Τι είδους δοκιμασία μάς βρίσκει τώρα;
Είναι κρίση πνευματική, κρίση αξιών. Και όχι αορίστως κάποιων αξιών. Αδυνάτισε n πίστη, αδυνάτισε η ελπίδα, αδυνάτισε η αγάπη.
Μια πυκνή περίληψη της σημερινής κοινωνίας είναι ο στίχος του Έλιοτ: Πού είσαι σοφία που σε χάσαμε στη γνώση και πού είσαι γνώση που σε χάσαμε στην πληροφόρηση...
Στα βιβλικά κείμενα υπάρχουν ρήσεις, όπως "αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου". Αυτό σχετίζεται με την ταπείνωση, με την αίσθηση ορίων, αυτό είναι σοφία. Αυτό λείπει τούτη τη στιγμή. Ας θυμηθούμε τον Ντοστογιέφσκι: "Αφού δεν υπάρχει Θεός, όλα επιτρέπονται".
Έχει θεοποιηθεί το άτομο, το κάθε μικρό άτομο και η μικρή του αλήθεια. Και n μικρή του εξουσία, την οποία μόλις την αποκτήσει, σπεύδει να την ασκήσει πάνω στους άλλους.
Σκέφτομαι την προβολή μιας άλλου τύπου εξουσίας, όπως γίνεται μέσα από το πρόσωπο του Χριστού: όχι n εξουσία που καταδυναστεύει, αλλά μια εξουσία που διακονεί, όχι n εξουσία που περιφρονεί και μνησικακεί, αλλά η εξουσία που συγχωρεί και κατανοεί.
Είναι ένας άλλος τύπος εξουσίας. Το παιδίον Ιησούς, με το πρωταντίκρισμα, φέρνει αυτή την άλλη αντίληψη: την εξουσία της αγάπης, όχι την αγάπη για την εξουσία.
.............
Υπάρχει ελπίδα;
Όλοι έχουμε τη δυνατότητα και το χρέος της ελπίδας, όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Δεν έχουμε περιθώριο να μην ελπίζουμε.
Αντιμετωπίζουμε τη δύσκολη πραγματικότητα με τη βεβαιότητα της παρουσίας του Θεού, με τον Ήλιο της Δικαιοσύνης με αυτό το φως, με αυτή τη δύναμη μεταμορφώνουμε την πραγματικότητα.
Έχουμε δυνάμεις να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας, όχι μόνο δημόσια, αλλά και εν κρυπτώ, να βοηθούμε τον διπλανό μας.
Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Μακ. Αρχιεπ. Αλβανίας
κ.κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ στην Καθημερινή (31.12.10)
Όλο το κείμενο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου