Ο μονότροπος εν Χριστώ βίος

2010 τρόποι να τον χάσουμε

Ο χώρος και ο χρόνος είναι τα μεγέθη που από καταβολής κόσμου προσδιορίζουν το ιστορικό μας παρόν και οριοθετούν την επί γης πορεία μας.

Ο άνθρωπος σύντομα κατανόησε τις χωροχρονικές του διαστάσεις και τους περιορισμούς που αυτές του επιβάλλουν και θέλησε να τους υπερβεί. Κατάφερε πολλά και θαυμαστά.

Όμως χωρίς να καταφέρει την υπέρβαση έφθασε στην υπερφρόνηση (υψηλοφροσύνη)! Χαρακτηριστική απεικόνιση της υψηλοφροσύνης του ανθρώπου έχουμε στη βιβλική διήγηση του πύργου της Βαβέλ.

Κι από την άλλη ο άνθρωπος βλέπει στη βιολογική του πορεία το χρόνο να τον νικά. Η θεοειδής όμως καταγωγή του τον σπρώχνει ν’ αναζητά την αιωνιότητα. Σ’ αυτήν την απεγνωσμένη αναζήτηση απαντά ο άχρονος Θεός, που μπαίνει μέσα στο χρόνο για να τραβήξει και να επαναφέρει τον θνητό άνθρωπο στην αρχική του άφθαρτη δόξα.

Αρκεί να διορθώσει το όχι του προπάτορα με το δικό του άνοιγμα στη θεία αγάπη. Είναι τότε που ο άνθρωπος εκκεντρίζεται στην Αγία Εκκλησία, φρονεί τα του Θεού, γίνεται πνευματοφόρος.

Ο απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του μιλά γι’ αυτόν τον άνθρωπο, που ζει μια νέα εν Χριστώ ζωή, ελεύθερος από την τυραννία της σάρκας και της αμαρτίας. Η θεωρητική αφετηρία ενός νέου ημερολογιακού έτους είναι μια αφορμή για αυτοκριτική.

Είναι ο νους μας καθαρός, είναι «νους Χριστού»; (Α΄ Κορ. β’ 16). Το Ευαγγέλιο και οι Πατέρες θέτουν μια σαφή διαχωριστική γραμμή μεταξύ της σαρκικής και της πνευματικής ζωής: αυτός ο οποίος δεν ζει πνευματική ζωή, σύμφωνη με το πνεύμα της Εκκλησίας, υποχρεωτικά πρέπει να πούμε ότι ζει σαρκική ζωή. Δεν υπάρχουν ενδιάμεσες καταστάσεις.

Από την άλλη οι σειρήνες του κόσμου μας προκαλούν να διαμορφώσουμε πολιτικό φρόνημα, καταναλωτικό φρόνημα, σαρκικό φρόνημα, κοσμικό φρόνημα, να μας αποσπάσουν τον νου από τα άνω και να τον αποχαυνώσουν.

Ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος σε μια επιστολή του προς Εφεσίους αναφέρει ότι είναι αδύνατον κάποιος να ζει ταυτόχρονα και πνευματική και σαρκική ζωή: «Μή οὖν τις ὑμᾶς ἐξαπατάτω, ὥσπερ οὐδέ ἐξαπατᾶσθε, ὅλοι ὄντες Θεοῦ… Οἱ σαρκικοί τά πνευματικά πράσσειν οὐ δύνανται, οὐδέ οἱ πνευματικοί τά σαρκικά· ὥσπερ οὐδέ ἡ πίστις τά τῆς ἀπιστίας, οὐδέ ἡ ἀπιστία τά τῆς πίστεως… Ἐστέ οὖν καί σύνοδοι πάντες, θεοφόροι καί ναοφόροι, Χριστοφόροι, ἁγιοφόροι, κατά πάντα κεκοσμημένοι ἐντολαῖς Ἰησοῦ Χριστοῦ» (προσέχετε να μη σας εξαπατήσει κάποιος, όπως και δεν σας έχει εξαπατήσει μέχρι σήμερα, επειδή όλοι σας είσαστε ενωμένοι με τον Θεό. Οι σαρκικοί είναι αδύνατον να πράττουν τα πνευματικά, το ίδιο και οι πνευματικοί να πράττουν τα σαρκικά· όπως ακριβώς και αυτός που πιστεύει, να ζει με απιστία, και αυτός που είναι άπιστος, να ζει σύμφωνα με τα της πίστεως… Λοιπόν, να θυμάστε ότι είσαστε όλοι συνοδοιπόροι, θεοφόροι και ναοφόροι, Χριστοφόροι, αγιοφόροι, ζώντας κατά πάντα σύμφωνα με τις εντολές του Ιησού Χριστού).

Δεν υπάρχει άλλη οδός προς σωτηρία παρά μόνο η αποταγή του κόσμου και ο μονότροπος εν Χριστώ βίος. Τότε μόνο η χριστιανική μας ιδιότητα είναι αυθεντική και επιβεβαιώνεται ο θεόπνευστος λόγος του αγίου Ιγνατίου ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι κάτι επιφανειακό, αλλά κάτι πολύ βαθύ, που υπάρχει μόνον όταν μισείται από τον κόσμο.

2010 χρόνια πιο βαθιά στη δίνη του κόσμου ή πιο βαθιά στην αγάπη του Θεού;

Είναι μονότροπος εν Χριστώ ο βίος μας;

Το 2010 ας κατορθώσουμε να το απαντήσουμε.

περ. Η ΔΡΑΣΙΣ ΜΑΣ, Ιανουάριος 2010