Ώρα 8.15 π.μ.

Αμέτρητες οι μέρες και οι ώρες της  σχολικής ζωής... κι ανάμεσά τους  κάποια με σημασία μεγάλη... Ώρα 8.15´π.μ. κι ο γνώριμος ήχος δε σας βάζει μόνο στη γραμμή αλλά και σε ποικίλες έγνοιες...

- Θα με σηκώσει Ιστορία;
- Ποιο κείμενο θα πέσει στο επαναληπτικό Λατινικά;
- Θα μας δώσει σήμερα τα διαγωνίσματα στα Μαθηματικά;
- Θα νικήσουμε το Γ3 στο βόλεϊ;

Τέτοιες και παρόμοιες σκέψεις δίνουν το στίγμα της κάθε σχολικής μέρας μας: κόπος για γνώση, προσπάθεια για βελτίωση κι επιτυχία και κυρίως καλή συνεργασία.
Ώρα 8.15´π.μ. κι ο γνώριμος ήχος δε σε βάζει μόνο στη γραμμή, αλλά και μπροστά σε μια απόφαση: Θα βαδίσεις τη μέρα μαζί με τον Παντοδύναμο Πατέρα σου ή μόνος με μόνο στήριγμα τις δυνάμεις σου;

Αν αποφασίσεις το δεύτερο, θα κινηθείς νωχελικά προς την παράταξη των μαθητών, χωρίς να κλείσεις το ΜP3 σου, χωρίς να βγάλεις το walkman απ' τ' αυτί σου και φυσικά χωρίς ούτε λεπτό να σταματήσεις την κουβέντα σου...

Αν αποφασίσεις το πρώτο, μαζί με όσους άλλους -μικρούς και μεγάλους- κάνουν την ίδια με σένα επιλογή, σοβαροί και συγκεντρωμένοι θα στραφείτε στον Θεό και θα τον παρακαλέσετε: «Πάτερ ημών ...μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού...». «Πατέρα μας ... μην επιτρέψεις να δοκιμασθούμε από δυσκολίες και θλίψεις, γλίτωσε μας από τις παγίδες του πονηρού».

Ώρα 8.15´π.μ. Πρωινή προσευχή στο σχολείο. Το πιο ισχυρό εφόδιο στον αγώνα για σπουδή, η πιο στερεή βάση της κάθε προσπάθειας για επιτυχία, η πιο σπουδαία ώρα της κάθε ημέρας μας, η ώρα της προσευχής. Ποιος όμως θα την κάνει;

-    Όποιος δε θέλει να χάσει «το μεγάλο μας προνόμιο»: να περάσουμε δηλαδή μέσα από τις κακοτοπιές της μέρας, χωρίς η αγωνία να παγώνει την καρδιά μας, αφού μπορούμε να κρατούμε το  ζεστό χέρι  του Χριστού, πού βαδίζει κοντά μας.

-    «Ποιος θα βγει για προσευχή»; Από το μικρόφωνο ο Διευθυντής αναζητά με τη ματιά του τον «ένα». Κανένας όμως δεν κάνει ένα βήμα μπροστά. Όλοι, σχεδόν, δύο - τρία βήματα πίσω για ... να γλιτώσουν. Από τι; Καταλαβαίνουν άραγε;

-    «Ποιος έχει σειρά για προσευχή»; Η επόμενη ερώτηση που συνήθως δίνει λύση στο... «πρόβλημα»!

Ποιος θα κάνει προσευχή; Όχι όλοι οι μαθητές υποχρεωτικά και με αλφαβητική σειρά. Όχι, αλλά μόνον όσοι θέλουν, όσοι νιώθουν την αξία της. Όσοι... Πόσοι; Σε κάποιο Λύκειο, άκουσα, πως δέκα παιδιά ανταποκρίθηκαν στην προτροπή καθηγητή τους κι ανέλαβαν εκ περιτροπής την πρωινή προσευχή. 

Στο δικό σου σχολείο όμως ίσως να είναι πολύ λιγότεροι, ίσως και μόνο ένας, εσύ. Μη διστάσεις... μη δειλιάσεις, μην υπολογίσεις κάποιες αντιδράσεις. Κλείσε τ' αυτιά στα σχόλια, άνοιξε την καρδιά σου στο Θεό... Μίλησέ Του.
«Προσευχήθηκα πριν ξεκινήσω», σκέπτεσαι. Πόσοι όμως συμμαθητές σου έκαναν το ίδιο; Πόσοι έχουν μάθει ν’ ασφαλίζονται μέσα στο απόρθητο τείχος της προσευχής και πόσοι κάθε μέρα μένουν ανοχύρωτοι στις επιθέσεις του εχθρού, το βλέπεις. Κάνε λοιπόν κάτι... γι’ αυτά τα παιδιά. Πνίγονται δίπλα σου μέσα στις αναθυμιάσεις της ανθρώπινης αυτάρκειας δεν τα έμαθε να προσεύχονται. Κάνε αυτό που η στιγμή σου ζητάει, για... να πάρουν μιαν ανάσα ουρανού.

Κάνε εσύ κάθε πρωί την προσευχή στο σχολείο, αργά, δυνατά, καθαρά, προπάντων με συναίσθηση. Τότε με έκπληξη θα διαπιστώνεις πως κάποια χείλη, όχι λίγα, συντονίζονται μαζί σου, ομολογούν πώς πιστεύουν στον Άγιο, Ισχυρό, Αθάνατο Τριαδικό Θεό. Πολλά παιδιά μ' ένα στόμα και μια καρδιά μιλούν στον Πατέρα τους κι Εκείνος ακούει. Ζητούν βοήθεια, προστασία, δύναμη και Εκείνος τη δίνει, γιατί έχει υποσχεθεί πως όσοι ενώνουν τη φωνή τής προσευχής τους ό,τι ζητούν το παίρνουν. Η κοινή προσευχή γίνεται βοή ισχυρή που ανεβαίνει στον ουρανό και κατεβάζει τη Χάρη του Θεού στη ζωή μας.

Ώρα 8.15´ π.μ. Το κουδούνι σημαίνει... το ερώτημα με την μεγάλη σημασία:
- Ποιος θα κάνει προσευχή;

Μ.

Π.τ.Ν. Οκτώβριος 2009, σελ. 348