ΕΟΡΤΗ ΟΣΙΟΥ ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ
Το πρωί του Σαββάτου 28 Σεπτεμβρίου 2024, στον Ιερό Ναό Παναγίας Βοηθείας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ρίου "Παναγία η Βοήθεια", τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κανάγκας κ. Χαρίτωνος, με τη συμμετοχή του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου, επί τη εορτή του Οσίου Πατρός Χαρίτωνος του Ομολογητού.
Προ της απολύσεως ο Θεοφιλέστατος μεταξύ άλλων είπε:
Σεβασμιώτατε Άγιε Κανάγκας κ. Χαρίτων, εκ μέρους του σεπτού πατρός και Ποιμενάρχου μας, του Αγγέλου της τοπικής μας Εκκλησίας Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου, με πολλή χαρά σας υποδεχόμεθα στην Αποστολική Εκκλησία των Πατρών. Από καρδίας σας ευχόμεθα τα έτη σας να είναι πάμπολλα, πολύκαρπα, καλλίκαρπα και ευλογημένα.
Μας συγκέντρωσε σήμερα εις αυτόν τον Ιερό Ναό, η εορτή του Οσίου Χαρίτωνος του ομολογητού. Κατ' αυτήν την ημέρα εορτάζει τα ονομαστήριά του ο ακούραστος εργάτης της Εκκλησίας μας αρχιμανδρίτης π. Χαρίτων Αθανασόπουλος, εφημέριος του Πανεπιστημιακού αυτού Νοσηλευτικού Ιδρύματος. Του ευχόμεθα να έχει δύναμη, χάρη, ενίσχυση, ενδυνάμωση και ευλογία από τον Κύριο μας για να συνεχίσει επί πολλά έτη να επιτελεί το θεάρεστο έργο της διακονίας των ασθενών και πονεμένων αδελφών.
Ο Όσιος Χαρίτων ο Ομολογητής επέλεξε την στενή και τεθλιμμένη οδό, που οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού. Είναι διπλοστεφανωμένος με τους στεφάνους των ασκητών αλλά και των ομολογητών, διότι υπέμεινε πολλά μαρτύρια και βασανιστήρια για τη δόξα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
Στη διαθήκη του ο Όσιος άφησε προς τους μοναχούς του πολύτιμες συμβουλές.
Να φυλάγετε την θεοπαράδοτη πίστη.
Να μην κλονίζεστε στις δυσκολίες και τις δοκιμασίες.
Να αποφεύγετε την οργή και τον θυμό.
Να διώχνετε τους κακούς λογισμούς.
Να αγαπήσετε το ένδυμα του Ιησού, που είναι η ταπείνωση.
Επίσης να αγαπήσετε την προσευχή και τη νηστεία.
Να αποφεύγετε την κατάκριση.
Τέλος ο Θεοφιλέστατος μετέφερε τις θερμές, εγκάρδιες ευχές του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου για έτη πολλά, ευλογημένα, θεοσκέπαστα και θεοφρούρητα.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας προσφέρθηκε εκκλησιαστικό κέρασμα.
Μεγαλειώδης ἡ Λιτανεία τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου στήν Πάτρα
Ἐκορυφώθησαν τήν Κυριακή τό βράδυ (29.9.2024), οἱ λαμπρές ἑορταστικές ἐκδηλώσεις ἐπί τῇ 60ῇ ἐπετείῳ ἀπό τῆς Ἐπανακομιδῆς τῆς Τιμίας καί χαριτοβρύτου Κάρας τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων, ἀπό τήν Ρώμη, στήν πόλη τῶν Πατρῶν (26.9.1964).
Τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς, ἒγινε ἡ ἐκκίνηση τῆς μεγαλειώδους Λιτανείας, ἀπό τόν μεγαλοπρεπῆ Ναό τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου πρός τήν Ἰχθυόσκαλα Πατρῶν, ὃπου ἐτελέσθη ὁ καθιερωμένος ἁγιασμός, ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κινσάσας κ. Θεοδοσίου.
Ἐν συνεχείᾳ ἡ Ἁγία Κάρα ἐτοποθετήθη σέ σκάφος συνοδευομένη ὑπό τῶν προσκεκλημένων Ἀρχιερέων καί ἂλλων Κληρικῶν, μέ κατεύθυνση (διά θαλάσσης) στόν μῶλο Ἁγίου Νικολάου, ὃπου συνηντήθησαν μέ τήν λιτανευτική πομπή, ἡ ὁποία ἒφθασε ἐκεῖ μέ τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομο, τό σύνολο σχεδόν τῶν Ἱερέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν καί πλῆθος εὐσεβῶν Χριστιανῶν.
Στήν Πλατεία Τριῶν Συμμάχων, ὃπου τό 1964, ἒγινε ἡ ὑποδοχή τῆς Τιμίας Κάρας, ἐψάλη Δοξολογία καί ὡμίλησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἀναφερθείς στό ἱστορικό τῆς Ἑορτῆς, στήν θεολογία καί γενικώτερα στήν σημασία γιά τήν Πάτρα τῆς παρουσίας καί σωματικῶς τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου στήν πόλη τοῦ μαρτυρίου του καί στίς πνευματικές καί ἂλλες εὐθῦνες πού ἀπορρέουν ἓνεκα ὃλης αὐτῆς τῆς δωρεᾶς παρά Κυρίου, στούς Πατρινούς.
Συγκινητική ἦτο ἡ στιγμή κατά τήν ὁποία ὁ Σεβασμιώτατος, παρουσίασε στό πλῆθος τοῦ Λαοῦ, τόν τότε Διάκονο τοῦ Μητροπολίτου Κωνσταντίνου, π. Μιχαήλ Καραγιάννη, ὁ ὁποῖος εἰκονίζεται στίς φωτογραφίες τῆς Ὑποδοχῆς τῆς Ἁγίας Κάρας καί ὁ ὁποῖος μέ σφρῖγος νεανικό, παρά τήν ἡλικία του, ἱερατεύει μέχρι σήμερα στόν Ἱερό Ναό Παναγίας Ἀλεξιωτίσσης Πατρῶν.
Ἐν συνεχεία, διά τῆς ὁδοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, ἡ ἱερά Λιτανεία κατέληξε στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ὃπου ἀνεπέμφθη δέησις καί ἒγινε ἡ ἀπόλυσις.
Ἡ συμμετοχή τοῦ Ναοῦ ἦτο συγκλονιστική, κυρίως τῶν νέων ἀνθρώπων, τῶν Μαθητῶν καί Φοιτητῶν, πού συνόδευσαν τήν Ἁγία Κάρα στήν Λιτανεία, τῶν Στρατιωτικῶν Σωμάτων, τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας, τῶν Ἐθελοντῶν, κ.λ.π.
Συμμετεῖχαν, οἱ Πολιτικές καί Στρατιωτικές καί τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας Ἀρχές, Ἐκπρόσωποι Ἀρχῶν καί Φορέων καί σύμπας σχεδόν ὁ Ἱερός Κλῆρος.
Στούς ἑορτασμούς συμμετεῖχαν προσκεκλημένοι τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίται:
Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας κ. Παντελεήμων
Σερβίων καί Κοζάνης κ. Παῦλος
Ἠλείας καί Ὡλένης κ. Ἀθανάσιος
Μάνης κ. Χρυσόστομος
Κινσάσας κ. Θεοδόσιος
Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἱερώνυμος
Καί οἱ Θεοφιλέστατοι Ἐπίσκοποι:
Ἀμφιπόλεως κ. Χριστοφόρος
καί Κερνίτσης κ. Χρύσανθος.
Ὃλους τούς εὐχαρίστησε εὐγνωμόνως ὁ Σεβασμιώτατος καί εὐχήθηκε τά δέοντα.
29/9/24
Λαμπρός ὁ Ἑσπερινός τῆς Ἑορτῆς τῆς Ἐπανακομιδῆς τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, στήν Πάτρα
Τό Σάββατο 28.9.2024, ἂρχισαν οἱ λαμπρές λατρευτικές Ἐκδηλώσεις, στήν πόλη τῶν Πατρῶν, πρός τιμήν τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου ἐπί τῇ ἐξηκοστῇ ἐπετείῳ, ἀπό τῆς Ἐπανακομιδῆς τῆς Τιμίας Κάρας του, ἀπό τήν Ρώμη στήν Πάτρα (26.9.1964).
Τό πρωί τοῦ Σαββάτου ἐλιτανεύθη ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου ἡ πανσεβάσμια Κάρα του καί ἐτοποθετήθη στό μέσον τοῦ Ναοῦ πρός προσκύνησιν ὑπό τοῦ εὐσεβοῦς Λαοῦ.
• Τό ἀπόγευμα τῆς ἰδίας ἡμέρας, ἐτελέσθη ὁ Μέγας Πανηγυρικός Πολυαρχιερατικός Ἑσπερινός , χοροστατοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἀμφιπόλεως κ. Χριστοφόρου.
Συνεχοροστάτησαν οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίται:
Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας, κ. Παντελεήμων,
Σερβίων καί Κοζάνης, κ. Παῦλος
Μάνης, κ. Χρυσόστομος
Kινσάσας, κ. Θεοδόσιος,
Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας, κ. Ἱερώνυμος
ὁ οἰκεῖος Μητροπολίτης, Πατρῶν κ. κ. Χρυσόστομος καί ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος.
Τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, ὑπεδέχθη καί προσεφώνησε ἐν ἀγάπῃ καί εὐχαριστίαις πολλαῖς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος εὐχήθηκε πρός ὃλους τά δέοντα.
Τόν θεῖον λόγον ἐκήρυξε μέ θεολογικό βάθος καί γλαφυρότητα, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μάνης, κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος διέπρεψε ὡς Ἱεροκήρυξ τοῦ Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς Πρωτευούσης τῆς Ἑλλάδος, πρό τῆς ἐκλογῆς του καί χειροτονίας, ὡς Μητροπολίτου τῆς ἱστορικῆς Μητροπόλεως Μάνης.
.JPG)
26/9/24
Τὰ παιδιὰ ἀπροστάτευτα στὸ Διαδίκτυο
Μία μεγάλη ἔρευνα (ἐρωτηματολόγιο) ἀπευθυνόμενη σὲ 4.400 ἐκπαιδευτικοὺς τῆς πρωτοβάθμιας καὶ δευτεροβάθμιας ἐκπαιδεύσεως ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα διενεργήθηκε κατὰ τὸ 2023 ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Κέντρο Ἀσφαλοῦς Διαδικτύου τοῦ Ἱδρύματος Τεχνολογίας καὶ Ἔρευνας μὲ θέμα τὴ σχέση τῶν μαθητῶν τους μὲ τὸ Διαδίκτυο. Ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «Καθημερινὴ» μεταφέρουμε ὁρισμένες καίριες διαπιστώσεις:
«Ἡ ὑπερχρήση τοῦ Διαδικτύου ἀπὸ τὰ παιδιά (…) εἶναι τὸ πιὸ συχνὸ πρόβλημα ποὺ διακρίνουν οἱ ἐκπαιδευτικοὶ γιὰ τοὺς μαθητές τους, καὶ στὴν ἔντασή του ἔχει συμβάλει ἡ πανδημία. Βέβαια τὸ Διαδίκτυο ἐγκυμονεῖ κινδύνους γιὰ τοὺς ἀνηλίκους οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν καὶ τὴν ἀπαραίτητη βοήθεια. Οἱ ἐκπαιδευτικοὶ δυσκολεύονται νὰ διαχειριστοῦν δύσκολες καταστάσεις στὶς ὁποῖες ἐμπλέκονται οἱ μαθητές, ὅπως εἶναι ἡ διαδικτυακὴ σεξουαλικὴ παρενόχληση/ἀποπλάνηση, ἡ κακοποίηση, ἡ ὑπερβολικὴ ἐνασχόληση καὶ ὁ διαδικτυακὸς ἐκφοβισμός. Οἱ γονεῖς ἐπίσης βλέπουν τὸ Διαδίκτυο σὰν κάτι ξένο καὶ ἔτσι δὲν ξέρουν πῶς νὰ βοηθήσουν τὰ παιδιά τους γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν τοὺς διαδικτυακοὺς κινδύνους, ἐνῶ ἡ πλειονότητα τῶν γονιῶν δὲν μποροῦν νὰ βάλουν ὅρια στὰ παιδιὰ ὡς πρὸς τὴ χρήση τῶν κινητῶν τηλεφώνων καὶ τῶν ταμπλετῶν καὶ κατ᾿ ἐπέκταση τοῦ Ἴντερνετ. (…)
Σύμφωνα μὲ τὴν ἔρευνα, στὴν ἐρώτηση ποιά εἶναι τὰ πιὸ συχνὰ προβλήματα ποὺ συναντοῦν σὲ σχέση μὲ τὸ Διαδίκτυο καὶ τὰ παιδιά, τὸ 68% τῶν ἐκπαιδευτικῶν ἀπάντησε ἡ ὑπερβολικὴ ἐνασχόληση, τὸ 59% ἡ ἔλλειψη ὁρίων ἀπὸ τοὺς γονεῖς καὶ τὸ 50% ἡ ἔλλειψη ἐπίβλεψης ἀπὸ αὐτούς (…).
Ὅπως ἐπισημαίνουν τὰ στελέχη τοῦ Ἑλληνικοῦ Κέντρου Ἀσφαλοῦς Διαδικτύου, οἱ ἐκπαιδευτικοὶ χρειάζονται στήριξη, ἀκόμα περισσότερη ἐνημέρωση καὶ ἐπιμόρφωση, καθὼς ἡ τεχνολογία ἐξελίσσεται ραγδαῖα καὶ ὁ ρόλος τους εἶναι καταλυτικὸς στὴν ἐκπαίδευση τῶν παιδιῶν στὴν ὀρθὴ χρήση τοῦ Διαδικτύου».
Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς εἶναι προφανέστατη ἡ ἀνάγκη νὰ συνειδητοποιήσουν καὶ οἱ γονεῖς τὴν εὐθύνη ποὺ τοὺς ἀναλογεῖ γιὰ τὴν προστασία τῶν παιδιῶν τους ἀπὸ τοὺς φανεροὺς ἢ ἀφανεῖς κινδύνους τοῦ Διαδικτύου. Ποιός ὅμως θὰ ἀναλάβει τὴ σχετικὴ ἐνημέρωσή τους; Χρειάζεται προφανῶς συστράτευση ὅλων τῶν ὑγιῶν φορέων τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας μὲ ἐπικεφαλῆς τὴ μητέρα Ἐκκλησία μας, ἐὰν θέλουμε νὰ ἐλπίζουμε σὲ ἕνα καλύτερο μέλλον.
ΔΟΤΕΣ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ
Ξέρεις πῶς δημιουργεῖται τό αἷμα στό σῶμα μας;
Τά κύτταρα τοῦ αἵματος παράγονται ἀπό τόν ρευστό ἱστό πού βρίσκεται μέσα στά μεγάλα κόκκαλα τοῦ σκελετοῦ μας, τόν μυελό τῶν ὀστῶν.
Τί γίνεται ὅταν κάποιος ἀρρωσταίνει;
Κάθε τέσσερα λεπτά κάποιος ἄνθρωπος στόν κόσμο μαθαίνει ὅτι ἔχει καρκίνο τοῦ αἵματος, π.χ. λευχαιμία. Τότε ὁ μυελός τῶν ὀστῶν του σταματᾶ νά παράγει ὑγιή κύτταρα καί συνήθως παράγει προβληματικά, παθολογικά κύτταρα.
Τί μπορεῖ νά θεραπεύσει τή λευχαιμία;
Κάποιοι ἀπό αὐτούς τούς ἀσθενεῖς μποροῦν νά θεραπευτοῦν, ἄν πάρουμε κύτταρα μυελοῦ τῶν ὀστῶν ἀπό κάποιον ὑγιή δότη καί τά βάλουμε στόν ὀργανισμό τοῦ ἀσθενῆ, ὥστε νά παραγάγουν ξανά ὑγιή κύτταρα αἵματος, ἀφοῦ προηγουμένως ἔχουμε «σκοτώσει» τά παθολογικά κύτταρα. Ἡ διαδικασία αὐτή ὀνομάζεται μεταμόσχευση μυελοῦ τῶν ὀστῶν.
Μία πολύ σημαντική διαδικασία μέ τόσο ἁπλή λογική! Καί μία μεγάλη δυσκολία: γιά νά μεταμοσχευτεῖ ἕνας ἀσθενής, πρέπει νά βρεθεῖ συμβατός μέ αὐτόν δότης. Ἡ πιθανότητα νά βροῦμε δότη συμβατό μέ ἐμᾶς μέσα στήν οἰκογένειά μας εἶναι μόνο 3/10! Ὁπότε οἱ περισσότεροι ἀσθενεῖς ἀναζητοῦν δότη ἀπό τήν παγκόσμια τράπεζα ἐθελοντῶν δοτῶν μυελοῦ τῶν ὀστῶν. Τό τρίτο Σάββατο τοῦ Σεπτεμβρίου ἔχει καθιερωθεῖ ὡς Ἡμέρα Ἐθελοντῶν Δοτῶν μυελοῦ τῶν ὀστῶν.
Πῶς γράφεται κάποιος ἐθελοντής δότης μυελοῦ τῶν ὀστῶν;
Μπορεῖ νά γραφτεῖ ὅποιος εἶναι 18-45 ἐτῶν χωρίς σοβαρά θέματα ὐγείας, δίνοντας ἐλάχιστο αἷμα ἤ μέ εἰδική μπατονέτα σάλιου. Ἡ πιθανότητα κάποτε νά βρεθεῖ συμβατός μέ ἀσθενή εἶναι πολύ μικρή, περίπου ἀπό 1/20.000-1/1.000.000, ἀλλά σωτήρια!
Ἄν κάποιος βρεθεῖ συμβατός, ἡ συνήθης διαδικασία πού θά δώσει μυελό τῶν ὀστῶν εἶναι δίνοντας αἷμα, μία αἱμοδοσία μέ λίγο μεγαλύτερη διάρκεια. Καί σώζει μία ζωή!
Νά ξέρεις ὅτι μπορεῖ κανείς νά γραφτεῖ ἐθελοντής δότης σέ διάφορα κέντρα τῆς Ἑλλάδας, ἀκόμα καί ἀπό μακριά, καθώς καί σέ πολλές αἱμοδοσίες. Ἐνημερώσου[1] καί ζήτα πληροφορίες γιά τήν περιοχή σου!
Βοήθησε κι εσύ να κάνουμε τη λευχαιμία παρελθόν, χαρίζοντας λίγα κύτταρα και πολλή αγάπη!
Dr. Γιατρός
Περιοδικό «ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ», Σεπτέμβριος 2024
24/9/24
Ὁ ἅγιος Παπουλάκος
Στὶς 30 τοῦ περασμένου Αὐγούστου μὲ ἰδιαίτερη χαρὰ οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ πληροφορηθήκαμε τὴν ὁμόφωνη ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου νὰ ἀναγνωρισθεῖ καὶ ἐπισήμως ὁ ἀπὸ πολλῶν δεκαετιῶν τιμώμενος ἀπὸ τὸν λαὸ ὡς Ἅγιος, μοναχὸς Χριστοφόρος ὁ Παπουλάκος.
Ὁ Ἅγιος Χριστοφόρος (Παναγιωτόπουλος) γεννήθηκε στὸ χωριὸ Ἄρμπουνας τῶν Καλαβρύτων τὸ 1770. Ἐργαζόταν ὡς κρεοπώλης, ὅμως ἔπειτα ἀπὸ ἕνα θεϊκὸ σημεῖο παρέδωσε τὴν περιουσία του στὰ ἀδέρφια του, ἐγκατέλειψε τὴν κοσμικὴ ζωὴ καὶ ἔγινε μοναχὸς στὴ Μονὴ τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου, ὅπου Ἡγούμενος ἦταν ὁ περίφημος ἀρχιμανδρίτης Ἰγνάτιος Λαμπρόπουλος, ὁ ὁποῖος καὶ τὸν καθοδήγησε στὴ μοναχικὴ ζωή. Ἀργότερα ὁ Ἅγιος ἀσκήτεψε σὲ καλύβι κοντὰ στὸ χωριό του, ὅπου ἄρχισε τὴν ἀνέγερση Ἱερῆς Σκήτης στὸ ὄνομα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ἔμεινε σὲ ἀπομόνωση περίπου 20 χρόνια. Τότε ἔμαθε γραφὴ καὶ ἀνάγνωση.
Σὲ ἡλικία 80 ἐτῶν, βλέποντας τὴν τραγικὴ ἐγκατάλειψη τοῦ λαοῦ, πῆρε τὴν ἀπόφαση νὰ κηρύξει. Ἡ φήμη του διαδόθηκε γρήγορα· ἔτσι σὲ ὅποιο χωριὸ πήγαινε, οἱ ἄνθρωποι κρέμονταν ἀπὸ τὰ χείλη του. Κυρίως κήρυττε ἐναντίον τῆς μοιχείας καὶ τῆς κλοπῆς. Παρηγοροῦσε τὸν λαὸ καὶ τὸν παρακινοῦσε νὰ προσεύχεται. Τὰ πλήθη παντοῦ τοῦ ἐπιφύλασσαν ὑποδοχὴ Ἁγίου. Φιλοῦσαν τὸ χῶμα ποὺ πατοῦσε, ἔκοβαν κομμάτια ἀπὸ τὰ ράσα του καὶ τὰ ἔβαζαν στὰ εἰκονίσματα.
Ἦταν μιὰ ἐποχὴ κρίσιμη. Ἡ Ἑλλάδα μὲ τὸν τιτάνιο Ἀγώνα τοῦ 1821 εἶχε ἀπελευθερωθεῖ· ὅμως τὸ πρῶτο διάστημα τὴν κυβέρνηση ἀσκοῦσε ἡ Βαυαρικὴ Ἀντιβασιλεία, καθὼς ὁ ἐκλεγμένος βασιλιὰς Ὄθων ἦταν ἀνήλικος.
Τότε ἐπιχειρήθηκε ἀπὸ τὴν Προτεσταντικὴ Βαυαρικὴ ἐξουσία ἡ πλήρης ἀνατροπὴ τῶν παραδόσεων τοῦ λαοῦ, κυρίως μὲ τὴν πολεμικὴ πρὸς τὰ Μοναστήρια καὶ τὴ διδασκαλία στὰ Σχολεῖα τῶν ἀθεϊστικῶν ἀντιλήψεων τῆς Εὐρώπης.
Ὁ Ἅγιος ταράχθηκε. Ἔβλεπε νὰ καταστρέφονται τὰ θεμέλια τοῦ Ἔθνους, νὰ περιφρονοῦνται οἱ παραδόσεις καὶ τὰ ὁράματα τοῦ λαοῦ. Ἔτσι ξεκίνησε ἀγώνα ἐναντίον αὐτῶν τῶν ἀντιλήψεων καὶ ἐνεργειῶν, συνεργαζόμενος καὶ μὲ τὸν Κοσμᾶ Φλαμιάτο καὶ τὴ «Φιλορθόδοξο Ἑταιρεία». Πλέον τὸ κήρυγμά του ἀπέκτησε πολεμικὸ χαρακτήρα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ δίδασκε ὅτι «τὰ ἄθεα γράμματα θὰ καταστρέψουν τὸν τόπο». Ἔβλεπε τὸ μέλλον καὶ προφήτευε ὅτι θὰ ἔρθει καιρὸς ποὺ ὅλη ἡ Εὐρώπη θὰ ἑνοποιηθεῖ.
Τὸ κήρυγμά του ἐνόχλησε τὴν ἐξουσία. Συκοφαντήθηκε ὡς πράκτορας τῶν Ρώσων καὶ κυνηγήθηκε μὲ μανία. Ὅμως ὁ λαὸς τὸν φρουροῦσε καὶ τὰ στρατιωτικὰ ἀποσπάσματα δὲν μποροῦσαν νὰ τὸν συλλάβουν, ὅπως εἶχαν ἐντολή. Τελικὰ τὸν συνέλαβαν μὲ προδοσία. Δικάσθηκε καὶ ἀθωώθηκε. Ὅμως ἡ ὑποταγμένη στὴ Βαυαρικὴ ἐξουσία Σύνοδος τὸν καταδίκασε σὲ ἐξορία ἀρχικὰ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Προφήτου Ἠλιοὺ Θήρας τὸ 1854 καὶ κατόπιν στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παναχράντου στὴν Ἄνδρο.
Ἐκεῖ ὁ Ἅγιος ἔζησε μὲ προσευχὴ καὶ ἄσκηση, μαρτυροῦνται δὲ θαυμαστὰ γεγονότα κατὰ τὸν ἐγκλεισμό του στὰ ὑπόγεια τῆς Μονῆς, ὅπου τὸν φρουροῦσε ἕνας χωροφύλακας. Ἔπειτα ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια, στὶς 18 Ἰανουαρίου τοῦ 1861, παρέδωσε εἰρηνικὰ τὴν ψυχή του στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Οἱ πατέρες τῆς Μονῆς τὸν τίμησαν ὡς Ἅγιο.
Διώχθηκε, ἀδικήθηκε, περιφρονήθηκε, ἐξορίσθηκε. Ὅμως ὁ Ἅγιος ἔμεινε ἀσυμβίβαστος. Οἱ πιστοὶ τὸν δικαίωσαν. Τὸν τίμησαν ὡς Ἅγιο.
Ἡ ἐπίσημη κατάταξή του στὸ Ἁγιολόγιο ἦρθε στὴν πιὸ κατάλληλη ἐποχή, ὅπου στὴν πατρίδα μας ἡ παιδεία ἔχει κατακλυσθεῖ ἀπὸ ἀθεϊσμὸ καὶ ἀντιπαραδοσιακὲς ἀντιλήψεις. Ὅπως εἶχε προφητέψει, ἡ Εὐρώπη ἑνοποιήθηκε. Τώρα τὸ κήρυγμά του ὅτι «τὰ ἄθεα γράμματα θὰ καταστρέψουν τὸν τόπο» ἂς ἀντηχήσει μὲ δύναμη ἀφυπνιστικὴ πρὸς ὅλους!
22/9/24
Ματθαίος Ιγγλεζάκης: Ο αγιογράφος, διοικητής τμήματος Τροχαίας Χανίων που προάγει τέχνη...
«Η πίστη του ανθρώπου είναι ικανή να μετακινήσει βουνά. Ένας άνθρωπος που δεν πιστεύει σε αυτό που κάνει, δεν μπορεί να προχωρήσει. Άνθρωποι υπερνικούν καθημερινά δυσκολίες και αρρώστιες μέσα από την πίστη τους. Σε πολλές και δύσκολες υποθέσεις που έχω χειριστεί ως αστυνομικός ένιωσα αρκετές φορές τη βοήθεια να έρχεται, τη στιγμή που θεωρούσα ότι όλα ήταν χαμένα. Σίγουρα, αυτό μπορούν να το καταλάβουν μόνο όσοι έχουν βιώσει ανάλογες καταστάσεις. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν πιστεύει σε κάτι. Σέβομαι απόλυτα όλες τις απόψεις όταν η πίστη αυτή δεν στρέφεται κατά των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων και φυσικά κατά της ελευθερίας της έκφρασης»...
«Τα παιδιά χάνονται υπνωτισμένα στις οθόνες των κινητών τους και στο δαιδαλώδη κόσμο του διαδικτύου. Δυστυχώς, προσανατολίζονται και "θεοποιούν" ινδάλματα κενά και κούφια που προβάλλονται από όπου υπάρχει διάχυση εικόνων και πληροφοριών. Απομακρύνονται από τη φύση, ζουν σε ένα πλασματικό περιβάλλον. Ο άνθρωπος κατανοεί την ύπαρξη του Θεού μέσα από τη φύση. Όταν αποκόπτεται από τη φύση, αποκόπτεται δυστυχώς από την αναζήτηση του και την επαφή του με τον Θεό»...
Η ταπείνωση έχει μεγάλη δύναμη
Η ταπείνωση έχει μεγάλη δύναμη και διαλύει τον διάβολο.
Είναι το πιο δυνατό σοκ για τον διάβολο. Όπου υπάρχει ταπείνωση, δεν έχει θέσει ο διάβολος. Και όπου δεν υπάρχει διάβολος, επόμενο είναι να μην υπάρχουν πειρασμοί.
Μια φορά ένας ασκητής ζόρισε ένα ταγκαλάκι να πει το «Άγιος ο Θεός…»
Είπε το ταγκαλάκι «Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος», «ελέησον ημάς» δεν έλεγε.
Πες: «ελέησον ημάς»! Τίποτε! Αν το έλεγε, θα γινόταν Άγγελος. Όλα τα λέει το ταγκαλάκι, το «ελέησον ημάς» δεν το λέει, γιατί χρειάζεται ταπείνωση.
Το «ελέησον με» έχει ταπείνωση και δέχεται η ψυχή το μέγα έλεος του Θεού που ζητάει.
Ό,τι και να κάνουμε, ταπείνωση-αγάπη-αρχοντιά χρειάζεται. Τα πράγματα είναι απλά. Εμείς τα κάνουμε δύσκολα. Όσο μπορούμε να κάνουμε ό,τι είναι δύσκολο στο διάβολο και εύκολο στον άνθρωπο.
Η αγάπη και η ταπείνωση είναι δύσκολες στον διάβολο και εύκολες στον άνθρωπο. Και ένας φιλάσθενος που δεν μπορεί να κάνει άσκηση, μπορεί να νικήσει το διάβολο με την ταπείνωση.
Σε ένα λεπτό μέσα μπορεί ο άνθρωπος να γίνει Άγγελος ή ταγκαλάκι. Πώς; Με την ταπείνωση ή την υπερηφάνεια. Τί, μήπως χρειάσθηκαν ώρες για να γίνει ο Εωσφόρος από Άγγελος διάβολος;
Μέσα σε δευτερόλεπτα έγινε. Ο ευκολότερος τρόπος για να σωθούμε είναι η αγάπη και η ταπείνωση. Γι’ αυτό από την αγάπη και την ταπείνωση να αρχίσουμε και μετά να προχωρήσουμε στα άλλα.
Να εύχεσθε να δίνουμε συνέχεια χαρά στον Χριστό και στενοχώρια στο ταγκαλάκι, μια που του αρέσει η κόλαση και δεν θέλει να μετανοήσει.
(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου – Λόγοι Α΄ – Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο)
Ομιλία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Γεωργίου κατά την εκδήλωση στο Ηρώδειο
Ομιλία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Γεωργίου κατά την εκδήλωση για την Κύπρο στο Ηρώδειο
(Αθήνα, 18 Σεπτεμβρίου 2024)
Εξόχως θλιβερή για όλο τον Ελληνισμό η φετεινή χρονιά. Πενήντα χρόνια από τη βάρβαρη Τουρκική εισβολή στην Κύπρο και τη συνεχιζόμενη κατοχή του 37% του εδάφους της. Μισός αιώνας προσφυγιάς για το 1/3 του πληθυσμού και αβεβαιότητας για το σύνολο των Κυπρίων. Μισός αιώνας συνεχούς και έντονης προσπάθειας για αφανισμό των Ελληνικών και Χριστιανικών ιχνών μας από την κατεχόμενη γη μας.
Και δεν κάνω διάκριση στη θλίψη, δεν μπορεί να γίνει διάκριση μεταξύ Ελλαδιτών και Κυπρίων Ελλήνων. Η ψυχή ολόκληρου του Ελληνισμού συντρίβεται από την εθνική ταπείνωση. Τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια ελληνική η Κύπρος. Με μαρτύρια και ολοκαυτώματα, αίματα και εξανδραποδισμούς κράτησαν οι πρόγονοί μας αλώβητη την εθνική φυσιογνωμία της.
Η απερισκεψία και η εθνική μειοδοσία της Χούντας των Αθηνών και των λίγων Κυπρίων της ΕΟΚΑ Β΄, που διενήργησαν το προδοτικό πραξικόπημα, μαζί με την ολιγωρία τη δική μας, των πολλών, που δεν αντιταχθήκαμε όσο έπρεπε σ’ αυτούς, μας έφεραν στο χείλος της τουρκοποίησης.
Απόψε από την πρωτεύουσα της μητρός Πατρίδος, προς την οποίαν για 3 ½ χιλιετίες ήσαν στραμμένα τα βλέμματα των προγόνων μας, και τώρα τα δικά μας, με τη μεγαλειώδη αυτή εκδήλωση, καταδικάζοντας τη βάρβαρη εισβολή της Τουρκίας και τη συνεχιζόμενη κατοχή της πατρίδας μας, δηλώνουμε σε όλους, εχθρούς και φίλους, δικούς μας και ξένους, ότι όσα χρόνια και να περάσουν δεν ξεγράφουμε πατρίδες· ούτε και παραμένουμε στους θρήνους· δεν εξαντλούμαστε στην παθητική αναπόληση. Συντηρούμε το αγωνιστικό φρόνημα. Δεν ξεχνούμε και αγωνιζόμαστε. Ετοιμαζόμαστε για την απελευθέρωση.
Στην Π.Δ. το πεντηκοστό έτος, το έτος που επεσφράγιζε επτά εβδομάδες ετών, και που ονομαζόταν Ιωβηλαίο έτος, είχε μια μυστική, λυτρωτική, σημασία. Σ’ αυτό χαρίζονταν χρέη, ελευθερώνονταν δούλοι, τα ζώα ξεκουράζονταν, η γη αναπαυόταν. Ήταν προάγγελος της νέας, καινής εποχής και των συνθηκών που θα επικρατούσαν μετά την επικράτηση της βασιλείας του Θεού στη γη. Ήταν μήνυμα υπομονής και θάρρους. Παρότρυνση προς συνέχιση των προσπαθειών μέχρι το ξεπέρασμα κάθε δυσκολίας.
Κάτω από αυτό το πρίσμα αξιολογούμε και τη σημερινή εκδήλωση. Αλλιώς θα ονειρεύονταν οι πατέρες μας μιαν τέτοιαν εκδήλωση στο κέντρο του Ελληνισμού. Τα όνειρά τους, και τα όνειρά μας, θα ήταν να αναγγέλλαμε απ’ εδώ, με στεντόρεια τη φωνή, ότι «θρήνου ο καιρός πέπαυται» για την Κύπρο. Κι ότι πόθοι αιώνων εκπληρώθηκαν. Προσγειωνόμαστε, όμως, από τη θλιβερή πραγματικότητα. Μα, όσο δύσκολα και αν είναι τα πράγματα για μας, όσο και αν κουραστήκαμε, δεν χάνουμε το θάρρος μας. Το χρέος επιτάσσει να προγραμματίσουμε με σύνεση την παραπέρα πορεία μας. Να μην αποπροσανατολιστούμε. Όσα για αιώνες φυλάξαμε και κρατήσαμε, να μην τα εγκαταλείψουμε κάτω από οποιεσδήποτε πιέσεις ή συνθήκες.
.JPG)
Ο κουμπαράς της Νεκταρίας
Του Επισκόπου Κερνίτσης Χρυσάνθου –
Βοηθού Επισκόπου της Ι.Μ. Πατρών
Ματθ.19,14 «Ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν προς με, τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν».
Είθισται η νέα γενιά να γίνεται αποδέκτης πολλών επικριτικών σχολίων από τους μεγαλύτερους και ωριμότερους. Τα παιδιά συχνά κατηγορούνται για ανωριμότητα, για έλλειψη στόχων για το μέλλον, για οκνηρία.
Έρευνες και μελέτες, επιστημονικές αναλύσεις και θεωρίες αναζήτησαν και αναζητούν τον ιδανικό τρόπο διαπαιδαγώγησης, τη σωστή αγωγή για τα παιδιά ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στα σύγχρονα δεδομένα και στις προσδοκίες μας.
Δεν είναι λίγες όμως οι φορές στις οποίες μικρά παιδιά μας απέδειξαν με τον αυθορμητισμό τους και την αγνότητά τους ότι έχουμε να μάθουμε πολλά από αυτά. Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή της Νεκταρίας.
Η Νεκταρία είναι ένα κορίτσι δεκατριών ετών, μαθήτρια της δευτέρας τάξης του Γυμνασίου. Όπως συνηθίζουν πολλά παιδιά έτσι και η Νεκταρία είχε έναν κουμπαρά στον οποίο αποταμίευε τα χρήματά της.
Σε αντίθεση όμως με τα περισσότερα παιδιά, τα οποία αποταμιεύουν χρήματα με σκοπό να αγοράσουν διάφορα αγαθά με κριτήριο «το τερπνόν ή το χρήσιμον» η Νεκταρία αποφάσισε να αξιοποιήσει τα χρήματά της με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο: αποφάσισε να τα διαθέσει στην ανακαίνιση του Ιερού Ναού του Αγίου Νεκταρίου Πατρών!
Πόσα συναισθήματα και πόσες σκέψεις προκαλεί αυτή η πράξη! Πόση αγάπη μπορεί να κρύβει ένα μικρό παιδί στην ψυχή του!
Πόση πίστη! Πόση ανιδιοτέλεια! Σε ένα κόσμο στον οποίο κυριαρχεί ο ψυχρός υπολογισμός, η μεταξίωση των αξιών και στον οποίο τα δεδομένα της ζωής οικονομικοποιήθηκαν, σ’ ένα τέτοιο άγονο έδαφος πώς άνθισε ένα τέτοιο σπάνιο λουλούδι;
Πώς δυο μάτια βλέπουν καθαρά μέσα στον κουρνιαχτό που σηκώθηκε;
Στο μυαλό μου έρχονται στίχοι και ευαγγελικές περικοπές ατάκτως ερριμμένοι: «Οξειδώθηκα μες στην νοτιά των ανθρώπων», «Πάντα ανοιχτά παντ’ άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου», «μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία», «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ή γάρ τόν ένα μισήσει καί τόν έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται καί τού ετέρου καταφρονήσει. ου δύνασθε θεώ δουλεύειν καί μαμωνά», «ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία,οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν».
Τι είναι αυτό λοιπόν που πρέπει να διδαχθούμε από τα παιδιά; Τι σημαίνει να ξαναγίνουμε παιδιά; Πρόκειται για έναν εξόφθαλμο παλιμπαιδισμό; Φυσικά και όχι!
Γίνομαι ξανά παιδί δεν σημαίνει ότι νηπιάζω ως προς τον νου. Σημαίνει πως νηπιάζω ως προς την κακία!
Γίνομαι δηλαδή ταπεινός και ανυπόκριτος απαλλαγμένος από τον φθόνο και την κενοδοξία και αγνός στην καρδιά και στην σάρκα όπως τα μικρά παιδιά. Σημαίνει πως αγαπώ όπως τα παιδιά, πηγαία , βαθειά, με ανιδιοτέλεια, χωρίς όρια και όρους.
Όπως ακριβώς ένα μικρό παιδί που αγκαλιάζει σφιχτά τη μητέρα του που το μάλωσε, όπως ένα παιδί που ασπάζεται με θέρμη τις εικόνες των αγίων και που προσεύχεται με απλές λέξεις οι οποίες όμως βγαίνουν από την καρδιά του και όχι μόνο από το στόμα του.
Η Νεκταρία διδάσκει. Όχι με λόγια αλλά με έργα. Διδάσκει την αγάπη. Την αγάπη στον Θεό και στους Αγίους.
Την αγάπη στον Άγιο – προστάτη της, τον Άγιο Νεκτάριο, ακολουθώντας τα βήματά του στον δρόμο της πίστης και της προσφοράς.
Σε μια εποχή που αναζητούν όλοι τη χρυσή επένδυση και τον πλουτισμό, η Νεκταρία μας απέδειξε τη φτώχια μας. Αθόρυβα, ανώνυμα, ανιδιοτελώς!
19/9/24
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΡΟΣ ΛΑΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ.
Παιδιά μου εὐλογημένα,
Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, συμπληρώνονται ἐφέτος ἐξήντα χρόνια ἀπό την ἡμέρα πού ἐπανακομίσθη, στήν πόλη τῶν Πατρῶν, ἡ Τιμία Κάρα τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου ἀπό τήν Ρώμη, ὅπου εὑρίσκετο ἐπί πεντακόσια (500) καί πλέον ἔτη, μεταφερθεῖσα ἐκεῖ ἀπό τον Θωμᾶ Παλαιολόγο.
Ἒχουν περάσει ἀπό τήν μεγάλη, τήν φωτοφόρο καί περικλεῆ ἐκείνη ἡμέρα τῆς Ἐπανακομιδῆς τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ Πρωτοκλήτου, 60 ὁλόκληρα χρόνια (ἦταν τότε 26η Σεπτεμβρίου 1964)
Ἃπας, τότε, ὁ εὐσεβής καί φιλόθεος Πατραϊκός Λαός μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἀοίδιμο Προκάτοχό μας Μητροπολίτην Πατρῶν κυρόν Κωνσταντῖνον, τόν ἱερό Κλῆρο καί τούς ἐντιμοτάτους Ἂρχοντας τῆς Ἑλλάδος καί τούς τοπικούς, ὑπεδέχετο τόν χαριτόβρυτο, τόν μυρίπνοο καί ἀγγέλοις αἰδέσιμον θησαυρό.
Ὁ τοπικός τύπος τῆς ἐποχῆς, ἀλλά καί τά μέσα ἐνημερώσεως πανελλαδικά, μέ συγκινητικό τρόπο περιγράφουν τά γεγονότα καί μᾶς μεταφέρουν στίς μοναδικές καί συγκινητικές ἐκεῖνες σκηνές, οἱ ὁποῖες ἒλαβαν χώρα στήν Πλατεία Τριῶν Συμμάχων κατά τήν ὑποδοχή, ἀλλά καί κατά τήν λιτανεία, ὡς καί τίς ἂλλες λατρευτικές Ἐκδηλώσεις, οἱ ὁποῖες πραγματοποιήθηκαν στόν παλαιό, τότε, Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.
Ἂς εἶναι εὐλογημένον καί δεδοξασμένον τό Ὂνομα τοῦ Κυρίου μαςγιά τήν μεγάλη δωρεά Του, ὣστε νά κατέχωμε καί πάλι τήν ἱερά Κεφαλή τοῦ ἱερωτάτου Ἀποστόλου, τοῦ μεγάλου διδασκάλου καί πνευματικοῦ μας Πατρός, τοῦ ἱδρυτοῦ καί προστάτου τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καί Ἐφόρου τῆς Ἀποστολικῆς πόλεως καί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς Πατρῶν.
Ἀδελφοί μου, ὃ,τι εἶναι ἡ Πάτρα, ὃ,τι ἒχει, ὃποια πρόοδο καί ἂν ἐσημείωσε μέσα στόν χρόνο καί στήν ἱστορία, ὃποια δόξα καί κλέος καί ἂν ἐπέτυχε καί ἀπήλαυσε, τά χρωστάει στόν Ἃγιον ἒνδοξον Ἀπόστολον Ἀνδρέα, τόν Πρωτόκλητο.
Ἡ Πάτρα ἒχει ταυτιστεῖ μέ τόν Πρωταπόστολο τοῦ Θεοῦ. Τό ὂνομα τοῦ Πρωτοκλήτου τῆς προσέδωσε τόν μοναδικό, ξεχωριστό, ἱερώτατο καί τιμητικότατο τίτλο «Ἀποστολική»,μέ τόν ὁποῖον εἶναι γνωστή πλέον σέ ὃλο τόν κόσμο. Αὐτή εἶναι ἡ ταυτότητά μας, αὐτό εἶναι τό καύχημά μας, τό σέμνωμα καί ἡ ἐν Κυρίῳ δόξα μας.
ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
Η Διδαχή των δώδεκα Αποστόλων και η Προς Διόγνητον επιστολή. Δυο κείμενα που αποπνέουν τον παλμό και το ήθος της ζωής της πρώτης Εκκλησίας. Δυο κείμενα που δεν παρέχουν απλώς μαρτυρίες για τη ζωή της αρχαίας Εκκλησίας αλλά, πολύ περισσότερο, μαρτυρούν την αγιότητά της· τους στόχους και τις προοπτικές της· την εμπειρία και τις πρακτικές της. Δυο κείμενα οδοδείκτες για την επιστροφή του καθενός μας στα βήματα των πρώτων χριστιανών.
Απόδοση στη Νεοελληνική: Χριστιανική Φοιτητική Δράση
Σελίδες: 120
Εκδόσεις ΕΑΡ
18/9/24
Νεμάνια Μάιντοβ: Σάλος με τον πρωταθλητή Ευρώπης στο τζούντο - Τιμωρήθηκε γιατί έκανε τον σταυρό του
Στην τεράστια καριέρα του στο τζούντο, ο Νεμάνια Μάιντοβ, μετρά 7 μετάλλια σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα κι άλλα τρία σε παγκόσμια.
Αυτό που έλειπε από τη συλλογή του ήταν το Ολυμπιακό μετάλλιο και του το στέρησε στο Παρίσι ο γίγαντας Θόδωρης Τσελίδης ο οποίος τον απέκλεισε στη φάση των 16. Ο Σέρβος τζουντόκα ήταν το μεγάλο φαβορί για το χρυσό κι ο αποκλεισμός του πέρα από τη επιβεβαίωση της αξίας του Έλληνα αθλητή ήταν ένα σοκ για τον ιδιο και τους συμπατριώτες του...
Ωστόσο σχεδόν ένα μήνα μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων το σοκ έγινε ακόμη μεγαλύτερο για τον 28χρονο αθλητή ο οποίος ενημερώθηκε από τη Διεθνή Ομοσπονδία Τζούντο ότι τιμωρείται με πεντάμηνο αποκλεισμό από κάθε δραστηριότητα (αγώνες, προπονητικά καμπ, προετοιμασία) γιατί έκανε τον σταυρό του, πριν και μετά το τέλος του αγώνα με τον Τσελίδη στο Παρίσι, με την δικαιολόγηση της παραβίασης του αγωνιστικού πρωτοκόλλου που αφορά την επίδειξη θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Αναλυτικά στο ποστάρισμα του ο Μάιντοβ αναφέρει:
«Πριν από 15 ημέρες, έλαβα ειδοποίηση ότι έχω τιμωρηθεί με αποκλεισμό 5 μηνών από τη Διεθνή Ομοσπονδία Τζούντο (IJF) λόγω παραβίασης των θρησκευτικών τους κωδίκων. Συγκεκριμένα, για το ότι έκανα το σταυρό μου κατά την είσοδό μου στον αγώνα στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Μου απαγορεύτηκε η συμμετοχή σε όλα τα τουρνουά, τα καμπ και τις προετοιμασίες.
Η αλήθεια είναι πως, στην απολογητική επιστολή προς την πειθαρχική επιτροπή, δεν ήθελα να ζητήσω συγγνώμη για το ότι έκανα το σταυρό μου και δήλωσα ότι δεν το έκανα, ούτε θα το κάνω ποτέ, παρόλο που δεν γνώριζα πόσο μεγάλη θα μπορούσε να είναι η τιμωρία.
Ο Θεός μου έδωσε τα πάντα, τόσο στην προσωπική μου ζωή όσο και στην καριέρα μου, και για εμένα είναι το νούμερο ένα, και είμαι περήφανος γι' αυτό. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Πάντα θα τον δοξάζω και θα τον ευχαριστώ.
Τίποτα καινούργιο για μένα προσωπικά, απλά μια νέα σελίδα στην καριέρα μου και μια νέα εμπειρία ζωής. Λυπάμαι όμως που ένα τόσο όμορφο και δύσκολο άθλημα όπως το τζούντο έχει καταντήσει έτσι.
Ο Θεός μου χάρισε μια σπουδαία καριέρα, με 7 ευρωπαϊκά και 3 παγκόσμια μετάλλια. Όταν ξεκινούσα, ονειρευόμουν να κερδίσω έστω ένα από αυτά τα μεγάλα μετάλλια και να κάνω περήφανους τον εαυτό μου και την οικογένειά μου, η οποία θυσίασε τα πάντα για την καριέρα μου. Μου έδωσαν τόσα πολλά, χρεώθηκαν για να φτάσω εδώ και δεν μπορώ απλά να σκύψω το κεφάλι σε μια τέτοια απαίτηση.
Θα ξεκουραστώ μέχρι να λήξει η τιμωρία μου και μετά θα επιστρέψω με τη βοήθεια του Κυρίου μας για μια νέα αρχή και νέες νίκες. Σας αγαπώ όλους, Νεμάνια Μάιντοβ».
ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Κατασκήνωση Κοριτσιών στο Πυργάκι 26/7-6/8/2024 (video)
Λίγες μέρες πριν ξεκινήσουν οι ομάδες του χειμώνα σάς παρουσιάζουμε ένα υπέροχο βίντεο που ετοίμασαν οι υπεύθυνοι της κατασκήνωσης από την φετινή περίοδο των κοριτσιών στην «Χαρούμενη Πολιτεία» με Γενικό Σύνθημα «ΑΓΓΕΛΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ»
16/9/24
Πατρῶν Χρυσόστομος: «Δέν ἒχομε χαμένες, ἀλλά ἀλησμόνητες Πατρίδες».
Σέ κλῖμα βαθειᾶς συγκίνησης, τιμήθηκε στήν Ἀποστολική πόλη τῶν Πατρῶν, ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων τῆς Μικρασίας, Κληρικῶν καί Λαϊκῶν, μέ πρῶτον τόν Ἃγιο Ἐθνοϊερομάρτυρα Χρυσόστομο, Μητροπολίτη Σμύρνης.
Ἐπίσης ἐτελέσθησαν τά ἱερά μνημόσυνα τῶν φρικτῷ θανάτῳ τελειωθέντων Ἑλλήνων τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς, ἀπό τίς ὀρδές τῶν βαρβάρων Τούρκων, τοῦ Νουρεντίν Πασᾶ καί τῶν Τσετῶν, πού ἐφόνευσαν, κατέστρεψαν, παρέδωσαν στό πῦρ καί ἀφάνησαν πολιτισμό αἰώνων.
Τῆς Θείας Λειτουργίας καί τῶν ἱερῶν Μνημοσύνων πού ἐτελέσθησαν στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Φωτεινῆς, στά Προσφυγικά τῶν Πατρῶν, προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος μέ ἓνα λόγο συγκλονιστικό καί συγκινητικό, ἀνεφέρθη στήν Μικρασιατική καταστροφή, στήν μεγαλύτερη συμφορά γιά τό Γένος μας μετά τήν ἃλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τό 1453.
Μέσα ἀπό ἱστορικές μαρτυρίες, ὁ Μητροπολίτης παρουσίασε τά γεγονότα, τά μαρτύρια, Κληρικῶν καί Λαϊκῶν, τήν ὀδύνη, τήν καταστροφή, τίς δηώσεις καί τούς βιασμούς, τήν μανία καί βαρβαρότητα τῶν Τούρκων, ἀπέναντι στά ἱερά καί τά ὃσια τοῦ Γένους μας, στήν ἱστορία μας, στίς προγονικές μας ἑστίες. Μίλησε γιά τήν φρίκη τοῦ Μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης καί τῶν ἂλλων Ἱεραρχῶν καί λοιπῶν Κληρικῶν καί γιά τίς ταλαιπωρίες τῶν, σχεδόν 2.000.000 προσφύγων, πού ἒφθασαν ἐξουθενωμένοι στήν Μητροπολιτική Ἑλλάδα.
Ἰδιαιτέρως ἀνεφέρθη στούς Πρόσφυγες πού ἒφθασαν στήν Πάτρα, περίπου 7.000, σέ μιά πόλη τότε τῶν 50.000 κατοίκων. Στίς δυσκολίες, στή φτώχεια, στήν ἀνέχεια, στίς ἀρρώστιες, στό θανατικό, στό κοινό φέρετρο πού μετέφεραν τούς κεκοιμημένους, στήν ἀνέγερση τοῦ περικαλλοῦς Ναοῦ τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς, στόν ἀγῶνα τους γιά ἐπιβίωση καί στήν βαθειά τους πίστη στό Θεό.
Συγκίνησε ὁ Ἱεράρχης, ὃταν ἀναφέρθηκε στόν πρόσφυγα Ἱερέα τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σμύρνης, π. Κωνσταντῖνο Ἀλεξίου, πού μετέφερε στήν Πάτρα τόν Σταυρό εὐλογίας, τοῦ Ἐθνοϊερομάρτυρος Χρυσοστόμου, μέ τόν ὁποῖο εὐλογεῖ ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν, ὃταν λειτουργῇ στόν Ναό τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῶν Πατρῶν. Ἐπίσης ἐμνήσθη καί τοῦ Διακόνου Βασιλείου Μασσέλου, χειροτονημένοι καί οἱ δύο ἀπό τόν Ἃγιο Χρυσόστομο Σμύρνης, πού ἒφθασε ὡς πρόσφυγας στήν Πάτρα καί ἀργότερα χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος.
Ἐνεθυμήθη καί ἐμνημόνευσε τήν ἀοίδιμη Φιλιώ Μανάρα, πού ἒφθασε κατατρεγμένη προσφυγοπούλα στήν Πάτρα, κρατώντας στόν κόρφο της, τήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Σμυρνιᾶς, ὃπως τήν λένε οἱ Πατρινοί, τήν ὁποία ἒσωσε, πέφτοντας μέσα στήν φλεγόμενη Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς στήν αἱματοποτισμένη Σμύρνη. Ἡ Εἰκόνα φυλάσσεται ἐντός τοῦ Ἁγίου Βήματος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς, Πατρῶν.
Ἰδιαιτέραν μνείαν ἒκαμε στήν μεγάλη μορφή τοῦ Ὁσίου καί Θεοφόρου Πατρός ἡμῶν, Γερβασίου, τοῦ ἐν Πάτραις, ἐσχάτως καταταγέντος εἰς τάς δέλτους τῶν Ἁγίων, ὁ ὁποῖος ἐστάθη ὁ στοργικός πατέρας καί προστάτης τῶν Προσφύγων, ἀλλά καί γενικώτερα στήν ὃλη προσφορά τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως τῶν Πατρῶν, τότε, πού ἒδωσε στέγη καί γῆ (ἐκτάσεις τῆς Μονῆς Γηροκομείου) γιά νά ζήσουν οἱ Πρόσφυγες.
Συγκλόνισε ἡ ἀληθινή ἱστορία μέ τόν πρόσφυγα παπποῦ, πού πρίν ξεψυχήσει, ἒδωσε τό βαρύ κλειδί τῆς πόρτας τοῦ σπιτιοῦ του στή Σμύρνη, λέγοντας στά παιδιά του, νά τό φυλάξουν σάν πολύτιμο θησαυρό, ὣστε ὃταν ἒλθῃ ἡ ὧρα νά ξεκλειδώσουν τήν πόρτα τῆς πατρογονικῆς Ἑστίας στήν ἀλησμόνητη Πατρίδα τους.
Ὁ Σεβασμιώτατος, ἒδωσε βαθειά ἒμφαση στό γεγονός, λέγοντας, ὃτι πρέπει νά κρατήσωμε γερά τά βαρειά χρυσά καί ἀσημένια τῆς ἂσβεστης μνήμης κλειδιά, νά μή λησμονοῦμε ποτέ, ὃτι ἐκεῖ στήν καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή, παντοῦ ἀκοῦς φωνές Ἑλλήνων, πατήματα Ρωμηῶν. Ἐκεῖ καίει ἂσβεστο τῆς πίστεως τό καντήλι, γιατί τό κρατᾶνε ἐκεῖνοι πού ἒσπειραν μέ τά ἱερά κόκκαλά τους τήν ἁγιασμένη γῆ καί τήν πότισαν μέ τό ἃγιό τους αἷμα.
Τέλος, ἒκανε λόγο γιά τήν προσπάθεια πού κατεβλήθη τά τελευταῖα χρόνια καί καταβάλλεται, νά παραχαραχθῇ ἡ ἱστορία μας καί νά ἀλλοιωθοῦν τά γεγονότα, ἐνῶ οἱ γείτονές μας, ἑτοιμάζουν βιβλία καί ντοκυμαντέρ, γιά νά διαστρεβλώσουν τήν ἀλήθεια, γράφοντάς την κατά τόν δικό τους ψευδέστατο τρόπο.
Νά ἀναλάβωμε τίς εὐθύνες μας, εἶπε ὁ Ἱεράρχης, ἒναντι τοῦ παρελθόντος, τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος.
Μετά τήν Θεία Λειτουργία, ἐσχηματίσθη λιτανευτική πομπή μέ τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Σμυρνιᾶς καί ἐκείνη τῶν Ἁγίων τῆς Μικρασίας, ἡ ὁποία ἒφθασε στήν Πλατεία Ἐλευθερίας, ὃπου ἀνεπέμφθη δέησις ἐνώπιον τοῦ ἀνδριάντος τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης καί κατετέθησαν στέφανοι, ἀπό τόν Μητροπολίτη καί τούς Πολιτικούς καί Στρατιωτικούς Ἂρχοντας καί τούς ἂλλους Ἐκπροσώπους Ἀρχῶν καί Φορέων.
Τόσον στήν Θεία Λειτουργία, ὃσον καί στήν Λιτανεία, συμμετεῖχαν τμήματα μέ παραδοσιακές στολές ἀπό τούς Προσφυγικούς καί ἂλλους Συλλόγους τῆς Πάτρας.
Τήν πομπή συνόδευσε ἡ μπάντα τοῦ Δήμου Πατρέων, ἐνῶ τιμές ἀπέδωσε τμῆμα στρατιωτῶν ἀπό τό ΚΕΤΧ Πατρῶν.
15/9/24
Γιὰ τὴν ἱερότητα τῆς οἰκογένειας
Αἰσιόδοξα μηνύματα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας δημοσιεύθηκαν πρόσφατα σὲ ἱστοσελίδα μὲ ἐκκλησιαστικὲς εἰδήσεις.
Συγκεκριμένα, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μολδαβίας κ. Θεοφάνης ὑπογράμμισε ὅτι ἡ οἰκογένεια εἶναι «μιὰ ἱερὴ καὶ εὐλογημένη πραγματικότητα». Μεταξὺ ἄλλων τόνισε: «Ἡ οἰκογένεια εἶναι τὸ πιὸ ἀγαπημένο μέρος καὶ τὸ μέρος ποὺ δέχεται τὶς περισσότερες ἐπιθέσεις. Ἡ οἰκογένεια εἶναι τὸ πιὸ ἀγαπημένο μέρος, γιατὶ ἐκεῖ ὁ ἄνθρωπος βρίσκει τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη, τὴν ἀληθινὴ χαρά, τὴν ἀληθινὴ ἐλευθερία καὶ τὴν εἰρήνη. Ἡ οἰκογένεια εἶναι τὸ μέρος ποὺ δέχεται τὴ μεγαλύτερη ἐπίθεση, γιατὶ οἱ ἐχθροὶ τῆς οἰκογένειας δὲν ἀγαποῦν τὴ ζωή, τὴν πίστη καὶ τὴν ἐπιβίωση τοῦ ἔθνους». Στὴ συνέχεια δήλωσε: «Στὶς 8 Σεπτεμβρίου, στὴ μεγάλη γιορτὴ τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου, ἡ ἱερὰ Μητρόπολη Μολδαβίας καὶ Μπουκοβίνης διοργανώνει στὸ Ἰάσιο τὸ Φεστιβὰλ γιὰ τὴν οἰκογένεια, ἀφιερωμένο φέτος εἰδικὰ στὶς πολύτεκνες οἰκογένειες» («orthodoxianewsagency.gr» 2-9-2024).
Ἐξάλλου ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρουμανίας κ. Δανιήλ, σὲ ἐμπνευσμένο μήνυμά του γιὰ τὴν ἔναρξη τοῦ σχολικοῦ ἔτους 2024-25, προτρέπει γονεῖς καὶ ἐκπαιδευτικοὺς «νὰ ἐκτιμήσουν καὶ νὰ καλλιεργήσουν τὴ χριστιανικὴ ἀγωγὴ στὴν οἰκογένεια, τὴν ἐκκλησία καὶ τὸ σχολεῖο». Ἰδιαιτέρως ὑπογράμμισε τὰ ἑξῆς: «Ἡ χριστιανικὴ ἀγωγὴ πραγματοποιεῖται στὸν οἰκογενειακό, ἐκκλησιαστικὸ καὶ σχολικὸ χῶρο. Ἡ μετάδοση τῆς διδασκαλίας τῆς πίστης στὴν οἰκογένεια διευκολύνεται ἰδιαίτερα ἀπὸ τὸν τρόπο ζωῆς τῶν γονέων καὶ τῶν παππούδων, καὶ στὴν ἐκκλησία καὶ στὸ σχολεῖο ἀπὸ τὴν ὑπομονή, τὴ σοφία καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ μαθητῆ καὶ τοῦ δασκάλου τῶν Θρησκευτικῶν. (…) Ἑπομένως ἡ χριστιανικὴ ἀγωγή ποὺ γίνεται στὴν ἐκκλησία καὶ στὸ σχολεῖο εἶναι ἀπαραίτητη γιὰ τὴν καλὴ συνύπαρξη στὴν οἰκογένεια καὶ τὴν κοινωνία» («orthodoxianewsagency.gr» 5-9-2024).
Οἱ διαπιστώσεις αὐτὲς ποὺ γίνονται ἀπὸ διακεκριμένους Ἱεράρχες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἀσφαλῶς δημιουργοῦν μιὰ ζωντανὴ ἐλπίδα στὶς ψυχὲς τῶν Ὀρθόδοξων Χριστιανῶν. Διότι τὰ τελευταῖα χρόνια οἱ ὅπου γῆς Ὀρθόδοξοι, μέσα σὲ ἀντίξοες συνθῆκες, δέχονται ἐπιθέσεις δαιμονικές, ποὺ ἔχουν ὡς κύριο στόχο τους νὰ πλήξουν τὴν παραδοσιακὴ οἰκογένεια. Ἰδιαίτερα οἱ Ἕλληνες οἰκογενειάρχες εἶναι ἀνάγκη νὰ συσπειρωθοῦν καὶ νὰ ἀντιδροῦν μεθοδικά, ὥστε νὰ μὴν ἁλωθεῖ τὸ προπύργιο τῆς ἑλληνορθόδοξης οἰκογένειας ἀπὸ τὶς ἐπίμονες διαλυτικὲς προσπάθειες τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους.
Ἐκπαιδεύοντας τό… ἐγὼ - «Κ.Π.»
Οἱ ἄνθρωποι δὲν ξεχνοῦμε τὴν καλή μας δασκάλα ἀπὸ τὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο. Δὲν μᾶς μάθαινε μόνο γράμματα, δὲν μᾶς ἤθελε μόνο σωστοὺς ἀνθρώπους ἀλλὰ μᾶς ἀγαποῦσε ἀληθινά. Γέμιζε μὲ τὴν ἀγάπη της τὶς παιδικές μας καρδιές. Σωτήριο φάρμακο νὰ στεριώνουν οἱ μαθητὲς στὴν ἀγάπη. Θεμέλιο ζωῆς ἡ ἀγάπη.
- Παιδιά μου, σήμερα θὰ μάθουμε πῶς νὰ διορθώσουμε ἕνα λαθάκι. Τώρα φαίνεται μικρό. Ἂν τὸ ἀμελήσουμε, θὰ μεγαλώσει, θὰ ριζώσει γερά, θὰ γίνει κακό. Αὐτὸ τὸ λάθος τὸ κάνουν καὶ οἱ μεγάλοι καὶ οἱ ἐπίσημοι ἀκόμη, ἀπὸ ἄγνοια ἢ ἀπὸ συνήθεια. Ἐμεῖς θὰ ἀγωνιστοῦμε μαζί, μὲ προσοχὴ καὶ ἐπιμέλεια νὰ τὸ διορθώσουμε. Λοιπόν, στὴ ζωὴ ἀλλὰ καὶ στὸ Σχολεῖο λειτουργοῦμε καὶ ὡς ὁμάδα. Ὄχι μόνο ἀτομικά, ἕνας – ἕνας ἀλλὰ καὶ ὁμαδικά.
Στὸν λόγο μας, ἄπειρες φορές, χρησιμοποιοῦμε τὴν προσωπικὴ ἀντωνυμία, ΕΓΩ, μὲ διάφορους τρόπους: Ἐγὼ τὸ εἶπα πρῶτος! Ἐγὼ μόνο τὸ ἤξερα! Ἐγὼ τὸ ἔφτιαξα ἐκεῖνο! Ἐγὼ πῆγα διακοπές! Ἐγώ, ἐγώ, ἐγώ… Μεγάλη ἔμφαση καὶ προβολὴ στὸ ἐγώ. Ἄλλοτε μὲ ἐνθουσιασμό, μὲ αὐθορμητισμό και ἄλλοτε μὲ καμάρι, μὲ ἐπίδειξη, μὲ ἐγωϊσμό…
Τοῦτο τὸ ΕΓΩ τὸ λέμε εὔκολα γιὰ νὰ ξεχωρίσουμε τὸν ἑαυτό μας ἀπὸ τοὺς ἄλλους, γιὰ νὰ προβάλλουμε τὸν ἑαυτό μας, γιὰ νὰ μειώσουμε τοὺς ἄλλους συνανθρώπους μας, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα. Ἔτσι σιγὰ-σιγὰ τὸ δυναμώνουμε τόσο πολὺ ποὺ γίνεται ἐγωισμὸς καὶ ἐμεῖς ἐγωιστές. Μεγάλο ἐλάττωμα, τὸ μεγαλύτερο, πηγὴ πολλῶν κακῶν, μᾶς κακοχαρακτηρίζει καὶ δημιουργεῖ τόσα προβλήματα. Πῶς να το χρησιμοποιοῦμε σωστά;
Α. Προσοχὴ στὸ καλό:
- Ποιὸς καθάρισε τὴν αὐλή; Ποιὸς τακτοποίησε τὴν τάξη; Ποιὸς πρόσεχε τὰ μικρά;
- Ὁ Γιάννης, ἡ Παυλίνα, ὁ Κωστής, ἡ Λένα, ὁ ἀδελφός μου καὶ ΕΓΩ! Στὸ καλὸ ποὺ κάνουμε πρῶτα ἀναφέρονται οἱ ἄλλοι, τελευταῖα τὸ Ἐγώ. Δίνουμε χαρά, τιμὴ στοὺς ἄλλους. Ταπεινὰ τὸ ἐγώ. «Ρίχτο στὸ γιαλό».
Β. Προσοχὴ στὸ κακό:
- Ποιὸς ἔσπασε τὸ τζάμι; Ποιὸς ἔσχισε τὸν χάρτη; Ποιὸς λέρωσε τὸ τραπέζι;
- ΕΓΩ καὶ ὁ Γιάννης, ἡ Παυλίνα, ὁ Κωστής, ἡ Λένα, ὁ ἀδελφός μου… Πρῶτα τὸ ἐγώ. Στὸ κακὸ ποὺ κάνουμε, κατὰ λάθος ἀπὸ ἀπροσεξία, ἀναφέρουμε πρῶτα τὸ ἐγώ. Ἀναλαμβάνουμε γενναῖα τὴν εὐθύνη, καλύπτουμε κάπως τοὺς ὑπόλοιπους, μὲ ἀγάπη. Καὶ ἂς ἔφταιξες λιγότερο ἐσὺ ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Δὲν πειράζει….
Γ. Προσοχὴ στοὺς μεγάλους:
- Ποιοὶ ἦταν στὶς διακοπές σας; Ποιοὶ ταξίδευαν στὸ αὐτοκίνητό σας;
- Ὁ πατέρας, ἡ μητέρα μου καὶ ἐγώ. Ὁ παππούς, ἡ θεία μου καὶ ἐγώ. Πρῶτα ἀναφέρονται οἱ μεγάλοι ἱεραρχικὰ καὶ κυρίως ἀπὸ σεβασμό. Τελευταῖα πάντα τὸ ἐγώ. Αὐτὴ εἶναι ἡ σειρά. Μὴ σᾶς ξεφύγει. Εἶναι ἀγένεια μεγάλη. Δείχνει ἔλλειψη ἀγωγῆς καὶ παιδείας. Ὅπως καὶ ὅταν περπατᾶμε. Πάντα στὰ δεξιὰ μας βάζουμε τοὺς μεγαλύτερους…
14/9/24
Λόγος στήν Παγκόσμιο Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
...Ὑψώνεται λοιπόν ὁ Σταυρός σήμερα, γιά νά δοξασθεῖ ὁ Χριστός. Δέν ὑψώνεται ὁ Χριστός, γιά νά δοξασθεῖ ὁ Σταυρός· ἀλλά ὑψώνεται ὁ Σταυρός, γιά νά δοξασθεῖ ὁ Χριστός. Δοξάζεται δέ ὁ Χριστός, γιά νά ὑψώσει καί μᾶς μαζί μέ τόν ἑαυτό Του. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί μαζί του ὑψώνει καί τό φρόνημα τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν. Δοξάζεται ὁ Χριστός, καί δοξάζει μαζί Του καί αὐτούς πού Τόν δοξάζουν. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί συντρίβει τήν ὑπερηφάνεια τῶν δαιμόνων. Δοξάζεται ὁ Χριστός, καί ντροπιάζει τόν ἀρχέκακο διάβολο.
Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί ἀνορθώνει ἐκείνους πού καταπίπτουν. Δοξάζεται ὁ Χριστός, καί διαλύει τήν ντροπή ἐκείνων πού ἔπεσαν στήν ἁμαρτία. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί γκρεμίζονται τά εἴδωλα. Δοξάζεται ὁ Χριστός, καί τραυματίζεται ὁ διάβολος. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, ὄχι μόνο διότι ὑψώθηκε ὁ Χριστός ἐπάνω σ’ αὐτόν, ἀλλά γιατί μέ τή φανέρωσή του, ἔλεγξε τή μωρία καί τήν ὑπερηφάνεια τῶν Ἰουδαίων. Ἀπό ποῦ φανερώθηκε; Ἀπό τά ἔγκατα τῆς γῆς. Πότε φανερώθηκε; Στήν ἐποχή τῶν Βασιλέων πού πίστευσαν στόν Χριστό· ὄχι ὅπως μερικοί ἔπλασαν τάχα μέ τή φαντασία τους, ἐξαπατώντας τούς πολλούς μέ πιθανολογίες, ἀλλά μέ μιά θεία καί ἁπλή δύναμη, μέ μιά ὄντως ἐπινόηση σταθερῆς πίστης· διότι ἐπρόκειτο γιά θεϊκό κειμήλιο...
Ἁγίου Ἀνδρέου τοῦ Ἱεροσολυμίτου (Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης),
Πατριαρχικὴ παγίδα
Ἔκπληξη προκάλεσε ἡ καταληκτήρια ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κατὰ τὴ Σύναξη τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπό 1 μέχρι 3 Σεπτεμβρίου 2024.
Ὁ Πατριάρχης θύμισε ὅτι κατὰ τὰ τέλη Μαΐου 2025 θὰ πραγματοποιηθεῖ στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας ἐπίσημος ἑορτασμὸς γιὰ τὴ συμπλήρωση 1700 ἐτῶν ἀπὸ τὴ σύγκληση ἐκεῖ τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, μὲ τὴ συμμετοχὴ τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης Φραγκίσκου.
Ἐκεῖνο ποὺ αἰφνιδίασε ἦταν ἡ κατάληξη τῆς ὁμιλίας τοῦ Πατριάρχου, ὅπου ἐξέφρασε τὴν εὐχὴ ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα τὸ 2025 «ὑπό τῆς Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Χριστιανοσύνης, νὰ μὴ ἀποτελέσῃ μίαν εὐτυχῆ ἁπλῶς σύμπτωσιν, ἀλλὰ τὴν ἀπαρχὴν τῆς καθιερώσεως κοινῆς ἡμερομηνίας διὰ τὸν ἑορτασμόν του κατ᾽ ἔτος, συμφώνως πρὸς τὸ Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» («iefimerida.gr» 3-9-2024).
Ἡ παγίδα βρίσκεται στὴ φράση τοῦ Πατριάρχου «συμφώνως πρὸς τὸ Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», διότι φαίνεται ὅτι σχεδιάζεται νὰ ἀλλάξει ὁ Παπισμὸς τὸν τρόπο ὑπολογισμοῦ τῆς ἡμέρας ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, προκειμένου νὰ ἀκολουθήσει τὸν Ὀρθόδοξο. Αὐτὸ δίνει τὴν εὐκαιρία στὸν Πατριάρχη νὰ ὑποστηρίξει ὅτι εἶναι θετικὴ αὐτὴ ἡ ἐξέλιξη.
Εἶναι λάθος! Εἶναι ἀπόδειξη ὅτι, ἀφοῦ ὁ θεολογικὸς διάλογος ὁδηγήθηκε σὲ ἀδιέξοδο, προωθεῖται καὶ μὲ τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα ἕνωση στὴν πράξη μὲ τοὺς παπικούς.
Στὸ σημεῖο αὐτὸ εἶναι κατεξοχὴν ἐπίκαιρο νὰ ἀκούσουμε τὴν ξεκάθαρη φωνὴ τοῦ ἀειμνήστου π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου:
«Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἂν εὑρεθῇ ἐνώπιον προτάσεως περὶ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ἢ οἱασδήποτε ἄλλης ἑορτῆς μετὰ τῶν ἑτεροδόξων, ὀφείλει νὰ ἀρνηθῇ καὶ συζήτησιν κἂν περὶ τοῦ θέματος.
Τοιαύτη συζήτησις πρέπει νὰ ἀποκλεισθῇ παντὶ σθένει καὶ πάσῃ θυσίᾳ, διότι ἀποτελεῖ ἀνατροπὴν ἐκ τῶν θεμελίων τῆς Ὀρθοδόξου Δογματικῆς καὶ ἰδίᾳ τῆς Ἐκκλησιολογίας. Ἢ πιστεύομεν ὅτι εἴμεθα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία ἢ δὲν πιστεύομεν…
Ἡ Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἠθέλησε νὰ θεσπίσῃ κοινὸν ἑορτασμόν, ἀλλὰ διὰ τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, οὐχὶ διὰ τοὺς ἐκτὸς αὐτῆς εὑρισκομένους. Δὲν συνεζήτησεν οὔτε μετὰ τῶν Γνωστικῶν, οὔτε μετὰ τῶν Μαρκιωνιτῶν, οὔτε μετὰ τῶν Μανιχαίων, οὔτε μετὰ τῶν Μοντανιστῶν, οὔτε μετὰ τῶν Δονατιστῶν, ἵνα εὕρῃ βάσιν συνεννοήσεως περὶ κοινῶν ἑορτασμῶν» («Ἐνορία», ἀριθ. 549/10-5-1974).
Αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὰ Ὀρθόδοξη στάση καὶ ὄχι τὰ ψεύτικα ὁράματα περὶ «Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Χριστιανοσύνης». Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι «ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία» καὶ δὲν ἔχει κανένα λόγο νὰ ἐπιδιώκει κοινὸ ἑορτασμὸ μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἐνόσω αὐτοὶ παραμένουν πείσμονες καὶ ἀμετανόητοι στὴν αἵρεσή τους.
Συκοφαντικὴ δυσφήμιση τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀπὸ τοὺς «New York Times»
Στὸν διαδικτυακὸ ἱστότοπο «aktines.blogspot» (11-7-2024) διαβάζουμε ὅτι ἡ παγκόσμιας ἐμβέλειας ἐφημερίδα «New York Times» δημοσίευσε στὶς 4-7-2024 ἄρθρο μὲ τίτλο: «Οἱ θρησκευτικές σας ἀξίες δὲν εἶναι ἀμερικανικὲς ἀξίες», τὸ ὁποῖο δυσφημίζει τὸν Χριστιανισμὸ καὶ τὴ Βίβλο.
Ἡ συντάκτρια τοῦ ἄρθρου, ἐπὶ χρόνια ἀρθρογράφος τῆς ἐφημερίδας καὶ μὲ ἰδιαιτέρως ὑπεύθυνη θέση σ᾿ αὐτήν, ἀναφέρεται στὶς «ἰουδαιοχριστιανικὲς ἀξίες», ὅπως τὶς ὀνομάζει, καὶ θεωρεῖ ὅτι αὐτὲς ἀποτελοῦν τροχοπέδη στὴν πρόοδο καὶ εἶναι ὑπεύθυνες γιὰ βίαιους καὶ θανατηφόρους πολέμους.
Ἐκφράζει τὴ λύπη της γιὰ ἕνα νέο νόμο τῆς πολιτείας Λουϊζιάνα τῆς Ἀμερικῆς, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο οἱ Δέκα Ἐντολὲς πρέπει νὰ ἀναρτῶνται στὶς σχολικὲς αἴθουσες διδασκαλίας, καὶ ἀντιτίθεται σφοδρὰ στὴν ἀνακοίνωση ποὺ ἐξέδωσε ὁ πολιτειακὸς ἐπιθεωρητὴς τῆς δημόσιας ἐκπαιδεύσεως τῆς Ὀκλαχόμα, ὅτι τὰ δημόσια σχολεῖα τῆς συγκεκριμένης πολιτείας θὰ διδάσκουν τὴν Ἁγία Γραφὴ στοὺς μαθητὲς ἡλικίας 5-12 χρονῶν. Ὀνόμασε αὐτὲς τὶς πρωτοβουλίες «δύο κραυγαλέα παραδείγματα» προωθήσεως τῶν χριστιανικῶν ἀξιῶν, λέγοντας ὅτι «οἱ Ρεπουμπλικάνοι ἀξιωματοῦχοι εἰσήγαγαν κρατικοὺς νόμους ποὺ ἐπισημοποίησαν τὶς ἀρχὲς τοῦ χριστιανικοῦ ἐθνικιστικοῦ κινήματος». Τὰ μέτρα αὐτὰ ποὺ ἐλήφθησαν, σύμφωνα μὲ τὴν ἀρθρογράφο, εἶναι προσβλητικὰ γιὰ πολλούς. «Πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ὀρθολογιστὲς ἔχουμε πίστη, ἀλλὰ εἶναι στὴν ἐπιστήμη ἢ στὴν ἀνθρωπότητα», γράφει.