16/1/11

Κυριακή ΙΒ' Λουκά - Για τη θεραπεία της ψυχής μας

«Και εγένετω εν τω υπάγειν αυτούς εκαθαρίσθησαν»

Θαύμα μεγάλο και πολλαπλό ακούσαμε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή: τη θεραπεία των δέκα λεπρών. Οι ταλαίπωροι αυτοί άνθρωποι πραγματικά υπέφεραν. Όταν λοιπόν αντίκρισαν τον Κύριο Ιησού να περνά κοντά από τα μέρη τους, έσπευσαν να Του ζητήσουν βοήθεια. Ακολούθησαν με απόλυτη εμπιστοσύνη την οδηγία που τους έδωσε να πάνε να εξετασθούν από τους Ιερείς, και το θαύμα έγινε. Στο δρόμο θεραπεύτηκαν από τη λέπρα.

Σήμερα που η λέπρα αντιμετωπίζεται από την ιατρική επιστήμη, υπάρχει μία άλλη λέπρα η οποία βασανίζει κάθε άνθρωπο, και μόνο ο Θεός μπορεί να τη θεραπεύσει. Είναι η λέπρα της αμαρτίας.

Ας δούμε λοιπόν, σύμφωνα με τη σημερινή διήγηση του ιερού Ευαγγελίου, πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από την αμαρτία, η οποία σαν τη λέπρα προσβάλλει την ψυχή μας.

 
ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΜΑΣ

Το πρώτο που χρειάζεται προκειμένου να καταπολεμήσουμε την αμαρτία είναι η συναίσθηση των αμαρτιών μας. Είναι πολύ σημαντικό ο ασθενής να αναγνωρίζει την ασθένεια του, προκειμένου να την καταπολεμήσει. Ο άρρωστος που δεν καταλαβαίνει την αδυναμία του, δεν μπορεί να δεχθεί τα απαραίτητα φάρμακα για τη θεραπεία του. Αντίθετα αυτός που συνειδητοποιεί την ασθένειά του, ζητά βοήθεια από το γιατρό και είναι πρόθυμος να ακολουθήσει τις οδηγίες του.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δέκα λεπροί, επειδή ακριβώς γνώριζαν ότι είναι ακάθαρτοι, στάθηκαν μακριά, «πόρρωθεν», και ζήτησαν βοήθεια από τον Κύριο Ιησού χωρίς να τολμήσουν να Τον πλησιάσουν. Κι όμως, ο Χριστός ήταν τόσο κοντά τους! Διότι, όπως λέει ο Ψαλμωδός, «εγγύς Κύριος τοις συντετριμμένοις την καρδίαν και τους ταπεινούς τω πνεύματι σώσει» (Ψαλμ. λγ' [33] 19). Ο Κύριος είναι κοντά σ' εκείνους που έχουν συντετριμμένη καρδιά και θα σώσει όσους έχουν ταπεινό φρόνημα.

Αυτό συμβαίνει και στη δική μας ζωή. Η συναίσθηση της αμαρτωλότητός μας γεννά στην ψυχή μας την ταπείνωση και τη μετάνοια. Αλήθεια, εμείς έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο αμαρτωλοί είμαστε, ή δικαιολογούμε σε όλα τον εαυτό μας; Ο ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει ότι «εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ουκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν» (Α' Ιω. α' 8), δηλαδή εάν πούμε ότι δεν έχουμε καμία αμαρτία, εξαπατούμε τον εαυτό μας. Αν πάλι αντιλαμβανόμαστε πόσο πολύ έχει μολύνει το εσωτερικό μας η αμαρτία, τότε δεν θα πλησιάζουμε τα άγια Μυστήρια πριν καθαρίσουμε την ψυχή μας. Διότι αν ένας λεπρός φαίνεται αποκρουστικός στα μάτια μας, πολύ περισσότερο δυσώδης και ακάθαρτος είναι ο αμαρτωλός άνθρωπος ενώπιον του Θεού, ο οποίος είναι ο κατ' εξοχήν άγιος, αμόλυντος και καθαρός από κάθε αμαρτία.

ΚΑΤΑΦΥΓΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

Εφόσον λοιπόν συναισθανθούμε την ασθένεια της ψυχής μας, εκείνο που απομένει είναι να καταφύγουμε στον παντοδύναμο ιατρό, τον Κύριο Ιησού Χριστό, Οι δέκα λεπροί με κραυγή ισχυρή επικαλέστηκαν το έλεος του Κυρίου. «Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς», φώναζαν. Κύριε Ιησού, ελέησέ μας! Μια τέτοια ισχυρή κραυγή ποτέ δεν αφήνει αδιάφορο τον Κύριο. Θερμή και δυνατή να είναι και η δική μας προσευχή όταν ζητάμε τη βοήθεια του Θεού: Κύριε, ελέησέ μας! Και ακόμα, η προσευχή μας να γίνεται με ταπείνωση και διάθεση υποταγής στο θέλημα του Θεού.

Είναι αξιοσημείωτο ότι οι λεπροί δεν ζητούσαν από τον Κύριο να τους θεραπεύσει, παρά μόνο επαναλάμβαναν το «Ελέησον ημάς». Κατέφυγαν στον Κύριο με πλήρη εμπιστοσύνη και υπακοή σε ό,τι τους ζητούσε. Έτσι, όταν ο Κύριος Ιησούς, πριν ακόμη τους θεραπεύσει, τους υπέδειξε να πάνε στους ιερείς για να εξεταστούν, εκείνοι αμέσως Τον άκουσαν! Δεν αμφέβαλαν, ούτε έφεραν αντίρρηση. Και ο Κύριος έκανε το θαύμα! Ενώ ξεκίνησαν λεπροί, στο δρόμο έγιναν υγιείς!

Παρόμοια και κάθε χριστιανός δεν μπορεί να λάβει την υγεία της ψυχής του παρά μόνο αν βαδίζει σταθερά την οδό του θείου θελήματος. Κι εμείς κάθε φορά που καταφεύγουμε στο Μυστήριο της ιεράς Εξομολογήσεως για να λάβουμε την άφεση των αμαρτιών μας, ας παίρνουμε την απόφαση να ακολουθήσουμε στο εξής με περισσότερη ακρίβεια τις οδηγίες του Πνευματικού. Για να διατηρήσουμε την υγεία της ψυχής μας, οφείλουμε να τηρούμε τις εντολές του Θεού στη ζωή μας, ακόμη κι αν η εφαρμογή τους μας φαίνεται δύσκολη ή και παράλογη...

Οι δέκα λεπροί θεραπεύθηκαν, διότι γνώριζαν την ασθένειά τους, ζήτησαν βοήθεια και ακολούθησαν πιστά τις οδηγίες του θείου Διδασκάλου. Ας συνειδητοποιήσουμε κι εμείς ότι έχουμε ανάγκη καθαρισμού από τα πάθη μας. Κι ας καταφεύγουμε στον φιλάνθρωπο Θεό με ταπείνωση, με θερμή προσευχή και απόλυτη εμπιστοσύνη στους λόγους του. Τότε ο Κύριος θα μας καθαρίζει από την πνευματική λέπρα. Και πάντοτε όταν δεχόμαστε αυτή την ύψιστη δωρεά, ας μην παραλείπουμε να ευχαριστούμε τον άγιο Θεό για το θαύμα αυτό που επιτελεί στην ψυχή μας. Να είμαστε ευγνώμονες δούλοι του, όπως κι ο ένας από τους δέκα λεπρούς, για να Τον δοξάζουμε ως τον μοναδικό «ιατρό των ψυχών και των σωμάτων ημών»

1-1-2011

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου