Δύο σημεία από την παραβολή του άφρονα πλουσίου
ας σχολιάσουμε, αγαπητοί φίλοι.
Θα περίμενε κανείς λογικά σκεπτόμενος, να δει τoν πλούσιο της παραβολής να είναι ήσυχος και να χαίρεται τουλάχιστον ο ίδιος τον πλούτο και τα αγαθά του. Συμβαίνει όμως το αντίθετο. Ανησυχεί και υποφέρει... Έχοντας χάσει την ψυχική του ηρεμία αναζητά τρόπους να αποθηκεύσει τη μεγάλη σοδειά του. Τι τραγικό... ο πλούτος να μην μπορεί να του αναπαύσει την ψυχή.
Οι τέσσερις προστακτικές «αναπαύου, φάγε, πίε,ευφραίνου» αποτελούν σήμερα την κυρίαρχη ιδεολογία της εποχής μας. Το αδιάκοπο και εξουθενωτικό "κυνήγι του θυσαυρού" μάς υποδουλώνει στο χρήμα, μας στερεί πολλές μικρές, καθημερινές χαρές. Αξίζει άραγε τον κόπο τη στιγμή που δεν ξέρουμε αν θα προλάβουμε να χαρούμε ό,τι με μανία κυνηγάμε;
Η ψυχή δεν χορταίνει με πράγματα υλικά.
Όσο πιο πολλά απ’ αυτά της προσφέρεις, τόσο πιο αδειανή και πεινασμένη αισθάνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου