Η ρωγμή της στάμνας

Μια γερόντισσα κινέζα κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλες στάμνες, κρεμασμένες από τους ώμους της. Η μία στάμνα ήταν γερή και ξεχείλιζε από δροσιά και φούσκωνε καμαρωτή, καθώς ούτε σταγόνα δεν της έπεφτε στη γη, είχε πλαστεί αψεγάδιαστη• μετέφερε όλη την ποσότητα νερού πού έπαιρνε. Η άλλη στάμνα είχε μια ρωγμή• και ντρεπόταν για την ατέλεια της. Για ποιο σκοπό τάχα να είχε κατασκευαστεί; Ήταν δυστυχισμένη... Και δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα νερένια δάκρυα της. Γι’ αυτό και στο τέλος τής μακριάς διαδρομής από το ρυάκι στο σπίτι έφθανε μισοάδεια. Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γερόντισσα Κινέζα κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της. Αφού πέρασαν δύο χρόνια η ραγισμένη στάμνα δεν άντεχε άλλο τον ελαττωματικό εαυτό της. Και έσπασε τη σιωπή: - Πόσο ντρέπομαι για τον εαυτό μου! Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη, είπε στη μεγάλη γυναίκα ένα απομεσήμερο, ενώ επέστρεφαν από την πηγή. - Μα γιατί; Γιατί νιώθεις ντροπή; ρώτησε η ηλικιωμένη Κινέζα. - Ε, να! Εδώ και δύο χρόνια μεταφέρω το μισό νερό πού μου απομένει λόγω της ρωγμής μου• και εξαιτίας μου κουράζεσαι άδικα κι εσύ! Το ξερακιανό πρόσωπο χαμογέλασε: - Παρατήρησες ότι σε όλο το δρομάκι υπάρχουν λουλούδια μόνο από τη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά τής άλλης στάμνας; Διαπίστωσα την ατέλεια σου και τη χρησιμοποίησα. Φύτεψα σπόρους από τη μεριά σου και εσύ με τη ρωγμή τους πότιζες. Έτσι, δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη μπουκέτα-μπουκέτα και στολίζω με αυτά το φτωχικό μου. "Αν δεν ήσουν εσύ, δεν θα μοσχομύριζε το σπίτι μου! Και ή χαρά από τα χρώματά τους δε θα φτερούγιζε στην καρδιά μου. Δεν ήταν η ατέλεια τής στάμνας πού την έκανε ξεχωριστή, αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα τής γερόντισσας να διακρίνει και να αξιοποιήσει την αδυναμία της. "Αν ο καθένας μας μετέτρεπε, σαν την ηλικιωμένη Κινέζα, τις ατέλειες - ρωγμές τού διπλανού του σε κάτι όμορφο και χρήσιμο, σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος• και πιότερο θα ευωδίαζε το άρωμα των λουλουδιών πού φυτρώνουν στη μεριά τους.

Κ.Μ. (Διασκευή από Prisenti par Aline, France Sud, Janvier 2007 Celtic-Music) Από το περιοδικό: Η Δράσις μας, Τεύχος 463, Νοέμβριος 2008