Τη
Μ. Παρασκευή ζούμε όλοι μας με κατάνυξη το θείο Δράμα. Είναι η μοναδική μέρα του έτους που δεν τελείται η θεία Ευχαριστία. Είναι ημέρα πένθους και αυστηρής νηστείας.
Το πρωί τελούμε στην εκκλησία
τις Ώρες (καθεμιά περιλαμβάνει τρεις ψαλμούς, ένα ανάγνωσμα από την Π. Διαθήκη, ένα αποστολικό και ένα ευαγγελικό ανάγνωσμα).
Στη συνέχεια τελούμε
τον Εσπερινό του Μ. Σαββάτου, κατά τον οποίο γίνεται η
αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου. Το νεκρό Σώμα εναποτίθεται στο
"καινό μνημείο"...
Το βράδυ της ίδια μέρας στην εκκλησία μας διαβάζεται ο όρθρος του Μ. Σαββάτου. Η υμνολογία είναι σχετική με την ταφή του Κυρίου από τον Ιωσήφ και το Νικόδημο αλλά και με την κάθοδό Του στον Άδη. Στην ακολουθία ψέλνονται και
τα Εγκώμια (επιτάφιος θρήνος) σε τρεις στάσεις.
Στη συνέχεια γίνεται η περιφορά του Επιταφίου στους δρόμους κάθε ενορίας.
Ο Επιτάφιος δεν συμβολίζει ακριβώς τον Τάφο του Χριστού, αλλά τον τόπο εκείνον, όπου ακούμπησαν οι δύο κρυφοί Μαθητές το σώμα Του μετά την αποκαθήλωση και Το άλειψαν με αρώματα και το τύλιξαν στην σινδόνα πριν το ενταφιάσουν.
Ο επιτάφιος θρήνος
Τη Μ. Παρασκευή ζούμε όλοι μας με κατάνυξη το θείο Δράμα. Είναι η μοναδική μέρα του έτους που δεν τελείται η θεία Ευχαριστία. Είναι ημέρα πένθους και αυστηρής νηστείας.
Το πρωί τελούμε στην εκκλησία τις Ώρες (καθεμιά περιλαμβάνει τρεις ψαλμούς, ένα ανάγνωσμα από την Π. Διαθήκη, ένα αποστολικό και ένα ευαγγελικό ανάγνωσμα).
Στη συνέχεια τελούμε τον Εσπερινό του Μ. Σαββάτου, κατά τον οποίο γίνεται η αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου. Το νεκρό Σώμα εναποτίθεται στο "καινό μνημείο"...
Το βράδυ της ίδια μέρας στην εκκλησία μας διαβάζεται ο όρθρος του Μ. Σαββάτου. Η υμνολογία είναι σχετική με την ταφή του Κυρίου από τον Ιωσήφ και το Νικόδημο αλλά και με την κάθοδό Του στον Άδη. Στην ακολουθία ψέλνονται και τα Εγκώμια (επιτάφιος θρήνος) σε τρεις στάσεις.
Στη συνέχεια γίνεται η περιφορά του Επιταφίου στους δρόμους κάθε ενορίας.
Ο Επιτάφιος δεν συμβολίζει ακριβώς τον Τάφο του Χριστού, αλλά τον τόπο εκείνον, όπου ακούμπησαν οι δύο κρυφοί Μαθητές το σώμα Του μετά την αποκαθήλωση και Το άλειψαν με αρώματα και το τύλιξαν στην σινδόνα πριν το ενταφιάσουν.
Ο επιτάφιος θρήνος
Ο Μεγάλος Αθώος τελικά καταδικάστηκε σε θάνατο και ανέβηκε στο σταυρό πάνω στον Γολγοθά ανάμεσα σε δυο κακούργους. Αντί όμως Εκείνος να διαμαρτυρηθεί για το άδικο πάθος Του, μόνο λόγια αγάπης και ελέους βγήκαν από τα πονεμένα χείλη Του, μοναδικό παράδειγμα ανεξικακίας. "Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι" (Λουκ.23:34).
ΑπάντησηΔιαγραφή