Αναμνήσεις από την "ΑΓΚΥΡΑ"

Θυμήσου όπου πας
στιγμές χαράς,
στιγμές χαράς στην ΑΓΚΥΡΑ
που έζησες με μας.

Ένα πολύ μεγάλο δώρο του Αγίου Τριαδικού Θεού μας σε πολλά Πατρινόπουλα και σε μένα προσωπικά, είναι η Κατασκήνωση ΑΓΚΥΡΑ στην Παναγοπούλα. Αυτή η κατασκήνωση άρχισε να λειτουργεί πριν 50 χρόνια με την φροντίδα του μακαριστού αρχιμανδρίτου Χαρίτωνος Πνευματικάκι, ο οποίος εργάστηκε εποικοδομητικά 15 χρόνια στην Πάτρα και το 1973 πήγε στην Κανάγκα της Αφρικής, όπου επί 25 χρόνια οδήγησε 30.000 ιθαγενείς στο φως και στη σωτηρία του Χριστού.
 
Στην ΑΓΚΥΡΑ έζησα αλησμόνητες μέρες τρία χρόνια ως ομαδόπουλο και ένα χρόνο ως ομαδάρχης. Εκτός από τις φυσικές ομορφιές, τον συνδυασμό βουνού και θάλασσας, την υπέροχη ανατολή και δύση του ηλίου, το πολύωρο παιχνίδι, την πολύ ωφέλιμη ομαδική ζωή υπήρχαν πολλές πνευματικές ευκαιρίες.
 
Το πρωί μετά τη λίγη γυμναστική και την έπαρση της σημαίας, πηγαίναμε στο Εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως όπου, μετά την κοινή προσευχή, κάναμε λίγη ώρα και την προσωπική μας προσευχή. Έπειτα κατεβαίναμε στο αμφιθέατρο με τα κούτσουρα, όπου διαβάζαμε το αγιογραφικό ανάγνωσμα. Τότε ερχόταν ο πατήρ Χαρίτων να μας καλημερίσει και να μας πει λίγα λόγια. Το μεσημέρι την ώρα του φαγητού έτρωγε μαζί μας ο πατήρ Χαρίτων και πάντα κάτι ωφέλιμο είχε να μας πει.
 
Μερικά απογεύματα κάποιος κληρικός ή λαϊκός θεολόγος ανέπτυσσε σε όλους μας ένα πνευματικό θέμα χρήσιμο για τη ζωή μας. Το βράδυ μαζευόμαστε πάλι στο Εκκλησάκι για να κάνουμε την προσευχή μας ευχαριστώντας το Θεό, για όσα μας χάρισε όλη την ημέρα και παρακαλώντας τον να μας φυλάξει τη νύκτα.
 
Η Θεία Λειτουργία ήταν απλή και κατανυκτική. Εξομολογούμεθα στον π.Χαρίτωνα και κοινωνούσαμε με χαρά και αγαλλίαση. Κάποιο βράδυ μαζευόμαστε κάθε ομάδα χωριστά σε μια γωνιά της Κατασκήνωσης και ζητούσαμε συγγνώμη από τα άλλα παιδιά και από τον ομαδάρχη μας για ότι είχαμε φταίξει. Αυτή ήταν η υπέροχη ώρα της ειλικρινείας.
 
Οφείλω να τονίσω ότι η ζωή στην Κατασκήνωση μάς συνέδεσε με το Χριστό, αλλά και τα παιδιά μεταξύ μας. Οι περισσότεροι και πιο αγαπημένοι φίλοι είναι παιδιά και ομαδάρχες που είμαστε μαζί στην ΑΓΚΥΡΑ.
 
Εύχομαι ο Χριστός να ανταμείψει για την αγάπη τους τούς μακαριστούς πατέρες Χαρίτωνα Πνευματικάκι και Χριστόδουλο Παπαγιάννη και όλους τους πατέρες, τους κυρίους και τις κυρίες που εργάστηκαν και εργάζονται για να λειτουργεί η Κατασκήνωση ΑΓΚΥΡΑ.

Ποτέ να μην ξεχνάς το Θείο Φως
το Θείο Φως στην ΑΓΚΥΡΑ
που σκόρπιζ’ ο Χριστός.

Ν. Βοινέσκος