Ένας ομαδάρχης γράφει...

Την κατασκήνωση δεν την περιμένουν μόνο τα παιδιά...

Καθώς οι μέρες περνούν και έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την αγαπημένη μας Κατασκήνωση, θυμάμαι αυτό που έγραψε ένα «Χελιδόνι» κάποτε: «Ο Χριστός αγαπάει τη φύση γι' αυτό πρέπει να την αγαπάμε κι εμείς. Έτσι άρχισα να θέλω να έρθω εδώ. Ήρθα γι' αυτό το ωραίο τοπίο». Γι' αυτό το ωραίο τοπίο... μακριά από τη φασαρία της πόλης και τις αγωνίες του κόσμου. Για το γαλανό ουρανό, την απέραντη θάλασσα, την όμορφη βουνοπλαγιά ξεκινάω κι εγώ μαζί με τα παιδιά της Ομάδας μου. Γιατί την Κατασκήνωση δεν την περιμένουν μόνο τα παιδιά, την περιμένουμε κι εμείς οι Ομαδάρχες τους. Πώς είναι η Κατασκήνωση; ακούω να με ρωτάνε τα παιδιά πού πρώτη χρονιά το αποφασίζουν να έρθουν και την περιμένουν με λαχτάρα. Τι να τους απαντήσω; Κατασκήνωση δεν είναι μόνο τα χαρούμενα γέλια, οι φωνές των παιδιών, τα συνθήματα στην τραπεζαρία, τα ατέλειωτα παιχνίδια, ο γαλανός ουρανός, η θάλασσα, οι εκπλήξεις, οι πρωτοτυπίες και τα ομαδικά παιχνίδια στο γήπεδο. Κατασκήνωση δεν είναι μόνο ή φεγγαράδα και το βραδινό παιχνίδι, οι απογευματινοί περίπατοι, το παγωτό και τα νόστιμα φαγητά, δεν είναι μόνο οι ομαδικές συναντήσεις και συζητήσεις, οι βραδινές ιστορίες και ο νυχτερινός ουρανός γεμάτος αστέρια. Είναι όλα αυτά… κι ακόμη ό,τι μυστικό ζει η ψυχή μας κατά τη Θεία λειτουργία, ό,τι νιώθουμε κάτω από το απαλό φως του Ιερού Ναού μας το βράδυ ή όταν σκάνε στον ουρανό οι πρώτες ακτίνες του ήλιου και συναντούν τις παιδικές προσευχές που ανεβαίνουν σαν θυμίαμα στον ουρανό. …….. Λοιπόν περιμένω κι εγώ την Κατασκήνωση για να γίνω κοντά στα παιδιά παιδί, να μάθω να Σε αγαπώ, Χριστέ μου, σαν παιδί και να Σου μιλάω απλά και αυθόρμητα με πίστη δυνατή. Να μάθω να μην ανησυχώ για το σήμερα και το αύριο, να ζω μ' εμπιστοσύνη σε Σένα, τον Πάτερα πού φροντίζεις για όλα. Περιμένω την Κατασκήνωση για να μιλήσω στα παιδιά Σου για Σένα, Χριστέ μου, να Σε γνωρίσουν, να Σου μιλούν. Κάθε χρόνο δεν περιμένουν μόνο τα παιδιά την Κατασκήνωση... Την περιμένω κι εγώ, κι εσύ πού έχεις τη διάθεση όχι μόνο να δώσεις, αλλά και να πάρεις.... πού θέλεις να αγωνιστείς, να φτάσεις στο στόχο σου.... πού ξέρεις ότι οι μεγαλύτερες αλήθειες δεν είναι γραμμένες μέσα σε βιβλία με αριθμούς και σύμβολα αλλά μέσα στην αθώα καρδιά των μικρών παιδιών... πού βέβαια δεν το ξέρουν, όμως εμείς πού ζούμε λίγες μέρες πλάι τους το νιώθουμε.

Ε. Τ. (Μια ψυχή Συναθλούντες, 20.6.09)