Για τη Διονυσία Γιαννούτσου

Πολυσέβαστή μας, αγαπημένη μας Κυρία,

Ήλθαμε σήμερα κι εμείς, τ' αγαπημένα παιδιά των κύκλων σου, να σε αποχαιρετήσουμε. Ήρθαμε να σου πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα όσα έκανες για μας.
 
Είμαστε ευγνώμονες στο Θεό γιατί σε έβαλε στη ζωή μας, από τα νεανικά μας χρόνια στις περισσότερες κι έγινες η πιο σοφή, η πιο γλυκειά, η πιο συνετή πνευματική μητέρα που μας προκαλούσε πάντα συναισθήματα σεβασμού, αγάπης αλλά και την ανάγκη να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες σου.
 
Κι εκείνο που ήθελες πάντα από εμάς ήταν αγάπη στον Άγιο Θεό κι ενότητα μεταξύ μας. Ήσουν ο οδοδεικτης στη ζωή μας, ο τροφοδότης της ψυχής μας. Πάντα μας έδειχνες τον δρόμο προς τον αγαπημένο σου Κύριο, τα λόγια σου και η ζωή σου μας παρέπεμπαν στον ουρανό, στο άγιο θέλημά Του.

Οι απουσίες μας από τον κύκλο μας σου προκαλούσαν μεγάλη στενοχώρια. Η εγγύτητα όμως που είχε δημιουργηθεί ανάμεσά μας, σ' έκανε να καταλαβαίνεις άμεσα αν απουσιάζαμε από ανυπέρβλητα εμπόδια. Η αγάπη σου και η φροντίδα σου σ' έκανε να τα κατανοείς και να τα συμμερίζεσαι. Πολλές φορές δε να μας μαλώνεις σαν πραγματική μάνα για την αδικαιολόγητη ασυνέπειά μας.
Τη ρήση του Παύλου «Τεκνία μου, ους πάλιν ωδίνω, άχρις ου μορφωθή Χριστός εν υμίν» (Γαλ. δ' 19) την είχες κάνει βίωμά σου.
 
Νιώθαμε πάντα την έγνοια σου. Τα προβλήματά μας τα έκανες δικά σου. Νοιαζόσουν για τις οικογένειές μας. Μοιραζόσουν μαζί μας λύπες και χαρές. Ήσουν πάντα δίπλα μας. Μια ζεστή αγκαλιά! Η αγάπη σου για όλες μας και καθεμιά ξεχωριστά γνήσια, απέραντη, καταλυτική!
Θα μας λείψεις πολύ!

Αγαπημένη μας Κυρία,
Σου είμαστε ευγνώμονες για τους κόπους και τις θυσίες που έκανες. Θα είσαι πάντα στις καρδιές μας και στις προσευχές μας κι έτσι θα πορευόμαστε. Σε παρακαλούμε από τη θέση που είσαι τώρα να παρακαλείς τον Πατέρα για τη σωτηρία των ψυχών μας.

Σ' ευχαριστούμε... Καλή Αντάμωση!

(επικήδειος λόγος από εκπρόσωπο 

των φιλικών κύκλων της Χριστ. Εστίας Πατρών -

Ι.Ν. Αγ. Σοφίας 17.6.10)