Ο Άγιος Γεννάδιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Ο Άγιος Γεννάδιος διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κατά τα έτη 458 - 471. Πριν την εκλογή του ήταν πρεσβύτερος στο Ναό της Αγίας Σοφίας. Ήταν λόγιος ιεράρχης και διακρίθηκε για την αυστηρότητα της ζωής του, την ταπεινότητά του και το ορθόδοξο φρόνημά του.

Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του πολέμησε τον Μονοφυσιτισμό και τη σιμωνία, για την καταπολέμηση της οποίας συνεκάλεσε Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη το 458 ή το 459 με τη συμμετοχή 82 αρχιερέων. 

Η λέξη "σιμωνία" προήλθε από κάποιο Σίμωνα μάγο. Αυτός, όπως μας αναφέρουν αι Πράξεις (η', 14-24), σαν είδε εκεί στη Σαμάρεια όπου ζούσε τους αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη να μεταδίδουν με την επίθεση των χειρών τους επάνω στους νεοβαπτισθέντας χριστιανούς τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, πλησίασε και πρόσφερε χρήματα πολλά στους αποστόλους, για να δώσουν και σ' αυτόν τούτο το χάρισμα. Στην πρόταση του ο απόστολος Πέτρος απήντησε με δριμύτητα και τον έδιωξε. Από τότε όσοι ζητούν με χρήματα ν' αγοράσουν τη δωρεά του θεού, καλούνται «σιμωνιακοί» και η πράξη τους «σιμωνία». Η Σύνοδος αυτή θέσπισε για τη σιμωνία αυστηρότερες ποινές από αυτές που είχε θεσπίσει η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος στη Χαλκηδόνα.

Επί των ημερών της Πατριαρχίας του Γενναδίου ιδρύθηκε και η περίφημη Μονή Στουδίου.

Ο Πατριάρχης Γεννάδιος επέδειξε αξιόλογο συγγραφικό έργο. Έγραψε ερμηνευτικά υπομνήματα στην Αγία Γραφή, από τα οποία σώθηκαν μόνο μερικά αποσπάσματα για την Γένεση, την Έξοδο και την Προς Ρωμαίος επιστολή του αποστόλου Παύλου. Διασώθηκαν επίσης κάποια αποσπάσματα από δογματικά έργα, καθώς και από σύγγραμμά του κατά των δώδεκα αναθεματισμών του Κυρίλλου Αλεξανδρείας, το οποίο γράφτηκε πριν την άνοδό του στον Πατριαρχικό Θρόνο.

Όταν κατά παραχώρηση Θεού προαισθάνθηκε το τέλος του, έσπευσε να χειροτονήσει και ν' αφήσει για διάδοχό του στον πατριαρχικό θρόνο τον πρεσβύτερο Ακάκιο και ο ίδιος να αποσυρθεί. Φόρεσε τον δερμάτινο σάκο του ασκητή, έβαλε κατάσαρκα στο κορμί του σίδερα κι αναχώρησε νύχτα απ' την Πόλη. Πήγε πρώτα στους Αγίους Τόπους και αφού προσκύνησε τον φρικτό Γολγοθά και τον Ζωοδόχο Τάφο, προχώρησε για την Κύπρο. Έφτασε στην Πάφο και χωρίς καμιά χρονοτριβή αυτός μόνος ξεκίνησε για το όρος, όπου παλιά είχε ασκητέψει ο γίγας της μοναστικής ζωής, Ιλαρίων ο Μέγας. Η απόσταση απ' την πόλη ήταν μεγάλη. Έτσι πριν να φτάσει, άρχισε να νυκτώνει και να πέφτει χιονόνερο. Από το δυνατό κρύο ο άγιος πάγωσε και τη νύχτα εκείνη παρέδωσε το πνεύμα.

Στην κηδεία του οσίου πολλοί άρρωστοι έγιναν καλά. Και για πολλούς άλλους ο τάφος του στάθηκε πηγή ιαμάτων.

Αυτή με αδρές γραμμές υπήρξε η ζωή κι η δράση του μεγάλου Αγίου της Εκκλησίας μας. Ζωή αγωνιστική, ζωή ταπεινοφροσύνης και θυσίας.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 17 Νοεμβρίου.

Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.

 
Αρετών ταις ιδέαις κατακοσμούμενος, της Εκκλησίας εδείχθης Αρχιεράρχης σοφός, 

και ποιμήν αληθινός, πάτερ Γεννάδιε, ως θεράπων του Χριστού, και οσίων 
κοινωνός, εν πάση δικαιοσύνη. Και νυν δυσώπει απαύστως, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.