3424.
«Τοιαύτα αεί τα παρά του Θεού οικονομούμενα, θαυμαστά και παράδοξα. Και
όταν παρά των ανθρώπων απογνώσθη τα πράγματα, τότε αυτός δείκνυση αυτού
την άμαχον εν άπαση δύναμιν. . . Θεός γαρ ην ο τα πάντα εργασάμενος, ο
και εν απόροις πόρο διδούς και τα πράγματα εξ απεγνωσμένων εις ελπίδα
χρηστή άγειν αεί δυνάμενος. . . Τοιούτος γαρ ευμήχανος ο δεσπότης ο
ημέτερος. Όταν συγχωρήσει κορυφωθήναι τα δεινά, τότε πάλιν διασκεδάσας
τον χειμώνα, γαλήνη εργάζεται και πολλή των πραγμάτων την μεγαβολή
διδάσκων ημάς της αυτού δυνάμεως το μέγεθος».
3424. Τέτοια
είναι πάντοτε τα οικονομούμενα από το Θεό, θαυμαστά και παράδοξα. Όταν
τα ανθρώπινα πράγματα φθάσουν στο απροχώρητο, τότε Αυτός φανερώνει την
ακατανίκητη σε όλα δύναμή Του. . . Γιατί ο Θεός ήταν εκείνος που
εδημιούργησε και έκαμε τα πάντα, και στο αδιέξοδο έδωσε διέξοδο και ο
Ίδιος είναι Εκείνος που μπορεί από την απελπισία να οδηγήσει τα
πράγματα σε αγαθή ελπίδα. . . Τόσο επινοητικός είναι ο Κύριος μας.
Όταν επιτρέψει να κορυφωθούν τα δεινά, τότε πάλι, αφού σταματήσει την
τρικυμία, ξαναφέρνει τη γαλήνη και μεγάλη μεταβολή στα πράγματα,
διδάσκοντας σ’ εμάς το μέγεθος της δυνάμεώς Του.
(Εις Γέν. , ομιλία ΛΒ', 7-8, ΕΠΕ 3, 382-384- MG53, 303-304).
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Δ. ΧΑΡΩΝΗ- ΟΥΡΑΝΙΑΣ Α. ΛΑΝΑΡΑ
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΤΟΜΟΣ Γ’ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ-ΠΙΣΤΗ
ΑΘΗΝΑ 1995
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου