Το έργο ενός ομαδάρχη είναι δύσκολο και το μονοπάτι που καλείται να ακολουθήσει είναι δύσβατο και στενό. Τα εμπόδια πολλά, οι λύσεις αρκετές αλλά και άγνωστες. Το συνέδριο αυτό, προσέφερε τη γνώση πολλών από αυτών. Για να δώσει, όμως, κάποιος τη λύση, οφείλει πρώτα να γνωρίζει το πρόβλημα και τον κίνδυνο.
Η 1η εισήγηση του συνεδρίου έδωσε την απάντηση: ο κ.Νεόφυτος Ευαγγέλου, ιατρός χειρούργος και έμπειρος ομαδάρχης, ανέλυσε με συντομία τους κινδύνους και τους πειρασμούς αυτού του έργου. Αξίζει κανείς να είναι ομαδάρχης; Έχει χρόνο να θυσιάσει στο έργο; Έχει ζωή ανάλογη με αυτά που διδάσκει; Σε όλα αυτά έδωσε την απάντηση ο π.Μιχαήλ Σαντοριναίος στη 2η εισήγηση, δίνοντας το παράδειγμα του Ιησού Χριστού, του πρώτου και τέλειου ομαδάρχη.
Το συνέδριο συμπλήρωσαν και δύο, επίσης ενδιαφέρουσες εισηγήσεις, με τον κ.Βάιο Νταφούλη, παιδοψυχίατρο, να επισημαίνει τη ψυχολογική πραγματικότητα ενός παιδιού σήμερα και τον π.Χριστόδουλο Κογιώνη να δίνει την πνευματική διάσταση της σχέσης ομαδάρχη και παιδιού.
Είναι γεγονός, ότι οι πληροφορίες αυτού του συνεδρίου ήταν αρκετές και ουσιαστικές, ώστε εμείς, τα νέα στελέχη αυτού του έργου διακονίας και προσφοράς, να βαδίσουμε στα χνάρια του πρώτου Διδασκάλου, του πρώτου ομαδάρχη, του Ιησού Χριστού.
Ευχή όλων και δική μου, είναι αυτές οι πληροφορίες να καρποφορήσουν, πρώτα στις ψυχές τις δικές μας, των ομαδαρχών και έπειτα, στις αγνές ψυχές των παιδιών, των ομαδόπουλών μας.
Κείμενο του Σ.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου