Ο π. Χαρίτων στην Άγκυρα το 1970

Ζητήσαμε από έναν παλαιό κατασκηνωτή, τον κ. Νικ. Βοινέσκο, να καταγράψει μία ανάμνησή του από την Άγκυρα, όπως αυτός την έζησε. Τον ευχαριστούμε για την άμεση ανταπόκρισή του και με χαρά δημοσιεύουμε ό,τι μάς έστειλε...

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΧΑΡΙΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΚΙΣ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Ο Άγιος Τριαδικός Θεός μας μου έχει χαρίσει άπειρα δώρα και ευεργεσίες. Ένα μεγάλο δώρο του είναι η γνωριμία και ο πνευματικός σύνδεσμος με τον μακαριστό πατέρα Χαρίτωνα Πνευματικάκι. Τον πατέρα Χαρίτωνα γνώρισα τον Δεκέμβριο του 1970. Η καλοσυνάτη συμπεριφορά του γέμισε την καρδιά μου με σεβασμό και αγάπη προς το πρόσωπό του και έτσι έγινε ο πρώτος πνευματικός μου πατέρας. Αλησμόνητες μένουν οι πατρικές προτροπές του, οι εποικοδομητικές συζητήσεις στη γωνιά του εντευκτηρίου και ιδιαίτερα η γεμάτη αγάπη παρουσία του στην κατασκήνωση «Άγκυρα» στην Παναγοπούλα. Την αξία του κατάλαβα περισσότερο όταν έφυγε για την Αφρική. Στις αρχές Ιουλίου 1973 ο κ. Σίμος μου είπε να πάω στο εντευκτήριο το απόγευμα της 5 Ιουλίου διότι την επόμενη ημέρα ο π. Χαρίτων θα έφευγε για την Αφρική. Έτσι, πήγα στο εντευκτήριο όπου κάποια ώρα ο π. Χαρίτων μάζεψε, όπως συνήθιζε, τα παιδιά στη γωνιά για να συζητήσουμε. Διαδίδονται, μας είπε, κάποιες φήμες, αλλά να μην τις πιστεύετε. Άμα πραγματοποιηθούν τότε να τις πιστέψετε. Έπειτα μας ρώτησε: «Ποιος είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Ελλάδος; Για να σας βοηθήσω σας λέω ότι το όνομά του αρχίζει από άλφα». Κάποιο παιδί απάντησε ο Αξιός. Ο πατήρ Χαρίτων είπε: «όχι». Άλλο παιδί είπε ο Αλιάκμονας. Ο π. Χαρίτων ξαναείπε όχι. Ένα τρίτο παιδί απάντησε ο Αχελώος. Ο π. Χαρίτων προς έκπληξή μας πάλι είπε: «όχι». Στο τέλος μας είπε: «Ο μεγαλύτερος ποταμός της Ελλάδος είναι η αμαρτία, η οποία απειλεί να πλημμυρίσει ολόκληρη την πατρίδα μας». Τι θα έλεγε σήμερα που ο φόβος του Θεού και η ντροπή έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια και ο άνθρωπος παρουσιάζεται σαν ένα κτήνος και τίποτα περισσότερο; Μετά πήγε με τον κ. Σίμο στο ναό του Αγίου Ανδρέου. Πλησίασε στην κάρα του Αγίου, γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά με δάκρυα ζητώντας την ευλογία και την προστασία του Πρωτοκλήτου Αποστόλου. Στις 6 Ιουλίου 1973 ο π. Χαρίτων ταξίδεψε για το Λουμπουμπάσι της μαύρης ηπείρου και στις 19 Ιουλίου έφτασε στην Κανάγκα. Έτσι η Πάτρα φτώχυνε και η Κανάγκα πλούτισε. Εκεί εργάστηκε 25 ολόκληρα χρόνια. Βρήκε 30 ορθοδόξους χριστιανούς και μέσα σε πολλές φουρτούνες και πειρασμούς έκανε ένα τεράστιο έργο βαπτίζοντας 30.000 ιθαγενείς, κατόπιν ικανής δοκιμασίας. Πέθανε το Μάρτιο του 1998 φωνάζοντας με όλη τη δύναμη της ψυχής του: «Χτυπάτε τις καμπάνες της Ορθοδοξίας σε όλη την Αφρική». Πιστεύω ότι από τον παράδεισο όπου βρίσκεται η αγία ψυχή του βλέποντας τις ανεπίτρεπτες και προδοτικές κινήσεις των οικουμενιστών βροντοφωνάζει: «Χτυπάτε τις καμπάνες της Ορθοδοξίας στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο». Ας είναι αιωνία η μνήμη του και ας έχουμε την ευχή του.

Ν. Βοϊνέσκος (παλαιός κατασκηνωτής)

Ο π. Χαρίτων στην κατασκήνωση το καλοκαίρι του 1970

σε υπαίθρια τραπεζαρία

(τη φωτογραφία μάς έστειλε ο κ. Ν. Σίμος)