Έπλασε πονηρούς ανθρώπους ο Θεός;

Δεν έπλασε πονηρούς ανθρώπους ο Θεός. Ο Θεός τα έπλασε όλα «καλά λίαν». Μας έπλασε χωρίς κανένα ψεγάδι.

Τότε γιατί συμπεριφέρεται με πονηριά ο άνθρωπος;

Ο άνθρωπος στον Παράδεισο πριν από την πτώση δεν ήταν πονηρός. Άρχισε να πονηρεύει μετά από το προπατορικό αμάρτημα από δική του υπαιτιότητα. Δεν προσέχει, συγκατατίθεται στο κακό, αποκτά πείρα του κακού και πονηρεύει η προαίρεσή του.

Κατ’ εξοχήν πονηρός είναι ο διάβολος. Αλλά και ο διάβολος δεν ήταν εξ αρχής πονηρός. Ήταν αγαθός άγγελος, και μάλιστα αρχηγός αγγελικού τάγματος, και ονομαζόταν Εωσφόρος. Με τη δική του ελεύθερη θέληση υπερηφανεύθηκε. Κι από τότε πονήρεψε τόσο πολύ που έγινε η προσωποποίηση της πονηρίας, ο κατ’ εξοχήν πονηρός.

Το ίδιο και ο άνθρωπος από τη φύση του δεν είναι πονηρός. Πονηρός γίνεται με την ελεύθερη θέλησή του. Όσο πιο πολύ εξομοιώνεται με τον διάβολο, τόσο πιο πολύ πονηρεύει. Γίνεται κακοήθης, ανειλικρινής, πανούργος. Μελετάει πονηρά εναντίον των συνανθρώπων του: πώς θα τους αδικήσει, πώς θα τους ζημιώσει, πώς θα τους παραγκωνίσει, πώς θα τους βλάψει, και τα όμοια.