Ο πλούσιος και ο φτωχός Λάζαρος

Δύο σημεία της παραβολής, από τα πολλά, 

τραβούν την προσοχή μας:

1. Ο Χριστός στην παραβολή αναφέρει το όνομα του πτωχού, ενώ το όνομα του πλουσίου το αγνοεί. Αυτό δείχνει ότι ο Λάζαρος, επειδή ζούσε με το Θεό μέσα του, ήταν σωτηριολογικά πρόσωπο, αληθινή υπόσταση, ενώ ο πλούσιος, παρόλο που ήταν άνθρωπος κι αυτός, δεν ήταν πρόσωπο σε σχέση με το Θεό, γιατί είχε υποδουλωθεί στον πλούτο και στα πράγματα...

2. Ο Λάζαρος δεν φαίνεται να στενοχωριέται για τη φρικτή δοκιμασία του Πλουσίου, δεν βλέπει την Κόλαση, ενώ ο Πλούσιος βλέπει τη δόξα του Παραδείσου. Πραγματικά, εκείνος που ζει μες στο Φως του Παραδείσου, ξεχνά τον κόσμο. Είναι τόσο μεγάλη η ευτυχία και η χαρά που δεν τον αφήνει να δει κάτι άλλο διαφορετικό...

Μήπως είναι καλύτερο να στερηθούμε σε αυτή τη ζωή, να "υποφέρουμε", ώστε να απολαύσουμε στην άλλη;