«Ήταν πολύ αργά το βράδυ, όταν ένα μικρό λευκό βαν σταμάτησε στον δρόμο. Ο οδηγός άνοιξε την πόρτα, έβγαλε μια ηλικιωμένη γυναίκα και την άφησε στο πεζοδρόμιο. Κοίταξε γύρω του, μπήκε πάλι μέσα και έφυγε αστραπιαία».
Την επόμενη μέρα, οι περαστικοί ειδοποίησαν τον Δήμο Αθηναίων ότι μια γιαγιά σε άθλια κατάσταση βρισκόταν σωριασμένη στο πεζοδρόμιο. Ήταν το 15ο περιστατικό τα τελευταία δύο χρόνια. «Κάποιοι αφήνουν ανθρώπους στον δρόμο. Ανθρώπους ηλικιωμένους, ανθρώπους που έχουν ψυχικά προβλήματα, που είναι άστεγοι, άρρωστοι, βαριά ταλαιπωρημένοι. Ανθρώπους που δεν είναι σε θέση να μιλήσουν, να μας πουν ποιοι είναι», είπε στην εφημερίδα ο κ. Λευτέρης Σκιαδάς, πρόεδρος του Ιδρύματος Αστέγων του Δήμου Αθηναίων...
.........................
Είναι οδυνηρό. Πιο παλιά ήταν αυτονόητο ότι ο παππούς και η γιαγιά θα έμεναν στο σπίτι των παιδιών τους. Να μεγαλώσουν μαζί με τα εγγόνια τους με στοργή και με αγάπη. Τα τελευταία χρόνια "λόγω συνθηκών" συνηθίσαμε να τους πηγαίνουμε σε γηροκομεία ή "οίκους φιλοξενίας" και να τους επισκεπτόμαστε εκεί. Τώρα; Αλίμονο! Τους πετάμε στο δρόμο, μας είναι "βάρος" και αναθέτουμε στο ...κράτος να τους περιμαζέψει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου