"Ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι"

 

.........
«Ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι» (Ρωμ. ιγ´11), διότι «ἐσχάτη ὥρα ἐστί» (Α´Ἰω. β´18). Αὐτή ἡ κατεξοχήν κρίσιμη καί σοβαρή ἠθικῶς ὥρα, ὥρα κινδύνων καί ἐπιβουλῶν, ἀπαιτεῖ ὄχι μόνο ἄμεση ἀφύπνιση, ἀλλά Χριστιανική ἀρετή καί τόλμη.
 
Νά συνέλθουμε τό ταχύτερο ἀπό τήν «καρηβαρία», τό βαρύ ὕπνο τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀποστασίας. Ἤ, ὀρθότερα, ἀπό τή νέκρα τῆς ἁμαρτίας, διότι «νεκρός ἐστιν ὁ ἁμαρτάνων». Ἐπειδή οὐσιαστικῶς «ἔγερσις ἐστίν ἡ ἀπό κακίας ἐπ᾽ ἀρετήν ἐπάνοδος» (Ὠριγένης). Ἔχοντας σταθερά ὑπόψη ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶναι κάτι πολύ περισσότερο ἀπό «δεινήν παράλυσιν», διότι αὐτός πού ἁμαρτάνει «εἶναι ἐν ἐνεργείᾳ κακῶν» (Χρυσόστομος).
 
Δέν ὑπάρχουν περιθώρια. Οἱ καμπάνες κτυποῦν, τό ἐγερτήριο σάλπισμα ἠχεῖ, οἱ σειρῆνες σφυρίζουν: Ἕλληνες, ὄρθιοι, ἄγρυπνοι, γενναῖοι, τολμηροί. Οἱ Τρόικες καί τά Διεθνή ταμεῖα εἶναι ἁπλά καί προσωρινά καταπλάσματα. Ἄς συνεργασθοῦμε μέ ἀγάπη, χωρίς φατριασμούς, μέ ἑνότητα, μέ πίστη στό Θεό, μέ σεβασμό στήν Ἱστορία μας, μέ ἀνάληψη τοῦ βαρύτατου χρέους πού ἔχουμε ἔναντι τῶν προγόνων μας, τῶν ἁγίων καί μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας, πού  πότισαν τά χώματά μας μέ τά ἅγια αἵματά τους.
 
Ἄν ἔτσι πορευθοῦμε, ὁ Θεός θά μᾶς βγάλει ἀπό τήν κρίση. Καί θά μᾶς εὐλογήσει. Ἡ Ἑλλάς θά ζήσει. Ἄλλος δρόμος δέν ὑπάρχει.
                                                                        ν.π.β.