Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη

Τρία σημεία της παραβολής, από τα πολλά,

τραβούν την προσοχή μας:

Ο Σαμαρείτης της παραβολής,ένας εξ ορισμού εχθρός των Ιουδαίων, μάς εντυπωσιάζει για την καθαρότητα του νου και της καρδιάς του που ήταν ελεύθερη από εμπάθεια και εχθρικά αισθήματα κατά των Ιουδαίων. Το κήρυγμα της αγάπης του Χριστού ανατρέπει ολόκληρο το σύστημα αξιών που υπήρχε μέχρι τότε στον κόσμο.

Τελικά, «πλησίον» μας είναι ο κάθε άνθρωπος αδιακρίτως του φύλου, της φυλής και του έθνους που ανήκει, αδιακρίτως της κοινωνικής του προέλευσης και της οικονομικής του κατάστασης. Πλησίον μας είναι ο αδελφός που πάσχει, έστω και αν είναι αυτός αχάριστος, δύστροπος ή αγνώμων έστω και αν αυτός είναι ξένος ή ακόμη και εχθρός.

Η ανταπόκριση της αγάπης του καλού Σαμαρείτη είναι άμεση. Ο Σαμαρείτης είδε τον πληγωμένο και τρέχει κοντά του να τον βοηθήσει. «Ήλθε κατ’ αυτόν» λέει το Ευαγγέλιο. Είναι όμως και αποτελεσματική γιατί όχι μόνο τον περιποιείται προσωρινά αλλά τον οδηγεί και στο πανδοχείο για να είναι ολοκληρωμένη η προσφορά του.