασμούς. Πόσα ζιζάνια αλήθεια έχουν ξεφυτρώσει τελευταία και στον τόπο μας! Πόσα προβλήματα! Ανήσυχοι στρέφουμε τα μάτια στο μέλλον και η αγωνία πνίγει τις ψυχές μας: Άραγε θα πάρουν το καλύτερο τα πράγματα; Θα μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα; Θα αντιμετωπίσουμε δύσκολα προβλήματα, πειρασμούς, αναποδιές; Τι παγίδες θα βρούμε στημένες στο δρόμο μας;
Ο Μέγας Αντώνιος είδε μια νύχτα σε όραμα όλες τις παγίδες του διαβόλου απλωμένες πάνω στη Γη και τρόμαξε. «Τις άρα φεύξεται ταύτας;», αναφώνησε- ποιος άραγε θα μπορέσει να ξεφύγει από αυτές;
Ναι, αυτός είναι ο κόσμος μας! Όπως τον είδε τότε ο Μέγας Αντώνιος· γεμάτος πνευματικούς κινδύνους, πιεστικά προβλήματα, απρόσμενους και ύπουλους πειρασμούς. Πειρασμούς αφόρητα πιεσπκούς κάποιες φορές. Γι’ αυτό και σαν τους υπηρέτες της παραβολής και εμείς ζητάμε από τον Θεό να τους πάρει, να τους εξαφανίσει: «Άρον τους πειρασμούς!», Του φωνάζουμε. Ξερίζωσε τα ζιζάνια! Βάλε τάξη στον κόσμο!
«Άφετε συναυξάνεσθαι», μας απαντάει Εκείνος. Γιατί; Διότι η ζωή μας τότε μόνο έχει νόημα, όταν έχει να αντιμετωπίσει πειρασμούς. Αν λείψουν οι πειρασμοί, θα απονεκρωθούμε πνευματικώς. «Άρον τους πειρασμούς και ουδείς ο σωζόμενος»- αν απομακρύνεις τους πειρασμούς από τη ζωή των ανθρώπων, δεν πρόκειται να σωθεί κανείς, έλεγαν με τη μεγάλη τους πνευματική πείρα οι άγιοι μας. Ναι! Διότι μόνο όταν αντιμετωπίζει πειρασμούς και δοκιμασίες ο άνθρωπος, μόνο τότε αγωνίζεται, καταφεύγει στο Θεό και βρίσκει το δρόμο της σωτηρίας.
Γι’ αυτό και ο Ιώβ, ο πλέον δοκιμασμένος άνθρωπος στον κόσμο, έλεγε: «Ουχί πειρατήριον έστιν ο βίος άνθρωπου επί της γης;» (Ιώβ ζ' 1) - δεν είναι τάχα περίοδος δοκιμασίας η ζωή του ανθρώπου πάνω στη Γη;
Πειρατήριον!
Πειρατήριον θα είναι και το έτος αυτό. Με ποικίλες δοκιμασίες και πειρασμούς. Πειρασμούς προσωπικούς, πειρασμούς οικογενειακούς, εργασιακούς, εθνικούς-κρίσεις γενικότερες, καταστάσεις που οδηγούν σε απελπισία πολλούς.
Ναι, θα αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις. Αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να το κρατήσουμε σταθερά ως κάτι αναπόφευκτο, για να μη μας ξενίζουν τα απρόβλεπτα της ζωής ούτε να μας κάνουν να δυσανασχετούμε, να εκνευριζόμαστε και να τα βάζουμε κατά κάποιον τρόπο με τον Θεό.
Πώς όμως θα τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά; Με το να καταφεύγουμε ταπεινά στον Θεό μας. Όταν ο Μέγας Αντώνιος ρώτησε ποιος θα μπορέσει να ξεφύγει τις δαιμονικές παγίδες, άκουσε μια φωνή από τον ουρανό που είπε μια και μόνη λέξη: «Η ταπεινοφροσύνη»! Ταπεινά λοιπόν να καταφύγουμε στον Κύριο μας και εμείς. Εκείνος είναι πάντοτε κοντά μας. Και είναι ακόμη πιο κοντά μας τις ώρες των μεγάλων πειρασμών. Και δεν θα μας αφήσει ποτέ να πειρασθούμε παραπάνω από τις δυνάμεις μας. Διότι μέσα από τις δυσκολίες, τα προβλήματα και τις βασανιστικές καταστάσεις μας ετοιμάζει το στεφάνι της νίκης. Διότι οι πειρασμοί και τα προβλήματα δεν είναι κατάρα για τη ζωή μας. Είναι η ευκαιρία μας! Ο τρόπος για να μας δοξάσει ο Θεός από τώρα για πάντα!
Ο Μέγας Αντώνιος είδε μια νύχτα σε όραμα όλες τις παγίδες του διαβόλου απλωμένες πάνω στη Γη και τρόμαξε. «Τις άρα φεύξεται ταύτας;», αναφώνησε- ποιος άραγε θα μπορέσει να ξεφύγει από αυτές;
Ναι, αυτός είναι ο κόσμος μας! Όπως τον είδε τότε ο Μέγας Αντώνιος· γεμάτος πνευματικούς κινδύνους, πιεστικά προβλήματα, απρόσμενους και ύπουλους πειρασμούς. Πειρασμούς αφόρητα πιεσπκούς κάποιες φορές. Γι’ αυτό και σαν τους υπηρέτες της παραβολής και εμείς ζητάμε από τον Θεό να τους πάρει, να τους εξαφανίσει: «Άρον τους πειρασμούς!», Του φωνάζουμε. Ξερίζωσε τα ζιζάνια! Βάλε τάξη στον κόσμο!
«Άφετε συναυξάνεσθαι», μας απαντάει Εκείνος. Γιατί; Διότι η ζωή μας τότε μόνο έχει νόημα, όταν έχει να αντιμετωπίσει πειρασμούς. Αν λείψουν οι πειρασμοί, θα απονεκρωθούμε πνευματικώς. «Άρον τους πειρασμούς και ουδείς ο σωζόμενος»- αν απομακρύνεις τους πειρασμούς από τη ζωή των ανθρώπων, δεν πρόκειται να σωθεί κανείς, έλεγαν με τη μεγάλη τους πνευματική πείρα οι άγιοι μας. Ναι! Διότι μόνο όταν αντιμετωπίζει πειρασμούς και δοκιμασίες ο άνθρωπος, μόνο τότε αγωνίζεται, καταφεύγει στο Θεό και βρίσκει το δρόμο της σωτηρίας.
Γι’ αυτό και ο Ιώβ, ο πλέον δοκιμασμένος άνθρωπος στον κόσμο, έλεγε: «Ουχί πειρατήριον έστιν ο βίος άνθρωπου επί της γης;» (Ιώβ ζ' 1) - δεν είναι τάχα περίοδος δοκιμασίας η ζωή του ανθρώπου πάνω στη Γη;
Πειρατήριον!
Πειρατήριον θα είναι και το έτος αυτό. Με ποικίλες δοκιμασίες και πειρασμούς. Πειρασμούς προσωπικούς, πειρασμούς οικογενειακούς, εργασιακούς, εθνικούς-κρίσεις γενικότερες, καταστάσεις που οδηγούν σε απελπισία πολλούς.
Ναι, θα αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις. Αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να το κρατήσουμε σταθερά ως κάτι αναπόφευκτο, για να μη μας ξενίζουν τα απρόβλεπτα της ζωής ούτε να μας κάνουν να δυσανασχετούμε, να εκνευριζόμαστε και να τα βάζουμε κατά κάποιον τρόπο με τον Θεό.
Πώς όμως θα τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά; Με το να καταφεύγουμε ταπεινά στον Θεό μας. Όταν ο Μέγας Αντώνιος ρώτησε ποιος θα μπορέσει να ξεφύγει τις δαιμονικές παγίδες, άκουσε μια φωνή από τον ουρανό που είπε μια και μόνη λέξη: «Η ταπεινοφροσύνη»! Ταπεινά λοιπόν να καταφύγουμε στον Κύριο μας και εμείς. Εκείνος είναι πάντοτε κοντά μας. Και είναι ακόμη πιο κοντά μας τις ώρες των μεγάλων πειρασμών. Και δεν θα μας αφήσει ποτέ να πειρασθούμε παραπάνω από τις δυνάμεις μας. Διότι μέσα από τις δυσκολίες, τα προβλήματα και τις βασανιστικές καταστάσεις μας ετοιμάζει το στεφάνι της νίκης. Διότι οι πειρασμοί και τα προβλήματα δεν είναι κατάρα για τη ζωή μας. Είναι η ευκαιρία μας! Ο τρόπος για να μας δοξάσει ο Θεός από τώρα για πάντα!
01-01-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου