Ένιωσα μεγάλη συγκίνηση από την ανάρτηση αυτής της φωτογραφίας. Έκλαυσα με τα περασμένα μεγαλεία τόσο του υπέροχου δάσους της Παναγοπούλας όσο και με τους ομαδάρχες τους οποίους ξαναθυμήθηκα. Αντίκρισα παιδιά τα οποία χρόνια έχω να δω. Γιατί άραγε; Aχ που είναι τα χρόνια τα ωραία, δυστυχώς πέρασαν και δεν ξανάρχονται ξανά…… Τι να πω ίσος είμαι ένας νοσταλγός του παρελθόντος που τον πληγώνει το παρόν.
Μέσα στο σύγχρονο τρόπο ζωής που συνεπαίρνει το μυαλό και την καρδιά του ανθρώπου, τι έχει η Εκκλησία να προσφέρει σ’ ένα νέο;
Η ερώτηση σας περιέχει ένα δεδομένο κι ένα ζητούμενο. Το δεδομένο είναι ότι ο σύγχρονος τρόπος ζωής αλλοτριώνει τον σύνολο άνθρωπο, τη σκέψη του και τα συναισθήματά του. Οι διάφοροι «μεγάλοι αδελφοί» φροντίζουν να αναστέλλουν τη διαδικασία της σκέψης, να αδειάζουν το μυαλό, αλλά και να αμβλύνουν τα συναισθήματα, κατευθύνοντάς τα προς ορισμένα πρότυπα ζωής, που τα επιβάλλουν με τη συστηματική πλύση εγκεφάλου.
Όλες όμως αυτές οι προσπάθειες δεν μπορούν να αλλοιώσουν τον εσώτατο πυρήνα της συνείδησης του νέου, που περικλείει τον θείο σπινθήρα της αναζήτησης του νοήματος της ζωής και της υπέρβασης του θανάτου.
Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο απλανής οδηγός είναι Εκείνος που έθεσε τον σπινθήρα αυτόν στην καρδιά του κάθε ανθρώπου. Η αναζήτηση αυτή είναι εκείνη που τον διαφοροποιεί από κάθε άλλον και τον καθιστά Άνθρωπο.
Ο Δημιουργός φανερώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, που έδειξε στον άνθρωπο τον τρόπο της κατανίκησης του υπαρξιακού άγχους, έδωσε την απάντηση στα υπαρξιακά προβλήματα του και εκπλήρωσε τις υπαρξιακές αναζητήσεις του.
Ο Χριστός υπάρχει στη γη αιώνια ως Εκκλησία, μέσω της οποίας ομιλεί στον άνθρωπο κάθε εποχής.
Ο νέος είναι από τη φύση του αγνός, δυναμικός, ανατρεπτικός και ασυμβίβαστος. Η καλή χρήση των ιδιοτήτων του αυτών μπορεί να είναι πηγή ευτυχίας για τον ίδιο και για το κοινωνικό σύνολο. Αν κάνει κακή χρήση αυτών, τα αποτελέσματα θα είναι μοιραία.
Για να μιλήσω παραβολικά, ο νέος που ετοιμάζεται να διαπλεύσει με το σκάφος του το πέλαγος της ζωής, χρειάζεται τιμόνι, ρότα και προορισμό. Αυτά που προσφέρει η Εκκλησία και μ’ αυτά θα είναι ασφαλής στις φουρτούνες και τις μπόρες, μέχρι να φτάσει στο λιμάνι.
Το όραμα και το νόημα της ζωής και το στήριγμα στις δύσκολες στιγμές είναι η ανεκτίμητη προσφορά της Εκκλησίας, που δίνεται χωρίς διακρίσεις σε όποιον θελήσει να τη λάβει.
κ. Γεώργιος Αντ. Γαλίτης, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Ένιωσα μεγάλη συγκίνηση από την ανάρτηση αυτής της φωτογραφίας. Έκλαυσα με τα περασμένα μεγαλεία τόσο του υπέροχου δάσους της Παναγοπούλας όσο και με τους ομαδάρχες τους οποίους ξαναθυμήθηκα. Αντίκρισα παιδιά τα οποία χρόνια έχω να δω. Γιατί άραγε; Aχ που είναι τα χρόνια τα ωραία, δυστυχώς πέρασαν και δεν ξανάρχονται ξανά…… Τι να πω ίσος είμαι ένας νοσταλγός του παρελθόντος που τον πληγώνει το παρόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά στολίδια βλέπω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα στο σύγχρονο τρόπο ζωής που συνεπαίρνει το μυαλό και την καρδιά του ανθρώπου, τι έχει η Εκκλησία να προσφέρει σ’ ένα νέο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ερώτηση σας περιέχει ένα δεδομένο κι ένα ζητούμενο. Το δεδομένο είναι ότι ο σύγχρονος τρόπος ζωής αλλοτριώνει τον σύνολο άνθρωπο, τη σκέψη του και τα συναισθήματά του. Οι διάφοροι «μεγάλοι αδελφοί» φροντίζουν να αναστέλλουν τη διαδικασία της σκέψης, να αδειάζουν το μυαλό, αλλά και να αμβλύνουν τα συναισθήματα, κατευθύνοντάς τα προς ορισμένα πρότυπα ζωής, που τα επιβάλλουν με τη συστηματική πλύση εγκεφάλου.
Όλες όμως αυτές οι προσπάθειες δεν μπορούν να αλλοιώσουν τον εσώτατο πυρήνα της συνείδησης του νέου, που περικλείει τον θείο σπινθήρα της αναζήτησης του νοήματος της ζωής και της υπέρβασης του θανάτου.
Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο απλανής οδηγός είναι Εκείνος που έθεσε τον σπινθήρα αυτόν στην καρδιά του κάθε ανθρώπου. Η αναζήτηση αυτή είναι εκείνη που τον διαφοροποιεί από κάθε άλλον και τον καθιστά Άνθρωπο.
Ο Δημιουργός φανερώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, που έδειξε στον άνθρωπο τον τρόπο της κατανίκησης του υπαρξιακού άγχους, έδωσε την απάντηση στα υπαρξιακά προβλήματα του και εκπλήρωσε τις υπαρξιακές αναζητήσεις του.
Ο Χριστός υπάρχει στη γη αιώνια ως Εκκλησία, μέσω της οποίας ομιλεί στον άνθρωπο κάθε εποχής.
Ο νέος είναι από τη φύση του αγνός, δυναμικός, ανατρεπτικός και ασυμβίβαστος. Η καλή χρήση των ιδιοτήτων του αυτών μπορεί να είναι πηγή ευτυχίας για τον ίδιο και για το κοινωνικό σύνολο. Αν κάνει κακή χρήση αυτών, τα αποτελέσματα θα είναι μοιραία.
Για να μιλήσω παραβολικά, ο νέος που ετοιμάζεται να διαπλεύσει με το σκάφος του το πέλαγος της ζωής, χρειάζεται τιμόνι, ρότα και προορισμό. Αυτά που προσφέρει η Εκκλησία και μ’ αυτά θα είναι ασφαλής στις φουρτούνες και τις μπόρες, μέχρι να φτάσει στο λιμάνι.
Το όραμα και το νόημα της ζωής και το στήριγμα στις δύσκολες στιγμές είναι η ανεκτίμητη προσφορά της Εκκλησίας, που δίνεται χωρίς διακρίσεις σε όποιον θελήσει να τη λάβει.
κ. Γεώργιος Αντ. Γαλίτης,
Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Ήταν πολύ ωραία τότε εκείνη η περίοδος! Όλοι ρωτούσαν τι σημαίνει ο κόσμος του κόσμου
ΑπάντησηΔιαγραφή