Με αφορμή το μωρό που δεν πρόλαβε να ζήσει....

Δεν μας προξενεί κατάπληξη ο θόρυβος που έχει ξεσπάσει και η οργή με την οποία η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει την 22χρονη φοιτήτρια που πέταξε το νεογέννητο μωρό της από το παράθυρο του σπιτιού της στη Νέα Σμύρνη με αποτέλεσμα το θάνατό του. 

Και ο θόρυβος μεγαλώνει γιατί η ελληνική δικαιοσύνη δεν έστειλε στη φυλακή την παιδοκτόνο αλλά την άφησε ελεύθερη. 

Τι υποκρισία! Γιατί τόση σκληρότητα; 

Αν η 22χρονη κοπέλα είχε διακόψει λίγους μήνες πριν την κύηση προχωρώντας σε έκτρωση, κανείς δεν θα ενδιαφερόταν, κανείς δεν θα λυπόταν το μωρό που δεν πρόλαβε να ζήσει.

Γιατί η κοινωνία (δηλ. όλοι εμείς) δεν διαμαρτύρεται για τις εκατοντάδες χιλιάδες ζωές που πεθαίνουν κάθε χρόνο πριν προλάβουν να γεννηθούν;

Γιατί η κοινωνία (δηλ. όλοι εμείς) δεν αντιστέκεται στα χυδαία θεάματα, στη διαρκή υποβάθμιση του γάμου, της οικογενειακής ζωής, της συζυγικής σχέσης και αγάπης από την τηλεόραση και τα ΜΜΕ που σκόπιμα πλέον διαστρεβλώνουν ό,τι ιερό και όσιο και προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα είναι "φυσιολογικά", όλα αποτελούν αναφαίρετα "δικαιώματά" μας;

Γιατί η κοινωνία (δηλ. όλοι εμείς) θεωρεί τις αντιλήψεις της Εκκλησίας για το γάμο, τη σχέση των προσώπων, την αγνότητα "ξεπερασμένες" και έρχεται μετά και κλαίει πάνω στα συντρίμμια των τραγικών επιλογών της;

Πολύ φοβούμαι ότι για το τραγικό περιστατικό της φοιτήτριας η κοινωνία (δηλ. όλοι εμείς) έχουμε την δική μας ευθύνη...

γ.π.