Το απίστευτο αυτό περιστατικό ανακάλυψε ο Dr. Steven Laureys, επικεφαλής της Ομάδας Επιστήμης Κώματος και του Νευρολογικού Τμήματος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λιέγης, ο οποίος δήλωσε πως η περίπτωσή του δεν είναι μεμονωμένη.
Η περιπέτεια του Ρομ Χούμπεν, φοιτητής τότε, άρχισε το 1983, όταν έπεσε θύμα τροχαίου ατυχήματος. Οι γιατροί στο Νοσοκομείο του Ζόλντερ όπου μεταφέρθηκε, πίστευαν πως είχε πέσει σε μη αναστρέψιμο κώμα – και χρειάστηκε να περάσουν 23 χρόνια για να ανακαλύψουν πως είχαν κάνει λάθος.
«Φώναζα από μέσα μου, αλλά κανένας δεν μπορούσε να με ακούσει», δήλωσε ο 46χρονος πλέον κ. Χούμπεν στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel». Σύμφωνα με το περιοδικό, ο κ. Χούμπεν εξακολουθεί να μην μπορεί να μιλήσει, αλλά τουλάχιστον επικοινωνεί χρησιμοποιώντας έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή που χειρίζεται με το δεξί του χέρι, το οποίο έχει διατηρήσει μια ελάχιστη κινητικότητα.
«Ποτέ δεν θα ξεχάσω την μέρα που με ανακάλυψαν. Ήταν σαν να ξαναγεννήθηκα», έγραψε στον υπλογιστή ο κ. Χούμπεν, οποίος όλα αυτά τα χρόνια δεν σταμάτησε να απολαμβάνει τη στοργή της μητέρας του που τον περιποιόταν...
Από την ειδησεογραφία
της 24.11.09
Το παραπάνω καταπληκτικό περιστατικό μήπως αποτελεί και μία απάντηση στις διαρκώς αυξανόμενες φωνές που ζητούν να επιτραπεί η ευθανασία ως "θεραπευτική παραλλαγή" ή ιατρική πράξη; Η πρακτική της ευθανασίας αρχίζει να νομιμοποιείται σε ορισμένα κράτη της Ευρώπης (Ολλανδία, Βέλγιο, Ελβετία), όπου ήδη λειτουργούν ειδικές κλινικές, στις οποίες εφαρμόζεται η πρακτική θανάτωσης κατά παράκληση...
Ο Βέλγος Ρομ Χούμπεν σίγουρα θα έχει διαφορετική γνώμη...
1 σχόλιο:
Σωστά τα λες. Ας μην στερούμε εμείς από το Θεό, τη δυνατότητα να παρέμβει... να κάνει το θαύμα
Δημοσίευση σχολίου