Απόσπασμα από το διήγημα του Ηλία Λιαμή
Κρατάω στα χέρια μου τη μορφή σου, άγιέ μου Ιωσήφ. Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Ένα μικρό και λιγάκι χοντροκομμένο πλαστικό κουκλάκι κρατάω. Θα πάρει όπου να 'ναι τη θέση της για δύο τρεις βδομάδες στη μικρή φάτνη κάτω από το ψεύτικο δέντρο. Κάποτε με εξόργιζαν τα ψεύτικα χριστουγεννιάτικα δέντρα. Τώρα πια τ’ αγαπάω, γιατί πάνω τους καθρεφτίζομαι. Όλοι μας ψεύτικοι και πλαστικοί είμαστε, μπορεί και λίγο χοντροκομμένοι, μέχρι να αγκαλιάσουμε το μυστήριο και τη γλύκα Αυτού, που οι συμπατριώτες σου ονόμαζαν Γιό σου.
Διψάω την ευφυΐα σου να ενεργείς με σιωπή, την ευφυΐα σου να ακούς και να υπακούς. Τη δύναμη σου να πηγαίνεις κόντρα στη λογική του κόσμου. Ψάχνω την οδό της ταπεινοφροσύνης πού οδηγεί στη γεύση των θαυμάτων του Θεού και στη συνάντηση με το άλλο μου μισό, το καλύτερο και παρθενικότερο άλλο μου μισό.
Ακούω τον σκοτεινό τον τύπο με την κάπα (στο κάτω μέρος της εικόνας της Γέννησης) να ανάβει τις φυτιλιές της εξουσίας και της απληστίας μέσα στους αιώνες. Τον ακούω να σε σπρώχνει να πας στο κέντρο της εικόνας. Κι εσύ δεν πας. Αιώνες τώρα κάθεσαι εκεί στην άκρη, δυό πόντους από το περιθώριο. Εκεί, στη μόνη θέση που διεκδικούν οι ταπεινοί, οι μόνο αληθινά έξυπνοι του κόσμου τούτου.
Κι αν ναοί μεγάλοι δεν κτίστηκαν στο όνομά σου, κι αν οι πονεμένοι της ζωής έχουν για πρώτη και μεγαλύτερη παραμυθία και απαντοχή την πάναγνη και πάγγλυκη συντρόφισσά σου, εγώ, στο κέντρο της χάρτινης σπηλιάς ήθελα φέτος να σε βάλω.
Ούτε ο Χριστούλης ούτε η Παναγίτσα θα με παρεξηγούσαν, είμαι βέβαιος. Όμως το ξέρω, δεν το θέλεις. Δεν θα αντισταθώ στο θέλημά σου. Θα σε αφήσω εκεί, που προτιμάς να συνεχίσεις να αντιστέκεσαι για μας. Στη σκιά. Δίπλα στον τύπο με την κάπα. Ανάχωμα στη λογική των καιρών μας. Κι εσύ, γι’ αντάλλαγμα, ράντισέ με, αν θέλεις, με τη δροσιά και το μεγαλείο της ταπεινής σου χάρης, όπως ξέρεις να ραντίζεις με κουράγιο όλους αυτούς που απαρνήθηκαν τους προβολείς αυτού του θλιβερού θεάτρου της ζωής και τάχθηκαν να υπηρετούν τις φάτνες των καταφρονεμένων...
Από το Βιβλίο: “Χριστού Γέννα”, εκδ. Ακρίτας
Κρατάω στα χέρια μου τη μορφή σου, άγιέ μου Ιωσήφ. Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Ένα μικρό και λιγάκι χοντροκομμένο πλαστικό κουκλάκι κρατάω. Θα πάρει όπου να 'ναι τη θέση της για δύο τρεις βδομάδες στη μικρή φάτνη κάτω από το ψεύτικο δέντρο. Κάποτε με εξόργιζαν τα ψεύτικα χριστουγεννιάτικα δέντρα. Τώρα πια τ’ αγαπάω, γιατί πάνω τους καθρεφτίζομαι. Όλοι μας ψεύτικοι και πλαστικοί είμαστε, μπορεί και λίγο χοντροκομμένοι, μέχρι να αγκαλιάσουμε το μυστήριο και τη γλύκα Αυτού, που οι συμπατριώτες σου ονόμαζαν Γιό σου.
Διψάω την ευφυΐα σου να ενεργείς με σιωπή, την ευφυΐα σου να ακούς και να υπακούς. Τη δύναμη σου να πηγαίνεις κόντρα στη λογική του κόσμου. Ψάχνω την οδό της ταπεινοφροσύνης πού οδηγεί στη γεύση των θαυμάτων του Θεού και στη συνάντηση με το άλλο μου μισό, το καλύτερο και παρθενικότερο άλλο μου μισό.
Ακούω τον σκοτεινό τον τύπο με την κάπα (στο κάτω μέρος της εικόνας της Γέννησης) να ανάβει τις φυτιλιές της εξουσίας και της απληστίας μέσα στους αιώνες. Τον ακούω να σε σπρώχνει να πας στο κέντρο της εικόνας. Κι εσύ δεν πας. Αιώνες τώρα κάθεσαι εκεί στην άκρη, δυό πόντους από το περιθώριο. Εκεί, στη μόνη θέση που διεκδικούν οι ταπεινοί, οι μόνο αληθινά έξυπνοι του κόσμου τούτου.
Κι αν ναοί μεγάλοι δεν κτίστηκαν στο όνομά σου, κι αν οι πονεμένοι της ζωής έχουν για πρώτη και μεγαλύτερη παραμυθία και απαντοχή την πάναγνη και πάγγλυκη συντρόφισσά σου, εγώ, στο κέντρο της χάρτινης σπηλιάς ήθελα φέτος να σε βάλω.
Ούτε ο Χριστούλης ούτε η Παναγίτσα θα με παρεξηγούσαν, είμαι βέβαιος. Όμως το ξέρω, δεν το θέλεις. Δεν θα αντισταθώ στο θέλημά σου. Θα σε αφήσω εκεί, που προτιμάς να συνεχίσεις να αντιστέκεσαι για μας. Στη σκιά. Δίπλα στον τύπο με την κάπα. Ανάχωμα στη λογική των καιρών μας. Κι εσύ, γι’ αντάλλαγμα, ράντισέ με, αν θέλεις, με τη δροσιά και το μεγαλείο της ταπεινής σου χάρης, όπως ξέρεις να ραντίζεις με κουράγιο όλους αυτούς που απαρνήθηκαν τους προβολείς αυτού του θλιβερού θεάτρου της ζωής και τάχθηκαν να υπηρετούν τις φάτνες των καταφρονεμένων...
Από το Βιβλίο: “Χριστού Γέννα”, εκδ. Ακρίτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου